Survival is no game

Onderwerp: Survival is no game do 9 dec 2021 - 15:41

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf schudde haar dunne vacht uit terwijl ze happend naar adem haar den uit strompelde en haar amberkleurige ogen sloot. Haar verstuikte poot stak toen ze daar haar volle gewicht op wilde zetten waardoor ze vermoeid zuchtte. Het was in dit geval misschien handig geweest als ze niet de enige kattin was, die haar Clan gezond moest zien te houden. Ze leek soms zichzelf nauwelijks op orde te weten houden, laat staan de rest van de Clan. Aan de andere kant, ze had haar den wel op orde en de rust en kalmte die nu uit haar den leek te komen was een ware verademing. Remnantwolf snoof zachtjes voordat ze twijfelend bij de prooihoop bleef staan, ze wilde niet teveel eten weg nemen van haar Clan maar haar maag rommelde. Haar vlammende ogen gleden bedachtzaam en bedrukt naar Spottedrain, de Deputy die ongetwijfeld binnenkort de Clan's Warriors erop uit zou sturen. 'Spottedrain,' Mauwde ze met een heze bijna ruwe toon in haar stem.

-Spottedrain eerst

❅

Onderwerp: Re: Survival is no game do 9 dec 2021 - 21:17

Zoals altijd was de deputy weer vroeg uit de veren. De frisse ochtenden hadden plaatsgemaakt voor een natte, ijzige kou, wat haar er zoals altijd weer aan herinnerde hoe fijn het was om zo'n dikke vacht te hebben. Haar blik viel op de jonge medicine cat die moeizaam haar den uit kwam gestrompeld. Een zucht verliet Spottedrains mond en rustig stapte ze op de ander af. "Remnantwolf." Begroette ze de ander met een zwak glimlachje. De poes had veel te vroeg haar naam ontvangen, al helemaal voor iemand van haar rang. En kijk wat er gebeurde: ze verwaarloosde zichzelf. De gevlekte kattin pakte woordeloos de dikste muis die ze kon vinden van de prooihoop en legde deze suggererend voor Remnants voeten. "Eet wat. Ik sta erop." Voor ze de arme poes nog maar iets ging vragen, moest ze eerst aansterken.

Onderwerp: Re: Survival is no game do 9 dec 2021 - 21:26

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf keek de Deputy aan terwijl deze haar duidelijk ook een beetje slaperig en moeizaam de den uit had zien komen. Ze zag er wellicht ook niet al te best uit, ze was gewoonweg erg jong en moest nog leren af en toe zichzelf rust en tijd te gunnen. Ze was ook direct als Medicine Cat Apprentice op de feiten gedrukt. Ze had meteen ernstige verwondingen gezien, van half dode Leaders tot aan zwaar gewonde kittens. 'Remnantwolf.' Begroette Spottedrain haar met een zacht glimlachje. Remnantwolf knikte vriendelijk voordat ze haar amberkleurige ogen naar de verleidelijke prooistapel liet glijden. De Deputy bracht haar de dikste muis op de prooistapel. Deze werd voor haar poten gelegd waardoor Remnantwolf dankbaar met een oortje trok. 'Eet wat. Ik sta erop.' Remnantwolf keek haar met een zacht glimlachje aan voordat ze onhandig een hap nam, duidelijk onzeker. 'D-dankje.' Ze was blij dat ze in alle rust kon zitten, al was haar den momenteel niet zo druk als het was geweest. Haar verzwikte poot bewoog ze heel voorzichtig omhoog om deze te inspecteren tussen het eten door. Ze moest de ander nog vragen om wat Warriors om haar den beter te isoleren. De wanden te versterken voordat Leafbare zou komen. Ze moest haar patiënten goed beschermen. Zeker als ze al gewond of ziek waren. Remnantwolf sloeg haar staart langzaam in de richting van Spottedrain alsof ze haar dichterbij wilde hebben. Ze kon wel een vertrouwde kat gebruiken, zo vroeg in het kamp.

❅

Onderwerp: Re: Survival is no game zo 12 dec 2021 - 21:50

Met een mager glimlachje keek ze toe hoe de grijze kattin dankbaar de prooi naar binnen werkte. "Je hoeft mijn goedkeuring niet te hebben om te eten. Vanaf nu pak je wat je gewoon wat je nodig hebt. Als jij je niet oké voelt, dan heeft dat ook invloed op je patiënten." Gebood ze de ander. En daarop ging ze ook geen tegenwoord accepteren. Ze was helemaal klaar met het - jammer genoeg correcte - stereotype van zelfverloochende medicine cats. Bij Remnant's signaal keek ze de ander ietwat verward aan. "Kan ik iets voor je betekenen?"

Onderwerp: Re: Survival is no game ma 20 dec 2021 - 18:38

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf was altijd voorzichtig met het kiezen van een prooi, wellicht omdat ze zich ergens schuldig voelde dat ze niet alles op kon lossen. Ze was ook maar een kat in het midden van vele dikwijls oudere katten die hun eigen mening en ideeën eraan over hielden. Geduld was haar ook niet bepaald bijgebracht, wat ze had geleerd was altijd door noodzaak geweest. Het betekende niet dat ze met haar benoeming uitgeleerd was en voordat ze een Apprentice zou op kunnen leiden moest ze toch wel een stukje verder komen. 'Je hoeft mijn goedkeuring niet te hebben om te eten. Vanaf nu pak je wat je gewoon wat je nodig hebt. Als jij je niet oké voelt, dan heeft dat ook invloed op je patiënten.' Mauwde de Deputy waardoor de kleine, grijze kattin haar kop bedachtzaam schuin hield. 'Kittens gaan voor,' Mauwde ze enkel, want als er een groep katten was die ze zou beschermen waren het de zacht piepende bolletjes dons. 'Kan ik iets voor je betekenen?' Vroeg de kattin toen ze doorhad dat Remnantwolf haar naar zich toe gebood. 'Mijn den is aan een opknapbeurt toe,' Mauwde ze zachtjes. Ze kon namelijk niet in haar eentje alles onderhouden.

❅

Onderwerp: Re: Survival is no game vr 24 dec 2021 - 13:15

Wat was ze toch koppig. De poes gooide gefrustreerd haar kop in haar nek, maar zei niks. Oké, kittens gingen voor. Wat deed StarClan toch met medicine cats om ze zo behoefteloos te maken? Ze kon het zich niet voorstellen, de magie van hun voorvaderen ervaren. En eerlijk gezegd was ze ook niet zo heilig. Natuurlijk geloofde ze in StarClan. Je was een idioot als je dat niet deed. Maar zou het misschien kunnen dat katten het allemaal wat overdreven? Vervolgens kon ze het niet laten om bij Remnants verzoek haar wenkbrauw op te trekken. Dat was eerlijk, en fair, maar ze had geen zin of tijd om dens te gaan verschonen. "Ik regel wel een aantal apprentices voor je. Hoe klinkt dat?" Stelde ze voor.

Prompt 69: "Beschrijf de houding van je kat tegenover StarClan"

Onderwerp: Re: Survival is no game vr 24 dec 2021 - 16:28

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Spottedrain was wellicht ouder en had net zoals haar een belangrijke taak in de Clan; maar dat betekende niet dat Remnantwolf haar anders behandelde dan elk ander lid. Ze was nog steeds Spottedrain, en ze vertrouwde de Deputy. Ze volgde diens raad op maar kon het niet laten om aan te geven dat er ook andere katten waren die het prooi goed konden gebruiken. Ze was zeker niet de enige. Al was ze wel de enige die de taak kon dragen, die de kennis en de band met Starclan had. Aan de andere kant waren in hoog uitzonderlijke situaties Mistgaze en Maskheart vast ook wel bereid om te helpen. 'Ik regel wel een aantal apprentices voor je. Hoe klinkt dat?' Stelde de Deputy voor waardoor Remnantwolf haar kop schuin hield voordat ze knikte. 'Klinkt goed. Het achterste deel van de den is verboden terrein.' Ze had wellicht geen begrip voor nieuwsgierige katten maar ze wilde ook geen planten kwijtraken doordat ze deze onnodig zouden verplaatsen. Het zorgde enkel voor extra werk.

'Er was laatst een kitten die aan mijn planten zat. Zouden jullie de Queens erop kunnen wijzen dat ze niet in mijn den zonder toezicht mogen.' Mauwde ze tussen de happen door voordat ze langzaam haar kop in de richting van de betreffende den liet glijden. Kittens hadden niks te zoeken bij haar planten en al helemaal niet naar de zware tijd die Thunderclan had gehad. Enkel als ze ooit een Apprentice zou krijgen zou die in de den mogen komen zonder dat ze er al te moeilijk over zou doen. 'Zou vannacht een Sharing Tongues gedaan kunnen worden? Onder de sterren?' Stelde ze ineens voor, de hemel leek nog helder. Wellicht dat het wel een mooi moment zou zijn om samen te komen.

❅