Little Man

Het was nacht, en niet ongewoon voor Echoflame om rond dit tijdstip nog wakker te zijn. Hoewel het misschien niet echt goed voor hem was, want morgen had hij gewoon weer een drukke warriordag voor zich, wist hij te functioneren op maar weinig uurtjes slaap. Bovendien had hij dingen te doen, zaken te regelen. Hij was onderweg naar de Shadowclan border, nadat hij goed gekeken had of hij niet gevolgd werd. De wacht in het kamp had hij verteld over een avondwandeling - een prima alibi, omdat hij nachtwandelingen niet ongewoon was. Aankomend bij de grens rook hij een bekende geur. Zijn blik haakte op Rueflower, een Shadowclan she-cat waar hij een speciale band mee had. "Stond je hier al lang?" vroeg hij haar neutraal. Zijn adem zorgde voor wolkjes in de lucht.

De eerste paar keer dat ze zo hadden afgesproken voelde Rueflower zich fout, schuldig. Ze verraadde immers haar clangenoten met wat ze aan het doen was. Maar ze had haarzelf er van overtuigd dat dit echt de beste keuze was die ze had kunnen maken, en dankzij dat werd het nare gevoel die eerst zijn haken in haar ziel had weten te zetten, steeds minder. Totdat ze er zo makkelijker overheen wist te stappen, dat het niks meer voorstelde. "Stond je hier al lang?" Sprak hij ongebonden. De kattin knikte zijn kant op en glimlachte zwakjes, al betwijfelde ze of hij dat wel kon zien. Want hoewel de maan hoog aan de hemel stond, was zijn licht zwak. Waardoor het een wel erge donkere nacht was. "Nee, niet heel lang." Sprak ze zachtjes. Echoflame kwam vaak rond een bepaalde tijdstip, dat had ze onderhand wel door. Dus om elkaar niet mis te lopen, was het van haar kant enkel een kwestie van goed afstemmen. "Zal ik beginnen? Er is namelijk veel gebeurt in Shadowclan de laatste paar moons."

De she-cat die voor hem stond was niet veel jonger dan hem, maar toch voelde hij altijd wat van onzekerheid bij haar rondhangen. Misschien werd het de laatste tijd wel minder, maar nog praatte ze zachtjes tegen hem toen hij haar aansprak. Hij trok kort met zijn oor - het maakte niet uit als ze onzeker was, zolang ze maar deed wat er van haar verwacht werd. Hij knikte op haar vraag, en spitste zijn oren verrast toen ze zei dat er veel gebeurd was de afgelopen tijd in Shadowclan. Daar hoorde hij graag meer over. Toch viel hij haar even in de reden. "Riverclan heeft juist een rustige periode gehad. Beslis zelf hoeveel je wil vertellen aan de hand van die informatie." Hij was eerlijk, dat vond hij belangrijk bij dit soort deals. Als zij meer wilde terughouden tot hij meer aan kon leveren, kon hij dat begrijpen. Hij zou er niet blij mee zijn, maar zo ging het in de diplomatiek.

Rueflower trok aan haar oor terwijl ze bedacht wat ze wilde zeggen, en wat niet. Het was immers niet handig om gelijk al je kaarten weg te geven. En daarbij, hoefde dat ook niet. Zoals Echoflame al zei; ze mocht het zelf beslissen. "Ik ben blij voor Riverclan, in dat geval." Miauwde ze kalm, maar of deze "kalmte" waar haar kameraad het over had. Iets blijvends was, of simpelweg stilte voor de storm viel nog te bezien. "Ik denk dat je het verhaal van de verbannen Windclanner wel kent? En hoe hij is opgenomen in Shadowclan?" Ze twijfelde er niet aan. Dat soort dingen wisten zich zo snel door het bos te verspreiden, als vuur op een droog veld. "Hoe dan ook, is hij weer verbannen door Settelddust. Niemand weet waar hij nu is, of wat van hem geworden is." Ze had fluisteringen gehoord dat de kater zich bij Bloodclan gevoegd had, en hoewel dat haar niks zou verbazen. Kon ze het niet bevestigen.