Faith is like a fire that never burns to embers

Het was weer een dag geweest, waarbij hij een poging had gedaan om een prooi te vangen, ondanks de sneeuw die er op de grond lag, maar het enige wat hij had weten te vangen was een mager muisje. Dit zou amper een kat kunnen voeren, maar het was beter dan niets. Hij legde de prooi dan ook op de prooistapel neer, maar nam niks voor hemzelf mee. Eerst zouden de elders en queens moeten eten, voor ze pas wisten wat er over was voor de rest van de clan. Hij legde zich dan ook neer aan de rand van het kamp waar hij rustig zijn vacht begon te wassen.


[Smouldertongue]

Smouldertongue was opvallend vaker weer in het kamp te vinden dan voorheen. Hij wist niet zeker of men het echt doorhad dat hij weer langzaam zijn intrek in de maatschappij van de clan nam en eerlijk gezegd kon hij ze het niet kwalijk nemen als het ze maar weinig kon schelen. De dag was immers voorbij en vandaag was het weer een mindere goeie, voornamelijk besteedt aan een mislukte jacht en daarna slapen op een dikke tak. Hij sliep niet vanwege luiheid, om zijn taken te kunnen ontwijken, maar omdat hij gewoon zo moe bleef op momenten. Helaas betekende slapen overdag dat hij s'nachts weer niet in slaap ging komen en dan bleef draaien in zijn nest. Misschien dat hij dan beter deze nacht kon besteden met een nieuwe jachtpoging dan, bedacht hij zich toen hij Dustspirit een muis op de stapel zag leggen. Zo te zien was dat het enige wat hij had kunnen vangen, maar het was meer dan Smouldertongue wist te bemachtigen. Dustspirit nam niks mee voor zichzelf en ging aan de rand van het kamp liggen. Natuurlijk, eerst moesten ze zien of er genoeg was voor de elders, queens en kittens voordat de Warriors zelf konden eten. Smouldertongue stond op en slenterde naar zijn clangenoot toe. ''Als er over is voor ons mag jij mijn gedeelte wel''merkte hij op, doelend op wat hij zonet gezien had. Het was niet meer dan logisch, Dustspirit had wel iets gevangen dus hij had er meer recht op dan Smouldertongue.

Snel genoeg zouden de apprentices alles verdelen of daar ging hij vanuit tenminste. Het was ook niet erg om een keer niks te eten of een paar dagen, dat was ook nog wel te overleven, zolang de rest maar genoeg kreeg. Hij liet zijn ogen naar Smouldertongue gaan toen deze aangaf dat hij zijn deel wel mocht hebben wanneer alles verdeelt werd dat er nog over was. Maar dat kon hij eigenlijk niet accepteren. Het was beter dat iedereen een beetje zou krijgen, dan dat er katten waren die niks kregen. "Dat is niet nodig." Sprak hij dan ook. "Iedereen heeft de energie nodig." Niet alleen hij omdat hij net een mager muisje terug had weten te brengen.