Would you kiss my name?

Onderwerp: Would you kiss my name? di 24 aug 2021 - 0:19

Even sloot ze haar ogen, genietend van het briesje dat haar vacht streelde. Ze hield van deze zomeravonden, waar de laatste gloed van de zon een eeuwigheid in de hemel leek te hangen. Wanneer de hitte van de dag dan plaats maakte voor een aangename koelte die nooit kil was. De maan begon verlegen naar de hemel te klimmen, net niet meer half vol. Ze vroeg zich af of ze zou komen. Misschien was ze wel meer zoals haar leader als ze dacht, ookal had ze erg geïntimideerd geleken door de grijze leidster. Dat vond Rabbitcharm niet gek, immers was Crystalstar een kat die kracht uitstraalde. Het was zo vermoeiend dat ze allen ofwel een relatie hadden, ofwel hele andere problemen. Maar ach, dat waren enkel haar... Oppervlakkige driften. De poes likte een paar plukken van haar naar bloemen geurende vacht plat. Ze zou wel komen, toch?

&Seamist

Would you kiss my name? Dcn7dpx-3a391222-caf9-483d-97b3-3c2aeca5c100.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOiIsImlzcyI6InVybjphcHA6Iiwib2JqIjpbW3sicGF0aCI6IlwvZlwvMmY1Y2YyMjUtM2ZlZC00MmUyLTgxOWEtNmI5NjYyMmU0MzRmXC9kY243ZHB4LTNhMzkxMjIyLWNhZjktNDgzZC05N2IzLTNjMmFlY2E1YzEwMC5wbmcifV1dLCJhdWQiOlsidXJuOnNlcnZpY2U6ZmlsZS5kb3dubG9hZCJdfQ

Ze had een belofte gemaakt aan een kat van een andere clan om deze te ontmoeten. Haar hele vacht tintelde van ongemak, van nervositeit. Het bracht haar terug naar die bedroevende, traumatiserende nacht waar alles uiteen spatte, waar Morningkit een prachtige ster aan de hemel was geworden en waar alles alleen maar downhill was gegaan. Desondanks was ze hier, mede dankzij Arctic die in de medicine cat den weer lag. En wat zou het uitmaken dat ze tijdens een avondwandeling een kat was tegengekomen? Het was niet eens een Shadowclanner...

Als ze überhaupt kwam.

Misschien had de kattin, waarvan Seamist niet eens zeker wist hoe ze heette, überhaupt nooit het plan gehad om te komen, was ze zoals zoveel anderen met Seamist aan het sollen. Iemand vertrouwen was als je nek uitsteken onder de guillotine, wachten tot het mes naar beneden kwam zakken om het eraf te hakken. Maar desondanks zag ze de kleine kattin daar zitten. Ze voelde haar mond wat droog worden van nervositeit. Misschien was dit een fout geweest, maar desondanks droegen haar poten haar naar beneden richting de kattin.

Zou het haar overkomen dat ze voor een tweede keer eenzaam en alleen de halve nacht hier wachtte? Ze lachte zachtjes, alleen voor zichzelf om te horen. Het zou wat zijn, niet? Met katers had ze nooit zoveel moeite gehad, die kwamen altijd braafjes aandrentelen wanneer ze op haar vingers floot. Maar zij was anders, zowel zij als de koude kikker die zichzelf een leader noemde. Daarom wist ze daadwerkelijk niet zeker of ze zou komen tot op het moment zelf. De wind draaide zich en haar karakteristieke geur werd de kant van de kleine poes opgeblazen. Haar tweekleurige ogen lichtten op met pretlichtjes als sterren aan de hemel terwijl ze haar gevlekte vacht haar kant op zag bewegen. Starclan er was iets aan de manier waarop ze zich droeg. Zij dacht over iedere stap na, legde haar vacht zo plat dat het haar mooi vormde, weefde de bloemen in haar vacht voor die zoete geur... Maar zij was zo moeiteloos mooi. Haar mondhoeken trokken op in een glimlach en ze hopte overeind. "Rabbitcharm," begon ze meteen met een verontschuldigende blik in haar ogen. "Ik had het je de vorige keer al moeten zeggen, sorry,"

Tick, tock, ring me, leave me

Ze wist niet waarom ze hier was, onder het licht van de halve maan, om een poes te ontmoeten die ze even kort gesproken had. Ze was een dwaas. Ze bleef vertrouwen terwijl dit geen basis had, terwijl andere katten haar geen enkele reden gaven om te vertrouwen. Bijna was ze weer omgekeerd, tot tweekleurige ogen haar eigen ogen vingen. Nu.. was het onbeleefd om weg te gaan toch? Ze praatte het aan zichzelf goed terwijl ze naar voren stapte, terwijl het maanlicht langzaam op haar gevlekte pels begon te vallen. Ze hadden deels hetzelfde bloed in hun aderen, Seamist wist dat haar vader half Windclan was geweest. De soepele bouw was aan zowel haar vader als Seamist zelf af te lezen. De kattin hier tegenover haar was op dat vlak wat zachter gebouwd. Het gaf haar prachtige rondingen en een zachte dichte pels. "Aangenaam.. Rabbitcharm," haar stem was stil terwijl ze naar de kattin toeliep en erg voorzichtig ging zitten. Ze was zelf magerder geworden. Ze gaf veels teveel aan haar kittens en at te slecht. Misschien was het schuldgevoel, zichzelf fysiek geven terwijl ze dat mentaal niet helemaal kon. Haar blik gleed weg van de kattin, over fourtrees, terwijl ze naar woorden zocht om te spreken. "Dank je voor het wachten.."

Couldn’t you please oh please be gone out of my life
But you won’t oh won’t be gone although I try

litch

Oh nee toch, zag ze dat goed? Was dat twijfel in haar ogen? Haar tweekleurige ogen verzachtten en ze bemerkte tot haar eigen irritatie dat ze teleurgesteld was, beledigd misschien wel. Ze was niet verplicht hierheen te komen, waarom zou ze naar haar toe gaan als ze niet wilde? De kleine poes stopte die gedachten keurig weg in een doosje, en begroette de ander met een glimlach. Haar woorden bleven bijna in haar keel hangen toen het maanlicht door het bladerdek heen scheen, recht op haar vacht. Het was alsof zilveren en gouden vissen over haar vacht heen sprongen, glimmend in het licht. Ze was vermagerd en zag er moe uit, en alsnog glinsterde ze helderder dan welke ster ze ooit aan de hemel had gezien - en Rabbit had eens geprobeerd ze allemaal te tellen. Voorzichtig kwam ze dichterbij, waarbij ze zichzelf ervan moest weer houden de ander met een neusje te begroeten. Zachtjes ging ze naast haar zitten. "Hm, bedankt voor het komen," ze probeerde de blik van de ander te vangen. "Hoe is het met je, Seamist?"