[♔ Riverclan Ceremonie Januari] The broken man enslaved

<sub>Het was bijna helemaal zo ver. Hij voelde zich eindelijk bereid, na alles dat er was gebeurd en na al het werk dat hij had gedaan, om een warrior te worden. En niet hij alleen, ook zijn zusje Snowpaw. Toen de Clan bijeengeroepen werd, voelde hij zich een beetje gespannen, maar tegelijkertijd ook zeer benieuwd. Hij wilde zeer graag benoemd worden tot Warrior en loyaal zijn aan de Clan. Hij wilde iedereen beschermen, en dat kon hij beter als hij een échte warrior was. De kater kreeg een bemoedigend stootje van ome Icecream, wat ervoor zorgde dat hij wat ontspande voor hij op het podium moest gaan treden. ‘Greypaw en Snowpaw, kom naar voren!’, hoorde hij zijn naam opeens geroepen worden, waarna de grijze kater naar voor stapte vol van trots en moed. Een kleine glimlach stond op zijn gelaat getekend, en hij was klaar zichzelf voor eeuwig loyaal te stellen aan Riverclan. Vanaf vandaag. ‘Jullie hebben laten zien dat jullie er klaar voor zijn om tot Warrior benoemd te worden.’ Dat hadden ze inderdaad. Greypaw wist van zichzelf dat hij erg hard had getraind, beide met Lynxfang als met Shatteredice. Hij had geprobeerd sterk te blijven toen zijn eerste mentor zich bij Starclan voegde, maar Shatteredice had hem zeker geholpen te raken tot dit punt. Had hem geholpen omdat ze beiden hem zo hadden gemist. Daarbij was ze een goede mentor geweest, en de apprentice voelde een goede band met haar. ‘Ik roep onze voorouders op om ook op deze apprentices neer te kijken. Zij hebben zich bewezen als waardige warriors van Riverclan. Zweren jullie Riverclan, je familie en je clangenoten te beschermen wat het je ook kost? Zweer dat als het nodig is, je leven te geven voor de clan?’ Zijn groengele ogen waren op de zwart met witte deputy gericht terwijl hij zijn borst wat vooruit zette, om zijn ware trots te tonen. “Dat zweer ik!”, miauwde hij zelfverzekerd. ‘Dan zal Greypaw vanaf nu de naam Greyfox dragen, voor zijn enthousiasme en loyaliteit.’ Woah. Greyfox. hij liet de naam een beetje bij hem inzinken en grijnsde tevreden. Het paste wel bij hem, die naam. En het deed hem ook denken aan zijn mentor, omdat ze ooit een verhaal had verteld over hoe ze een duizend vossen had verslagen. Het was een mooie herinnering eraan, en hij zou zijn naam met plezier dragen. Daarbij kreeg niet alleen hij een coole naam: Zijn zus volgde, en zij kreeg de naam Snowglimmer. Het was een perfecte naam voor haar, en net zo cool als de zijne. De kersverse Warrior liep vervolgens naar Icecream toe die ook op hen afkwam met een erg gelukkige blik. ‘Gefeliciteerd lieverds, wat zijn jullie toch snel groot geworden. Jullie gaan het fantastisch doen.’, miauwde hij warm. “Dankjewel oom Icecream!”, bedankte hij hem, voor hij zijn blik naar zijn zus deed glijden. “Ik vind dat onze namen geweldig zijn”


+Icecream, Snowglimmer</sub>

Natuurlijk was zij als laatste aan de beurt. En dat maakte de spanning die ze voelde bij het naar voren stappen er niet beter op, al helemaal niet toen Carrioncough al fluisterend aankondigde dat ze een leuke naam had. Oh StarClan, dit kon niet nóg langer duren. Daar stond ze dan, vol ongeduld en steeds enthousiaster naarmate de deputy verder kwam in zijn speech. En toen brak eindelijk het moment van de waarheid aan. "Dat zweer ik." Mauwde ze met een trillende stem. Haar ogen werden groot bij het horen van haar naam. Dat was.. absoluut geweldig. Niemand was hier beter in dan haar moeder.

Al snel werd de kersverse warrior gefeliciteerd door haar lieve, grote broer. De poes bedankte hem en wendde zich tot Agatepaw, haar.. vriendin? "Dankjewel." Glimlachte ze lief. Maar de apprentice ging niet weg, en een ongemakkelijk gevoel begon aan haar te knagen. Bij het voorstel viel haar bekje al even voor er iets uitkwam open. "Ik- uhh. Ja? Waarom niet?" De ander bedoelde het goed. En wie weet werd het wel gezellig? Misschien?

Het leek erop dat er weer een ceremonie was, nieuwe Warriors om de clan te dienen. Voor zover hij wist waren er geen kittens klaar om Apprentice te worden of waren er nieuwe mentoren nodig. Niet dat hij dat zo in de gaten hield. Wat overigens vooral opvallend was dat niet de grijze poes plaats nam op de heuvel sprong zoals normaal gesproken, maar haar Deputy het deze keer leek te doen. Dat was wel verwonderlijk en natuurlijk kon Bramblefrost niet laten zich af te vragen waardoor Crystalstar deze ceremonie zelf moest missen. De katten verzamelden zich rondom de heuvel en de zwartwitte kater begon te praten. Bramblefrost luisterde aandachtig, al was het voor hem niet zo belangrijk wie allemaal Warrior werd. Hun namen wou hij wel onthouden, dat was wel zo beleefd. Voor de rest waren het gewoon vier nieuwe nesten in de Warrior Den. Buzzardpaw was al eerste, zij ontving de naam Buzzardbelly. Carrioncough liet er in elk geval geen gras over groeien met zijn eerste geregelde ceremonie. Na Buzzardbelly kwamen Greypaw en Snowpaw aan de beurt. Greyfox en Snowglimmer werden hun namen. Nog eentje te gaan en dan nog verdere mededelingen, zoals waarom Crystalstar daar niet stond. Tearpaw werd als laatste genoemd. De dochter van Crystalstar. Nadat Tearpaw in Tearcloud veranderd was, sloot Carrioncough opeens de ceremonie af. Geen extra mededelingen, geen enkele nuttige informatie. De zilverwitte Warrior volgde de deputy wie van de heuvel afsprong om met de nieuwe Warriors te spreken. Nou, hij wist vast wel meer over hun Leader, maar blijkbaar hield hij belangrijke informatie voor zich. Bramblefrost tuurde naar de Leadersden, benieuwd of ze daar in lag. Ziek? Zijn lichtblauwe ogen keek langzaam rond, een berekende blik in zijn ogen. Daar stond Icecream te praten met zijn twee pleegkinderen, wie zonet hun naam ontvangen hadden. Bramblefrost liep bijna vastberaden op ze af. ''Gefeliciteerd jullie twee''vertelde hij Greyfox en Snowglimmer snel, want die kregen vast nog een hoop meer felicitaties en bovendien was dat niet echt de reden dat hij hier was. De Warrior keek Icecream aan met een zorgelijke blik. Prachtig gespeeld of misschien toch echt. ''Is alles oké met je moeder?''vroeg hij met volle belangstelling. Zijn blik ging naar de Leaders Den, waar hij die op hield alsof hij vanaf waar hij stond naar binnen wou gluren. ''Ik bedoel, ik meende geruchten gehoord te hebben over haar levens, maar ik dacht er niks van. Gewoon een vergissing...Maar nu ze er niet is''hij sprak misschien wel tegen Icecream, maar hij zei het luid genoeg dat iedereen genoeg in de buurt het kon opvangen. Nooit waren er geruchten geweest, hij had niks gehoord wat er met de Leader kon zijn. Echter, zodra hij die woorden uitsprak begon hij ze al bijna zelf te geloven. Het waren leugens die gemakkelijk te bewijzen waren, zeker met zijn reputatie, maar ook de grootste leugen kon door iemand als waarheid worden gezien. Bramblefrost nam deze kans aan om de aandacht op zichzelf te bevestigen, door gebruik te maken van een feit die hij toevallig wist over Crystalstar. Het was namelijk de soort aandacht waar hij van genoot en hij had zeker geen moeite gebeurtenissen er voor te twisten. Daarnaast, waren de anderen ook niet een beetje nieuwsgierig?

72: Verspreid/bedenk een roddel met je karakter

Tag: Greyfox & Snowglimmer(kort) en Icecream