Dying in a hot tub

Whitefur liep haar neus achterna in de tunnels. Hmn. De geur van konijn was duidelijk aanwezig. Ze kon slecht opmaken of het ook daadwerkelijk uit de tunnels kwam. Maar het was zeker een poging waard toch? De kattin liep al wankelend door de tunnels heen. Haar witte oren waren plat naar achteren gedrukt. Bah wat was het hier donker. Was dat altijd al zo geweest? Was zij even blij dat ze geen tunnler was. Whitefur kwam aan bij een splitsing. Oh... Ehm. Welke kant nu op? De kattin begon langzaam te paniekeren, ze wist het niet meer. Oh oh. Eigenlijk kon ze zich weinig herinneren van de tunnels... hier hoorde ze helemaal niet!

@Crowmurder

_{Het had haar behoorlijk wat tijd gekost als apprentice om de tunnels volledig onder de knie te krijgen. Het was donker, je had bijna geen zicht hier. En haar eigen poten zien dat kon ze toch sowieso niet want die waren zo zwart als de omgeving, maar dat maakte niets uit. Ze wist perfect welke bochten ze moest nemen of welke wegen ze moest volgen om ergens te geraken. Echter leek iemand anders dat niet te weten want ze rook een clangenoot die een beetje leek te panikeren. Met enkele soepele bewegingen kwam ze naast de witte kattin te staan en kon ze duidelijk opvatten dat die niet wist welke kant die hier moest. “Weg kwijt?”, vroeg ze kalm en kort aan de ander. Een mooi contrast tussen de twee.}

Whitefur liet een kort kreetje horen toen er plots een kat achter haar langs kwam en naast haar kwam staan. Maar al snel ontspande de Senior warrior toen ze zag dat de kat niet gevaarlijk was opgesteld. Whitefur knik haastig als antwoord op hoor vraag. Ze moest haar best doen niet in janken uit te barsten. Bah wat had ze een hekel aan deze plek! "Ik geen Tunnler zijn," mauwde ze en ze schudde haar kop. "Niet slim" murmelde ze tot zich zelf. Wat dacht ze wel niet? Ze gaf de zwarte kat een angstige blik. De kattin kwam haar erg bekend voor. Ze leek best veel op haar oude partner. "Jij helpen?" vroeg ze smekend hopend dat de she-cat van goede aard zou zijn.

_{Opeens toen ze naast de ander kwam te staan liet deze een korte kreet horen die haar vacht ook eventjes rechtop deed zetten. Natuurlijk kon iedereen wel schrikken van zo’n zwarte verschijning in de duisternis, maar zijzelf was nog steeds niet gewend aan plotselinge kreten. Gelukkig was het maar een korte en geen ellelange, want dan bleef haar vacht waarschijnlijk nog langer rechtstaan. Crowmurder dwong haarzelf om weer tot haar kalme staat terug te keren en keek de ander aan. Natuurlijk was ze verdwaald – ze was geen tunneler, ze leek nog steeds paniekerig te zijn en noemde haar eigen daad van in de tunnels te gaan niet slim – wat logisch was. “Volg mij”, ze keek even rond en wendde met haar staart om haar te volgen terwijl ze de linkse kant van de tweesplitsing pakte. Ze hoefde hier niet veel woorden voor e geven. Ze zou haar zielige clangenoot naar buiten helpen en dan smeken dat ze die nooit meer zo plots zou tegenkomen in de tunnels.}

Whitefur had om eerlijk te zijn geen flauw idee wie de kat was die haar te hulp schoot. Maar ze was dankbaar dat ze er was. Ze wist niet hoelang ze het vol had gehouden in de tunnels zonder hulp. Het was donker en koud. Een rilling liep over de rug van de witte kattin. Ze wou hier echt niet vast komen te zitten. Aarzelend liep de she-cat achter de onbekende zwarte kat aan. "Wie jij?" vroeg ze tenslotte aarzelend toen ze iets rustiger was geworden nu ze weer aan het lopen waren. Whitefur kon alleen maar hopen dat ze hier snel weg zouden komen.