Mom said it's my turn

Onderwerp: Mom said it's my turn za 13 nov 2021 - 20:37

Crowkit

Mom said it's my turn Da8e6kn-3d6de4de-39b6-48cf-8c80-acbfaf455f3c

Mom said it's my turn Da8e6px-3469263e-59a3-4549-a166-ce5fa2a52b0e

Met een vies gezicht kreeg ze naar de verse prooi die er lag. Zo te zien lag er niks meer op de prooistapel van gisteren en dus had Crow haar neusje ervoor opgekeurd. Ze vond vers voedsel niet zo fantastisch. Het smaakte verschrikkelijk. Ze vond het beter als het wat ouder was, een dag of misschien zelf twee. De meeste zouden haar raar aankijken opdat ze misschien liever crowfood at dan echt vers eten. Maar dit was nu hoe haar smaakpapillen werkten. Ze vond het niet zo lekker en al dat bloed was vaak ook gewoon te zoutig naar haar smaak. IN combinatie met die ijzerige smaken was dat gewoon niet voor haar weg gelegd. Ze skipte dan ook haar beurt en stapte weg van de prooistapel. Misschien dat ze straks nog iets zou nemen en begraven in het kamp. Misschien dat haar eigen eten verbergen en wat laten staan de smaken beter zou maken.

- Lightpaw

You are a lesser creature

Crowpaw

Onderwerp: Re: Mom said it's my turn za 13 nov 2021 - 20:50

Ze zat klaarwakker voor de apprentice den. Eigenlijk was ze moe en wilde ze niks doen, maar nu was niet het goede moment. Ten eerste zou ze dan weer op haar kop krijgen, wat voor haar harder aankomt dan bij de meeste, en sommige zouden om haar kunnen lachen. Of het de vermaakte versie of gemene, roddel versie is kon ze nooit plaatsen. Ze voelde haarzelf ook erg ongemakkelijk in de buurt van kibbelende katten. Jong of oud, ze konden allemaal gemene dingen over haar zeggen. Waarschijnlijk was het minder erg dan ze dacht, maar dat wilde ze dan ook zo houden. Haar blik gleed naar Crowkit, de kitten die ze wat meer had geleerd over de Clans, die eerst naar de prooistapel keek en daarna wegliep. Zou er niets lekkers zijn? Dat kon toch niet? Er waren nog pas warriors terug gekomen met heerlijke verse prooi. Of was die al gepikt door arrogante katten? Nja, het zal wel. De apprentice stond op en liep naar de kitten toe. Die was nog steeds niet de grootste, maar die was wel een stuk gegroeid vergeleken de laatste keer dat ze haar sprak. Het duurt vast niet lang meer voordat ook deze kitten apprentice zou worden. Misschien wel in de eerstvolgende ceremonie. "Hallo, Crowkit." mauwde Lightpaw toen ze bij Crowkit was aangekomen. "Er zat zeker geen lekkere prooi in de stapel, hm?"

Onderwerp: Re: Mom said it's my turn zo 14 nov 2021 - 0:36

Crowkit

Een stem liet haar opkijken en ze zag al snel een bekende; Lightpaw. Deze poes had haar als klein kind nog heel wat bijgebracht en dus ontspande ze zich wat, aangezien ze wist wat ze kon verwachten van de rossige poes. Ze vroeg meteen de vraag die ze wel had kunnen inschatten van de ander en haalde haar schouders op. Haar amberkleurige kijkers gingen naar de grond onder haar pootjes waarbij ze even een kiezeltje een schop gaf. "Niks dat me aanspreekt," zei ze rustig tegen de apprentice waarbij haar kijkers even zijdelings gingen en toen terug naar de apprentice. Kort liet ze de info malen in haar hoofdje, waarna ze even diep adem haalde. "Ik vind vers prooi niet zo lekker," murmelde ze met lichte tegenzin tegen de ander. Ze gaf liever haar zwaktes niet blood aan anderen, maar er was een soort van vertrouwen in een kat die je al als baby kende.

You are a lesser creature

Crowpaw

Onderwerp: Re: Mom said it's my turn zo 14 nov 2021 - 18:06

'Niks wat me aansprak' zei de ander rustig waarna Lightpaw even begrijpelijk knikte. Zij had ook wel eens van die momenten dat ze met een vies gezicht naar de prooien keek. Dan was haar lieveling prooi er niet of het was al een paar dagen oud. Maar ja, daar kon je niks aan doen en aangezien ze nooit zeurderig over wilde komen pakte ze maar een prooi met tegenzin. 'Ik vind vers prooi niet lekker.' De poes bleef de ander gewoon kalmpjes aankijken met een neutrale blik. Vanbinnen was ze wel een beetje verbaasd, want zij hield juist van verse prooi, maar een ander kon er natuurlijk anders over denken. "Ah ja, dat is jammer." mauwde Lightpaw. Zij baalde vaak als ze wat lekkers wilde maar het er niet was. Een grote teleurstelling. Dat was het enige wat ze er dan kon vinden. "Dan gaan we er maar voor zorgen dat je morgen iets lekkers te eten hebt." sprak ze zeker. De tabby had eigenlijk nog geen idee hoe, maar natuurlijk verdiende iedereen wat lekkers. Of het nou een wat lastigere kat is of niet. Eerlijk gezegd vond ze Crowkit niet zo erg. Maar ja, Lightpaw kon zich immers erg goed aanpassen.