Let it snow, Let it hail...Let it storm

Echoing the songs of birds

Het was koud, erg koud maar Echotrill liet de temperatuur niet tot zich doordringen. Ze zou nog eerder haar pootjes kapot lopen dan dat ze zich niet buiten het kamp zou begeven. Ze was niet bang om het harde werk te doen en dat toonde zich ook in een behoorlijk prominente ribbenkast. Niet dat ze zich daar zorgen om zou maken, dik was ze nooit geweest maar ze zat wel goed in haar vacht. Ze was gezond en anders zou ze vanzelf wel weer gezond worden. Zo extreem oud was ze immers ook weer niet. Haar poten droegen haar dieper het territorium in terwijl ze windvlagen in haar gezicht kreeg. Vroeger was ze een wat warmere kat geweest, wat minder subtiel. Echter had ze sinds die ene... Ervaring... Geleerd dat het soms beter was niet op te vallen. Niet anders te zijn.

Toch was ze anders, altijd al geweest. Niet elke kat kon elke stem van een ander op een hoog niveau nadoen. Voor haar was dat een eitje. Super eenvoudig, alleen de kat die ze ooit leuk had gevonden; voordat Starclan die had afgenomen van haar... Hij had haar erom afgewezen. Ze was niet voldoende "haarzelf" geweest. Ze zuchtte terwijl ze verder stapte, ze moest prooi zien te vinden. Alleen de gure wind zou vast niet elk dier op de poot houden. Het duurde niet lang voordat de wind werd vergezeld met de eerste sneeuwval van het jaar. Dikke vlokken maakte het zicht voor haar een stuk lastiger waardoor ze praktisch tegen een andere Warrior aan liep. Ze zou kunnen doen dat ze iemand anders was. Gewoon de stem van een van de andere katten gebruiken. Misschien die van Bluejay, hij stond bekend om zijn vriendelijkheid. Ze schraapte haar keel voordat ze hem probeerde te imiteren. 'Excuseer mij. Ik kon niks zien.' Ze zag dan ook daadwerkelijk geen poot voor ogen.

@Bluejay & Prompt 88 laat je kat de eerste sneeuw van het jaar meemaken

FROM MITZI WITH LOVE

Sneeuw dwarrelde langs hem naar beneden. Ontnam zowat 90 procent van zijn zicht. Hij hield van het najaar maar dan moest hij er wel van kan genieten zeg. Zo zag hij dus letterlijk helemaal niets. Verrassend was het dan ook niet dat hij hard tegen een ander opbotste. Wat echter wel verassend was, was het feit dat hij zijn eigen diepe stem tegen hem hoorde praten. "Hm ik neem identiteit fraude enorm serieus, Echothrill" merkte hij op, een scheve glimlach op zijn kop. "Ik bedoel ik snap dat je mij wilt zijn maar daar ben ik nou eenmaal het beste in"

♔ nickdiazfan

Let it snow, Let it hail...Let it storm Untitl14

Echoing the songs of birds

Het was nogal beschamend dit. Alsof ze niets anders kon dan zichzelf in de meest absurde situaties te plaatsen. Dat terwijl ze best een ervaren Warrior was, ze had de kenmerkende geur van Bluejay toch echt moeten ruiken zo dichtbij. 'Hm ik neem identiteit fraude enorm serieus, Echothrill' Mauwde de kater waardoor ze een zacht bevestigend geluidje maakte. 'Maar ik moet toch altijd oefenen, en wie beter dan mijn favoriet Shadowclanner?' Mauwde ze droogjes en misschien wel speels terug. Het was beter dan een excuus en Bluejay wist ook wel dat ze zijn stem nooit zou gebruiken om ruzie te maken. Eerder om ruzie te sussen. Daar was hij eenmaal goed in, in sympathiek zijn. Zijzelf had altijd moeite om zich vol te tonen, zeker sinds. Nee ze zou de tijd niet terug draaien, hoe graag ze ook een gezin had gehad met hem. Haar hart was echter gebroken, omdat ze niet kon veranderen wie ze was. Wat ze was. 'Ik bedoel ik snap dat je mij wilt zijn maar daar ben ik nou eenmaal het beste in.' Ondeugend stootte ze weer tegen hem aan voordat ze zachtjes fluisterde. Weet je dat zeker..' Het was duidelijk dat ze hem plaagde omdat ze haar eigen zoete stem aanhield. Een lieve stem, een rustige stem. Ze wist zelf niet eens dat haar stem daadwerkelijk prachtig was. Ze vond het zelf niet zo interessant.

@Bluejay

FROM MITZI WITH LOVE