Only you

De kou beet aan haar teentjes en liet de prooivoorraad altijd aanzienlijk slinken, maar oh Starclan, het had ook zo iets moois. Amberpaw had één keer eerder sneeuw meegemaakt, maar toen was ze nog zo klein geweest dat ze niet eens het kamp uit had gemogen. Nu ze daar wel de mogelijkheid toe had, maakte ze daar behoorlijk gebruik van. Wanneer Arcticwolf haar uit zijn ijzeren blik liet gaan, sneakte ze het kamp uit om de winter te ervaren. De manier waarop de grond kraakte onder haar pootjes, hoe een klein ijsrandje om ieder blaadje was gevormd. Jammer genoeg waren er weinig beestjes meer in de winter, haar veel-potige vriendjes hadden zich ergens verstopt buiten haar zicht. Ze had zichzelf wijs gemaakt dat ze vast met winterslaap waren, en in de zomer wel weer terug zouden komen. Maar voor nu moest ze zichzelf op andere manieren vermaken, en ze wist al heel goed hoe. Geruchten hadden haar verteld dat de lily pool was dichtgevroren, en zij had nog nooit op ijs gestaan. Met enthousiaste passen was ze onderweg naar die locatie. Mooi, was het niet? In de zomer groeiden er prachtige lelies, maar zelfs de winter bracht nog zoveel moois mee.

&Greypaw

_{Hij ging al bijna warrior worden. En ergens, na al die tegenslagen en al dat harde werk van hem, verdiende hij het wel. Vandaag was het dan ook eventjes een dagje relaxen voor hij morgen weer verder ging trainen en was hij in het territorium gegaan. Sneeuw bedekte bijna overal de grond en de laatste bladeren die er hingen waren vastgevroren. Hij had ook gezien dat de rivier was bevroren en dat er daarom geen vissen meer verschenen op de prooistapel. Was eigenlijk wel een zonde, want de kater hield heel erg veel van vis eten. Ach ja, de wereld draaide niet alleen om eten toch? Vandaag was hij in het territorium aan het rondwandelen voor de fun, om al zijn zorgen even te vergeten, en blijkbaar zag hij nog iemand anders bekend die hetzelfde deed. Ze leek erg enthousiast ziende aan haar passen en met een kleine glimlach kwam hij ernaast gelopen. “Hey Amber”, begroette hij haar vriendelijk. “Wat ben je aan het doen?”}

Met sprankelende oogjes keek ze naar de lilypool voor haar poten. Inderdaad, er lag een al een laag ijs. Zo bijzonder hoe ze hier enkele moons terug nog heerlijk had gezwommen tussen de visje. Daar moest ze in deze kou écht niet aan denken hoor, veels te koud. Ze boog zich voorover en veegde wat sneeuw weg, in de hoop door het ijs te kunnen kijken. Zouden de vissen het niet koud hebben? Ze vroeg zich af hoe zij overleefden, daar verstopt onder het ijs. Wellicht deden ze hetzelfde als alle kleine insectjes, wat dat ook was? Amberpaw haar gedachte stroom werd echter onderbroken door de bekende stem van een ander. Meteen veerde ze op, een glimlach op haar gelaat toen ze Greypaw herkende. "Oh, hey Grey!" sprak ze vrolijk, blij om hem te zien. Hij was stiekem best een knappe kater, dus Amberpaw vond het helemaal niet erg. Bij zijn vraag glimlachte ze hem dan ook breed toe, waarna ze een klein aanloopje nam en het ijs op schoof. "Schaatsen!" oef, ze had gehoopt heerlijk sierlijk te zijn, maar het ijs was gladder dan ze dacht. Nog maar net kon ze haar evenwicht terug vinden. Schaapachtig greens ze hem toe. "Doe je mee?"

Prompt 99

_{Hij vond het altijd wel fijn als hij realiseerde dat nog iemand gewoon even plezier aan het maken was in hun territorium. Zeker als het iemand was die hij wel mocht en hem dus ook vrolijk terug begroette. Hij wist een klein glimlachje op zijn snoet te vormen bij het horen van hoe goedgezind ze wel niet was. Ze had een brede glimlach op haar gezicht en nam nadien zelfs een leuk aanloopje voor ze het ijs opschoof. ‘Schaatsen!’, antwoordde ze zijn vraag en zijn ogen werden groot van benieuwdheid. Hij had dat eerlijk gezegd nooit echt geprobeerd, om zo op ijs te schaatsen. Echter leek het een beetje moeilijk te zijn want Amberpaw had wat moeite met haar balans te bewaren, maar het zag er wel leuk uit. ‘Doe je mee?’, vroeg ze met een schaapachtige grijns, waarop hij kort grinnikte. “Ja!”, hij testte eerst even met zijn poot hoe glad het ijs precies was voor hij zelf een aanloopje nam en over het ijs heen gleed. Het was wat moeilijk om recht te blijven, maar hij lachte wel. Dit was best wel leuk! Echter wilde hij wel stil blijven staan, hij gleed ofwel steeds naar achter of steeds naar voor.}