Jij mag kiezen

_{Ze snapte niet waarom andere katten haar gedrag zo storend vonden. Want zij vond het juist rechtvaardig: Iemand stal wat van haar, zij gaf hen een brandende waarschuwing. Een kever kwam op haar terrein, ze slachtte het af zodat die stomme poten niet meer over haar terrein kropen. Kwam iemand anders in haar weg, dan joeg ze ze weg. Was dat dan niet hoe het te werk ging? Want zij vond van wel. En niemand kon haar gedachtes veranderen. Voorlopig was de kleine rebel even rustig opgekruld in haar nest, als de opperleider van Berryclan moest ze toegeven wel rust nodig te hebben. Ze vond haar lichaam daarom erg zwak, maar ging haarzelf niet de dood in jagen, dat was ook niet de bedoeling. Echter verstoorde iemand haar dutje meteen. ‘Berrykit? Zou je hier willen komen?’ vroeg een apprentice vriendelijk. Toen de bruine kit haar kopje omhoog hief en even snuffelde rook ze een muis, wat haar natuurlijk geïnteresseerd maakte. Ze sprong wild uit haar nest en staarde naar Buzzardpaw terwijl haar staartje zwiepte. "Muis voor mij", stelde de kit snel vast. Het lag tenslotte net een centimeter buiten haar nest; en ze verwachtte dat dit een reden kon zijn waarop ze geroepen werd. Als de muis niet voor haar was, no problemo, ze stal het dan gewoon maar.}

_{‘Je bent slim Berrykit’, sprak de apprentice voor ze ging zitten. “Duh, ik ben de slimste hier!” glimlachte ze zelfverzekerd, al kon het wel een beetje beledigend overkomen voor de anderen die dat toevallig gehoord konden hebben. Ach, het kon haar toch niet schelen. ‘Wat vind je ervn dat Carrioncough deputy is?’ ah, ome Carrion. Ja hij was absoluut geweldig en hij verdiende het om de deputy te zijn. Al had zij natuurlijk het allerliefste die rang gewild, maar iedereen zei dat ze er nog te jong was. Waarschijnlijk zou zij een betere toekomst voor deze clan zijn dan al die andere kittens tesamen. “Oom Carrion is tot nu toe beste deputy ooit”, mauwde ze trots met fonkelende ogen. Kraalronde, twinkelende ogen die recht in de ziel van de ander probeerden te staren. “Maar later zal ik heersen en beste opperleider worden die iemand ooit heeft gezien!” En dan kon ze die stomme katten. Zoals Hyenafang, elders maken voor eeuwig en altijd. Of ze laten afgeslacht worden door hun eigen clangenoten. Die straffen liep ze allemaal nog te bedenken op het moment, maar het waren coole ideetjes toch?}

_{Natuurlijk was zij de slimste in deze nursery. En de andere kits mochten er niet eens over twijfelen, terwijl zij de idioot zaten rond te hangen, was zij bezig met een prachtige toekomst voor de clan uit te denken. Het maakte haar niets uit wat anderen over haar dachten. Als ze protesteerden, dan werden ze later vernietigd. Dat was goed toch? De apprentice snorde bij haar reacties wat haar een gevoel van macht gaf: want haar meningen werden geaccepteerd door de gevlekte poes en dat vond zij gewèldig. ‘Je weet maar nooit. Ik weet zeker dat je een prima warrior zal worden, dus leider zou vast lukken!’, sprak de poes tegen de bruine kitten met een zekere blik die in haar ogen liep te twinkelen. Echter had Berry geen twijfels over het feit dat ze misschien toch geen leider zou worden. Ze zou dat wel worden! Dat wist ze absoluut zeker. “Ik word beste warrior! Dan word ik beste opperleider! En dan…” En dan, dan wat? De apprentice was tot nu toe de enigste die haar niet stom of gek vond met haar gedrag of haar ideetjes, dus zij kon wel haar deputy zijn. “En dan word jij  opperdeputy! En Riverclan zal dan zijn zoals nooit tevoren!” Haar blik stond vast, het hield zelfzekerheid in en ze vertrouwde Buzzardpaw erop dat zij de opperdeputy kon zijn onder haar vleugel natuurlijk. Samen, zouden ze Riverclan doen stralen, en zou niemand nog aan haar twijfelen.}

_{Eigenlijk hadden de twee iets gemeen. Ze wilden allebei respect van hun medeclangenoten. Maar ze hadden beiden andere manieren om het te verkrijgen. Terwijl Berry eigenlijk zou doden, pijn doen, of zou manipuleren voor respect, zou Buzzardpaw waarschijnlijk gewoon hard werken en de respect vriendelijk opvragen. Als ze samen leider en deputy waren, dan hielden ze BerryClan nog onder controle, maar als Berrykit zou ondervinden dat Buzzardpaw een softie was dan ging ze eraan samen met Hyenafang en de anderen die in haar weg hadden gestaan. Maar voorlopig, was alles prima. Ze bevestigde dat het een goed idee was en vroeg haar wat haar eerste plannen waren. “Eerst ga ik ervoor zorgen dat iedereen weet dat ze naar mij moeten luisteren! En als ze dat niet doen dan leer ik ze een goed lesje, waardoor ze het niet snel zullen vergeten.” ze grijnsde groots en er leek wel een vuurtje in haar oranje ogen te branden. “En daarna maak ik een groot leger van bloedkevers en de sterkste katten!”. Een kort, eng gelach kwam uit haar bekje. Alles zou zoveel beter zijn in een wereld waar zij aan de macht stond. Yes.}

_{Ze was niet het type om alles in detail uit te denken, ze had gewoon als toekomstplan vastgesteld dat ze de grote almachtige opperleider zou worden van de vier Clans en dat ze legers zou hebben van bloedkevers en zeer sterke katten van topkwaliteit. Dus ze was niet helemaal voorbereid op de volgende vraag van de mogelijks-toekomstige opperdeputy. “Nee. Want ik heb nog niemand waardig gevonden. Iedereen hier is vrijwel stom en zwak, ik ben de enigste echte krijger hier”, bromde de kitten voor ze recht in de ogen keek van de ander, met een blik die angst kon aanbrengen. “Maar maar maar, niemand weet wat de komende manen zal brengen!” Ze was wreed, ze had geen zicht op goed en kwaad, kon links en rechts niet onderscheiden. Maar dat was haar probleem niet. Als er niemand waardig genoeg zou zijn om in haar leger te komen, dan zou ze hen met klauwen en al smeden tot iemand sterk genoeg was om erbij te komen.}