✣ Open || Led by intuition

Heel vaak kwam de kater hier niet. Jammer was dat wel, hij haatte het om zijn nieuwsgierigheid zo te begrenzen. Zeker omdat deze straten herinneringen uit een vermakelijke jeugd vast hielden. Maar de gore lucht van Bloodclan hing hem hier iets te krachtig in de lucht. Daarbij moest hij ook vrij weinig van die twolegs hebben die hier de natuur vrijwel geheel naar hun eigen hand gedraaid hadden. Bomen die in rechte lijnen groeide, bloemen die binnen de lijntjes bloeide. Deze plek was voor hem bijna buitenaards. Wat op zijn beurt weer hardhandig aan zijn nieuwsgierige karakter trok. De laatste keer dat hij hier geweest was, had hij Routnose vergezelt op haar zoektocht naar catnip, een kleine glimlach trok aan zijn mondhoeken toen hij er aan terug dacht. Het was een feit dat hij de windclanner mistte, meer dan hij destijds gedacht zou hebben. Katten kwamen en gingen iedere dag, maar Routnose had een plekje in zijn leven gevonden die niet vervangen noch gevuld kon worden zonder haar. Bluejay zuchtte, en schudde zijn kop, get urself together man. Met een gedwongen glimlach op zijn kop avontuurde de grote kater verder, stapte hij kundig langs de randen van de stad, één poot in beide werelden. Heel veel verder dan zijn kennis van deze wegen ging de kater niet, hij wist maar al te goed hoe verraderlijk het spinnenweb aan paden hier was. Hoe makkelijk je er in verstrikt kon raken. Tegen eigen nieuwsgierig instinct in dwong hij zichzelf een beetje aan de randen van de stad te lopen. Hij was een avontuurlijke gozer, maar niet dom.

♔ nickdiazfan

Bluejay

Het deed hem goed om de geur van de Elite steeds sterker en sterker door de stad heen te ruiken. Hij liet zijn surveillance's niet enkel de grenzen besproeien maar ook zoveel mogelijk door de gehele plaats heen. Hij rook ze namelijk steeds vaker weer.. die ratten van de clans. Zo heilig op hun eigen onzichtbare muur langs het woud maar zich boven de wet voelend als het over andere grenzen ging. Doordat de Elite zo druk was met het markeren van hun land was het dan ook steeds gemakkelijker om te ondervinden als er weer z'n grensovertreder rondliep. De geur van Shadowclan was dan ook niet te missen in Orchis aroma van rot en verderf. Hij volgde de vreemdeling een tijdje, als stalker genoot hij er van om eerst achter zijn prooien aan te gaan dan dat hij zichzelf direct op toneel gooide. Hij was slimmer dan de vorige clanners die hier van de week durfde te komen. Hij bleef was dichter bij de grens dan zijn voorgangers. Goed voor hem. Dat kon zijn leven wellicht redden. Orchis koos ervoor om hoog te blijven, op de wanden van de muren en schuttingen, op de daken van huizen en tussen de takken van de bomen. De Shadowclanner was een flinke man en hij wel niet dom om zijn spierballen tegen die van hem uit te proberen. Daarbij was Orchis vandaag in een relatief goeie bui.. hij was eerder uit op een gesprek dan op bloed. Was dat niet een positieve karakter development? Terwijl zijn gezelschap doorliep versnelde hij zijn eigen tempo zodat hij hem inhaalde. Eventjes wachtte hij vanuit het hoekje op de muren tot de Shadowclanner hem weer kruiste. Dit was een goed moment voor hun eerste interactie. Orchis sprong naar beneden, boven op het rijtje containers. ''Hallo Shadowclanner!'' Begroette hij de kat na de schrikwekkende BANG op de container deksel. Een grote glimlach lag op zijn snuit. Oh wat was dit spannend! Zijn voorpootjes tippelde plezierig op en neer. Zou de ander hem nog herkennen van toen ze Shadowclan hadden overgenomen? Hij herkende hem nog als duizenden.. Met zijn kleine snoezige baby die hij door de lucht gegooid had. HAH! Hij moest zijn lippen persen om niet keihard te lachen. Wat was dat toen hilarisch zeg.

Ratten kwamen nooit alleen. Waar je er één lopen zag, waren er altijd meer. Het was het enige wat hem er van weerhield deze rat voor hem aan te vliegen, hoewel zijn nagels hun weg in de grond onder zijn poten vonden. Uit miljoenen zou hij die lafbek herkennen. Diegene die als een aasvogel rond Brat gevlogen had. Diegene die zijn vieze gore klauwen op zijn dochter gelegd had. Het deed Bluejays bloed koken onder zijn koele dispositie. Op zijn hoede keek de warrior naar hem op, op zijn troon van afval en alles wat stonk. Een minachtende blik kon de shadowclanner niet van zijn gezicht houden voor hij er een losse grijns overheen trok. Hij kantelde zijn kop "Aaaa- kijk is aan, de rat is uit z'n vieze hol gekropen" mauwde hij, grijnzend, zijn ogen vernauwd. Het lag hem niet goed hoe dicht de bloodclanner bij de shadowclan grens rondhing. Totaal niet. "Vanwaar dit bezoekje?"

♔ nickdiazfan

Bluejay

Dit was leuk. Dit was spannend. Dit voelde weer als de tijd toen hij nog een nobody was geweest in de Elite. Als de clown rat door de straten heen glippend om iedereen in hun hielen te bijten. Als General van de Elite was hij wat vaker serieus. Naja. Op zijn eigen speciale manier dan. Want serieus was hij nooit. Altijd had hij nog zijn eigen krankzinnigheid die hem zo geliefd maakte. "Aaaa- kijk is aan, de rat is uit z'n vieze hol gekropen" Orchis gniffelde op zijn woorden. Die Shadowclanner had humor. ''Wat geinig dat je je eigen moeras een vieze hol noemt.'' Mauwde hij terug met een speelse grijns op zijn spitse gezicht. "Vanwaar dit bezoekje?" Vroeg hij toen. Orchis keek langs hem heen, de kant uit van waar de grens zat. ''Oh- wacht. Je dacht dat ík jouw kwam bezoeken?'' Mauwde hij verrast. Hij keek de grijsblauwige tom weer aan. Zijn ogen knepen iets samen, alsof hij hard moest nadenken. ''Wat gek zeg.. Ik dacht echt dat jij mij kwam bezoeken. Ik bedoel, je bent immers Elite gebied ingetrokken.'' Sprak hij alsof werkelijk verbluft was, al zei zijn blik heel iets anders. ''Ik voelde me al bijna vereerd.'' Plakte hij er bij op.

De bloodclanner leek niet vreemd van passief aggresieve spelletjes. Verrassend was het ook nie, je moest ergens compeseren toch? De grote warrior liet zijn glimlach niet vallen terwijl de rat sprak, gunde hem geen frustratie te herkennen in zijn gezicht ook al sloeg hij het zijne maar al te graag eraf. Maar hij moest dit slim spelen, moest zich gedeisd houden tot het inet meer kon. Want in deze straten wist je maar nooit wat zich achter de benzine lucht schuil hield. "Het moeras nie bepaald de meest schone plek ooit." merkte hij op "Niks vergeleken die cult die jij je eigen noemt tho" Hij zou het niet echt een clan noemen. Toen de kater verder sprak haalde de blauw grijze warrior zijn wenkbrauwen op "Jullie gebied? Bloodclan gebied?" hij kantelde zijn kop ietwat "Hm, volgens mij waren de kittypets en rogues hier als eerste." mauwde hij met een bittere ondertoon. Het was afschuwelijk. Ja de clans hadden hun grenzen en regels, maar ten koste van andere ging dat niet. Generaties aan inheemse bevolking werd er niet voor op zij geschoven. Het liet zijn bloed koken.

♔ nickdiazfan

Bluejay