We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Alles in het kamp was gewoon ineens allemaal teveel geworden. Misschien was ze weer eens veel te prikkelbaar, maar de apprentice was maar ontsnapt voor het haar echt tot waanzin had gedreven. Daarom liep Poppypaw nu over de Moorlands. Misschien een gekke plek voor een tunneler apprentice, maar ze was ook niet bepaald wat je noemde normaal. Daarnaast leek ze ook niets op de typische tunnelers van de clan. Ze was een klein, tenger poesje wat hoog op haar poten stond. Ze had dus geen brede schouders of stevige bouw. Waarom haar oom haar dan ook daarvoor had uitgekozen was haar een raadsel, maar ze had ook geen zin om daar constant een argument over te gaan voeren dus ze had het maar ingeslikt. Anyways, back to the point; ze vond hier meer rust dan in de tunnels of op een andere plek. Het stille ritselen van de heidevelden en de wind door haar korte vacht heen gaf haar een prettig albeit eenzaam gevoel.
Een lichte zucht verliet zijn lippen terwijl hij het kamp verliet. Hij was weer eens helemaal klaar met die dwazen. Een van de kittens had het een leuk idee gevonden om in een modderplas vlakbij hem te springen en het had Thawrage ontzettend veel zelfbeheersing gekost om het kleine achterlijke mormel, dat hem met grote ogen aan zat te kijken, niet verrot uit te schelden. Het kon hem vrij weinig schelen wat voor beeld hem dat zou geven bij de queens, maar dan gingen die etters weer janken en hij had al hoofdpijn. En dus was hij maar uit het kamp gestampt en liep hij nu met een slecht humeur – én een modderige pels – over de heidevelden van hun territorium. Blijkbaar was hij niet de enige die dat idee had. Zijn blik gleed naar Poppypaw, welke ook niet bepaald met een vrolijke uitdrukking rondliep. ”Ik zie dat ik niet de enige ben die genoeg heeft van die dwazen in het kamp,” merkte hij op een kille toon op terwijl hij haar met zijn goudkleurige ogen aankeek.
Blijkbaar was ze nog steeds niet alleen. Great. Maar een zeurende stem was beter als een dozijn en dan ook nog eens al dat lawaai in het kamp. Ze liet haar blauwe blik gaan naar degene van wie die stem kwam; Thawrage. Ja, daar had ze nou ook niet bepaald zin in. Ze hield zijn kille blik dan ook voor een paar momenten vast voordat ze doorliep. "Is alleen een beetje nutteloos als ze me achtervolgen," Daarmee noemde ze hem indirect een dwaas, maar het kon haar niet echt boeien. Ze was op het moment heel erg prikkelbaar en ze wilde gewoon met rust gelaten worden. Dat hield dus niet in om een knorrige warrior op haar dak te krijgen.
Thawrage snoof spottend toen dat ze haar woorden sprak. Hij had altijd al voor zich gehouden dat hij liever pittige apprentices voor zich had die van zich af konden bijten dan zij die gewoon over zich heen lieten lopen, dus hij vond het ook niet heel erg dat ze zo tegen hem sprak. ”Ik weet niet welke wilde fantasie je in je kopje hebt zitten, maar ik was je zeker niet aan het achtervolgen,” sprak hij op een kille toon tegen haar. ”Ik snap dat ik aantrekkelijk ben, maar je bent veel te jong en bovendien ook nog eens niet mijn type.” En met een hooghartig lachje liep hij haar voorbij. Hij had heus wel in de gaten dat ze chagrijnig was en hij vond het wel grappig om het bloed nog wat verder onder haar nagels uit te halen. En gezien hij wel wat boven haar uittorende, nam hij aan dat het enkel bij woorden zou blijven en dat hij hooguit wat knorrige reacties terug kon verwachten. Maar goed. Daar leefde hij voor, dus dat vond hij geen probleem. Het was beter dan doodse stilte of zielige reacties.
Onderwerp: Whispers 
wo 25 mei 2022 - 20:42
