Fulfilling the desires

Onderwerp: Fulfilling the desires do 1 jul 2021 - 19:50

_{Haar blik brandde op de mosbal die ietsjes verderop van haar lag. Niet te ver, maar ook niet te dichtbij. Precies goed. Ze trok met haar oortje terwijl ze zich snel neerbukte en vlug haar achterpootjes afzette, klaar om de mosbal te pakken. Even rolde ze terwijl de mosbal in haar klauwtjes zat gehaakt en toen ze tot stilstand kwam beet ze agressief in het bundeltje mos. Het mosballetje werd helemaal aan stukken gescheurd en ze keek pas op toen een lange schaduw zich over de grond wierp. Een bekende elder daagde op, eentje vol van wonden langs de ene kant. De kitten bleef haar lang en leeg aanstaren voor ze snel terug naar de mosbal schoot en de verscheurde stukken mosbal juist nog meer verscheurde. Tja alles wat begonnen was moest afgemaakt worden.

+Brittleshell}

Onderwerp: Re: Fulfilling the desires ma 2 aug 2021 - 12:55

I was always alone

We're born alone, we live alone, we die alone. Only through our love and friendship can we create the illusion for the moment that we're not alone.

De crème kattin keek met een geforceerd glimlachje toe hoe Berrykit het nichtje van haar beste vriend zichzelf vermaakte met een mosbal. Zijzelf was al Moons niet meer in de Nursery geweest ook al zorgde ze er voor dat ze vaak rondom de kitten hing, zodat deze niet alleen en eenzaam zou zijn. Ze was blij dat ze eiets van een taak had maar of dat voldoende was om haar gelukkig te houden was nog een tweede. Haar blauwe ogen gleden naar de verscheurde stukken terwijl de Elder langzaam overeind kwam en de kitten vragend aan keek. 'Heeft de mosbal je iets aan gedaan Berrykit?' Haar stem klonk warm en zacht, niet zoals ze de laatste keer tegen Carrioncough had gesproken. Ze wist niet eens dat ze..dat ze op die manier van hem gehouden had. Ze slikte moeizaam voordat ze de kitten vragend aan keek.

Brittleshell

000 words

jealous girl<3

thanks jurate

_{Het hele ding was aan stukken verscheurd. Af en toe klauwde ze naar een verscheurd stukje om hem juist nog meer te verscheuren. Met haar scherpe tandjes zorgde ze er zo voor dat alles in stukjes was gespleten en dat het nu een grote rommel was. Om zowel haar nest mee zachter te kunnen maken als om te zien hoe het arme mosballetje een tragisch lot had geleden. Het deed haar aan het lachen. Echter verdween haar glimlach toen de Elder vroeg of de mosbal haar iets had aangedaan. Met een fronsje antwoordde ze een onschuldige “Nee” terwijl haar kraalronde ogen naar de kattin keken. “Maar het stond in mijn weg… ”, piepte ze sinister. “En dat is tegen de regels!”. De kitten snoof een keertje woest voor ze agressief met haar staartje zwiepte en ging zitten om haar pootjes af te likken van al dat ‘bloed’ dat ze zich nu voorstelde in haar koppie. Bloed van het stomme mosballetje.}

I was always alone

We're born alone, we live alone, we die alone. Only through our love and friendship can we create the illusion for the moment that we're not alone.

De crème kattin keek toe hoe de arme mosbal helemaal verscheurd werd. Het leek erop dat Berrykit ergens boos om was, al was de vraag of het een oorzaak had of gewoon door verveling dat ze zo onrustig werd. Ze kon zelf door haar blinde oog niet alles doen met de andere kitten, heel af en toe zag ze dan iets niet aankomen en hoewel ze gewend was met een oog te zien, zou ze bepaalde situaties niet zomaar in gaan. Een frons verscheen op het gezicht van de kitten, de mosbal had haar niks aangedaan, en als ze een mosbal zo heftig aan viel vroeg ze zich af hoe ze naar andere kittens was. 'Nee.' grote ronde ogen keken haar aan waardoor Brittleshell haar kop schuin hield. 'Maar het stond in mijn weg… ', piepte ze sinister. 'En dat is tegen de regels!' Brittleshell haalde diep adem terwijl ze de kitten die ze langzamerhand goed begon te kennen in zich op nam. 'Wat als een van je Clangenoten in de weg zitten, val je die dan ook aan? Berrykit dat kan niet, soms gebeuren er dingen die niet leuk zijn.' Zoals het verliezen van de mogelijkheid om iets voor haar Clan te betekenen.

Brittleshell

000 words

jealous girl<3

thanks jurate

_{De mosbal had altijd een reden gehad om te moeten sterven en verscheurd te worden. Namelijk dat het in haar weg stond, dat het bestond, en dat ze zich verveelde. Het was haar bezigheid om mosballen en andere dingen te vernietigen want anders had ze niets om te doen. De andere kittens mochten haar overduidelijk niet, ze vonden haar alleen maar eng en wreed. De poes was hier best wel trots om, ze kon ook niet anders met dat getikte brein van haar. Het was alleen best wel eenzaam als je het zo bekeek. ‘Wat als een van je Clangenoten in de weg zitten, val je die dan ook aan? Berrykit dat kan niet, soms gebeuren er dingen die niet leuk zijn’ Berry liet een klein gegniffel horen voor ze de ander even aankeek. “Oh maar die staan nooit in me weg, want die lopen al weg wanneer ik aankom” en als ze toch in de weg stonden dan wisten ze wat het betekende. Een grote forse ruzie en een paar klappen en meppen van haar eigen klauwtjes. En het dan op de ander steken voor self defense reasons wanneer ze werd betrapt.}

Brittleshell.

Het leek erop dat de kitten nog niet begreep dat sommige dingen gewoon gebeurden en moesten worden geaccepteerd. Brittleshell had dat wel geleerd naar het ene ongeluk dat haar, haar zicht had doen verliezen. Ze had toen ook nooit haar onmacht of woede naar haar beste vriend geuit. Carrioncough had er niks aan kunnen doen en zijzelf ook niet. Het was gewoon pecht hebben en een inschattingsfout geweest. Gebeurd was gebeurd, en hoewel ze nooit de toekomst had gehad die ze ooit had gewild als jonge kattin, was ze zeker niet gedeprimeerd geraakt. Er waren zoveel andere dingen die ze voor de Clan had kunnen doen als Elder. 'Oh maar die staan nooit in me weg, want die lopen al weg wanneer ik aankom,' Mauwde de jongere kattin waardoor Brittleshell haar kop schuin hield. Er was weinig wat ze daarop kon zeggen behalve diep in te ademen en hopen dat de toekomstige Mentor de kitten aan kon. 'Klauwen lossen niet alles op,' Murmelde ze enkel terwijl ze de kitten een lik over diens bol gaf om wat verdwaald mos uit diens vacht te verwijderen.

❅

_{Waar ze niet van hield waren grotere katten die haar een les wilden leren. Er waren er al zoveel bij haar gekomen om te zeggen, ‘wat je doet is verkeerd!’. Maar het was niet dat ze ooit naar hen zou luisteren. Want ze wist wat ze deed. Het was voor haar toekomst, het was voor haar reputatie. Ze wilde hebben hebben hebben. En niets zou haar in de weg staan, tenzij ze kwamen vragen voor de pijn. En als ze iets van haar probeerden te stelen - dan zou het niet goed aflopen. ‘Klauwen lossen niet alles op’, murmelde de Elder tegen haar terwijl ze een lik over haar kopje gaf. Ze trok met haar oren. “Jawel! Zo krijg ik wat ik wil en weten de anderen dat ze het niet meer hoeven te doen!” lachte ze onschuldig, want ze had daadwerkelijk geen besef van wat ze fout deed. “Het uitpraten is overrated.”}