Thread by thread

i did bad things to survive

Zelden kwam hij zo ver als Fourtrees. Nooit was hij hier geweest als een apprentice, luisterend naar de vier grootste leiders. Nee, zover had hij het nooit kunnen maken. Man, hij vroeg zich af wanneer de laatste keer was dat hij hier was geweest. Misschien was hij sinds die tijd gewoon groter geworden, want de eiken leken lang niet zo indrukwekkend meer. Hun kale takken en één overblijfsel van een vuur. Het moest vast met de bliksem geraakt zijn. Hij beet op zijn lip toen hij ernaar keek. Hm. Hij kantelde zijn kop en keek nog een moment langer. Drie eiken, maar vier clans. Hij vroeg zich af of het iets kon betekenen. Toch werd hij afgeleid toen hij een geluid hoorde. Meteen stond hij op scherp. Hij mocht hier niet zijn. Dit was hun heilige plek. Maar hij geloofde ook in de sterren, hij verdiende dit ook. Maar het was een klein, zwart figuur die het geluid volgde. Hij rook Riverclan. Hij fronste en ontspande. Een apprentice. Geen gevaar. Hij kantelde zijn kop en keek de jongen op een afstandje aan en bleef afwachtend stil. Hij was te jong om te weten wie hij was, toch? Hij vroeg zich af of katten die hem ooit gekend hadden hem überhaupt nog zouden herkennen. Het voelde als een leven geleden.

&Raven

Fourtrees, de plek die hij ongetwijfeld binnenkort voor het eerst tijdens een volle maan zou kunnen bezoeken. Voor nu moest hij echter genoegen nemen met een lege vlakte. Althans, dat was het geweest toen Carrioncough hem hier voor het eerst heen had geleid. Momenteel stond er een onbekende, zwarte kater, die geen duidelijke geur van een clan droeg. Nee, hij stonk zelfs. Was dit hoe rogues roken? Vol zelfvertrouwen stapte hij op de ander af, al stopte hij op respectabele afstand. Voor een lang en schaamteloos moment staarde het katertje de vreemdeling aan. "Wie de f*ck ben jij?"

i did bad things to survive

Natuurlijk was het een RiverClanner die naar hem toe kwam. Hij rook de geur voordat hij hem zag. Aegir zijn blik flitste naar de vreemdeling en het was... een kind. Een apprentice. Aegir fronste kort toen hij zag met hoeveel lef hij op hem af kwam. Hij deed hem denken aan Skadi. Onbevreesd en onbeschoft. Hij sprak hem ook aan alsof hij de koning van het woud was. Aegir snoof en trok kort zijn lippen op, wat zijn tanden liet zien. Hij moest zich nog altijd bewijzen aan Bloodclan en zou zich niet zo laten aanspreken door een kind. ‘Wat denk je wel niet, onderkruipsel,’ snauwde hij naar hem. De woorden klonken buitenaards in zijn mond. Nu deed hij zichzelf denken aan Skadi, yuk. ‘Jullie clankatten zijn allemaal hetzelfde, denken dat ze beter zijn dan wij, zelf de kleintjes.’ Het was andersom. Hij was naar Bloodclan gebracht om grootster dan dat te worden. Dat moest hij blijven geloven. De enige strohalm waaraan hij zich vastklampte. Want zonder dat, was hij niets meer.

Al snel legde de kater zijn oren in zijn nek. Een onderkruipsel, hij? Voor een aantal tellen staarde hij de ander in pure, kwade verwarring aan. Het woord klein stak extra erg. "Wie denk jij wel niet dat je bent?" Siste het magere katertje verontwaardigd. Zijn staart zwiepte onrustig heen en weer en hij weigerde oogcontact met de ander te verbreken. "Ik ben echt niet bang voor jou." En dat was zo. Naïef als hij was, voelde hij inderdaad geen greintje angst voor de kater van drie keer zijn leeftijd die boven hem uittorende.

i did bad things to survive

De domme dapperheid van een kind. Misschien had hij zich ooit zo gevoeld? De eerste keer buiten het kamp als kitten? Nee, dat gevoel van vrijheid en blijdschap was snel omgeslagen in angst. Hij had lef gehad, maar dapper. Nee. Dus toen hij nogmaals vroeg wie hij was, keek hij hem diep in de ogen aan. ‘‘Wat wil je horen? Je grootste nachtmerrie?’’ Hij keek hem scherp aan. ‘‘Ik ben een RiverClan legende, zo zouden ze moeten kennen.’’ En ooit zouden ze hem ook kennen. Als hij eindelijk StarClans belofte uitbetaald zou krijgen. En bovendien moesten ze leren banger te zijn voor BloodClan. Kittens werden gestolen uit hun nesten. Zoals hij was geweest, zoals Ember was geweest. Hij was vast te mager geweest. ‘‘De vraag is, wie denk je wel wie jij bent, niet-bang-onderkruipsel?’’

Een RiverClan legende? Ravenpaw snoof. Had deze idioot zo'n hoge eigendunk dat hij dacht dat er ook maar over hem werd nagedacht? Ooit werd hij de legende. Zijn leiderschap was zijn lot, stond al vast in de sterren. "Ik ben Ravenpaw, onthoud die naam maar goed. En ik heb geen idee wie jij bent," snoof de kleine apprentice ongeduldig. Kon de ander niet gewoon ophoepelen?

i did bad things to survive

Het was alsof er een bak ijskoud water over hem heen viel. Bij de sterren, hoe had hij het niet gezien? Dit was verdomme zijn zoon. Zijn ogen waren wijd open gesperd, keken in complete stilte naar het onderkruipsel. Hij leek niets op hem. Kreeg hij wel genoeg eten? Oké, Aegir was zelf ook niet heel groot, maar in ieder geval zat er meer spek op zijn botten. Langzaam viel zijn bek wat open, waarbij hij hoofdschuddend hem aankeek. Dit had hij moeten zijn, Ravenpaw, in een alternatief universum, waar hij nooit het kamp uit was gegaan als kitten en door de molen was gegaan zoals iedere andere kitten. Maar nee, de sterren hadden een ander pad voor hem uitgekozen. En dit was misschien een teken dat hij het goed had gedaan. Was hij zo klein gebleven als hij in de clan was gebleven? ‘‘Ik ben jou.’’ Dat wist hij uiteindelijk uit te brengen, in complete verstandsverbijstering. Lilypool had hem gevraagd niets te zeggen. Maar Aegir was nooit slim geweest.

Met een verwarde blik aanschouwde hij de reactie van de ander. Wat was er waardoor de ander plots zo verbaasd was? Het idee dat de profetie anderen had bereikt liet zijn hart een sprongetje maken. In de eerste instantie wist de vreemdeling zijn antwoord Ravenpaw enkel stomweg te verwarren, maar langzaamaan drong tot hem door wie hier tegenover hem stond, waarom de naam Ravenpaw zoveel in de ander teweeg had gebracht. Met grote ogen keek hij zijn vader aan, te geshockeerd om na te denken. "Je bent niks zoals ik," siste hij, zijn blik steeds troebeler van de tranen. "Ga weg. Daar ben je toch zo goed in?"