We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
In leafgreen kwam zelden iemand hier, het afval meurde dan erger dan een karkas dat al dagen lag weg te rotten. De kou van leafbare maakte de boel iets meer draagbaar, maar een echt aangename plek zou het nooit zijn. Waarom ze dan hier was? De poes schudde de vraag van zich af, besloot het te gooien op het feit dat hier wellicht nog wat kraaienvoer te redden was, voor de hongerige magen in het kamp. In werkelijkheid bracht deze plek enkel meer herinneringen terug aan haar oude mentor. Aan hoe ze een van haar laatste ontmoetingen hier had gehad met Tallstar, voordat hij starclan verliet, haar verliet. Oh, gelukkig kwam hij wel terug. Hij had nog een laatste taak uit te voeren; namelijk haar te verdoemen met haar naam en het verhaal een staartje te geven. Wolf snoof. Het was dom hier te zijn, het was dom dit te doen, ze had helemaal niets te zoeken hier. Met een norse blik begon ze van de enorme heuvel afval af te dalen waar ze op had gestaan. De kraaien sloegen beledigd in het rondte, maar dat kwam niet alleen door haar. Alert keek ze rond haar blik vallend op een ander figuur verderop. Wolfblood rechtte haar rug en keek Gavialpaw aan, het zusje van haar apprentice - en naar haar idee iets minder losgeslagen. "Gavialpaw," sprak ze droogjes. "Hard aan het werk?" tussen het vuilnis, ja vast.
Het was geen fraaie plaats en het stond zeker niet zijn top 10 beste bestemmingen, maar het was wel deel van hun territorium en met de momentele prooischaarste kwam hij vanzelf eens hier uit. Het was hopen dat hier meer prooi zat dan de plekken die hij al gehad had. Vandaag leek het wel alsof hij zich meer inspande dan normaal. Eerlijk gezegd had hij er ook geen behoefte aan zichzelf uit te gaan putten aan een onmogelijke jacht, hij had zijn best gedaan en in zulke tijden was dat soms alles wat je kon doen. Hij bewoog zich langs het zilveren hekwerk van de kraaien, al snel opgemerkt door de kraaien. En aangezien kraaien irritante vogels waren lieten ze hem hier niet zomaar lopen, maar moesten ze zo nodig gaan krassen. Krassende kraaien betekende dat de prooi hier nu wel gealarmeerd was, voordat hij nog maar een miezerige muisje gevonden had. Gavialpaw liet zich gelukkig nooit bedrukken door tegenslagen, anders was hij allang gek geworden. Zijn grasgroene ogen tuurde naar de kraaien, hoewel ze alarm sloegen vlogen ze niet meteen heel ver weg. Als hij zich wat verstopt kon houden zou het vast dadelijk weer over zijn. Zijn hersens waren druk bezig met het maken van plannen toen hij wat verschuif hoorde op de heuvel. Verwachtend dat het een rat was draaide hij zich snel om, maar Wolfblood leek in de verste verte niet op een rat. De grote poes stond voor hem. Ze leek niet heel veel vertrouwen te hebben in zijn aanwezigheid hier, maar dan moest hij haar teleurstellen. Of verheugen misschien? "Ik kon geen prooi vinden''sprak hij kalmpjes, zijn stem was vriendelijk en op een uitnodige manier. Gavialpaw was hier niet om zichzelf te verdedigen of om ruzie te zoeken, hij zei gewoon de waarheid.
Hij leek op zijn zus, en daarmee ook op de standaard Shadowclanner; dikke vacht, sterke bouw.. Natuurlijk verschilde hij op wel meer aspecten met zijn zusje, maar wat haar het eerste opviel was dat zijn blik een stuk... Rustiger was. Wolf vroeg zich af waarom zij altijd werd opgezaded werd met de apprentices die uit elkaar leken te barsten, wellicht was het karma. De kater hief zijn kop bij haar stem en ontmoette kalmpjes haar blik. Hm, niet bepaald de reactie van iemand die zojuist betrapt werd. Daarom maar dat Wolf ook zijn antwoord besloot te geloven. "Hm," mopperde ze. "Dan zit je hier behoorlijk fout, veel prooi of kraaienvoer hier maakt je ongelovelijk ziek als je niet op let, heeft je mentor je dat niet geleerd, jochie?"
Er was een aanwezige mogelijkheid dat Wolfblood niet al te veel vertrouwen in hem had dankzij haar ervaringen met Alligatorpaw, dat ze het nog even moest aanzien met hem. Ze leek in elk geval weinig vertrouwen te hebben in zijn aanwezigheid hier, al kon hij zelf geen reden bedenken dat het verboden was. Natuurlijk, het was een vreemde plaats om te zijn, zeker voor iemand zoals hij. Maar hij had een reden gegeven aan haar. Geen sterke, hier jagen was geen goed idee. Dat herhaalde ze nog even voor hem, maar hij wist dat wel. Het was hem wel geleerd, alleen op dit kon hij niks beters bedenken nog dan dat. "Ik weet het''verzuchtte hij, kijkend naar de grond. "Prooi is duidelijk schaars en op de enige plek waar nog genoeg zit kunnen we niet jagen''het was erg ongebruikelijk om hem boos te horen, al kwam dit wel dicht in de buurt. Hij mocht misschien een slappe luiaard zijn, hij had geen zin vandaag om zonder vangst terug te keren. Shadowclan had het kleinste territorium en een stuk ervan was waardeloos.
Ze knipperde een paar keer met haar ogen. "Dus je weet het, en alsnog kom je hier?" had hij lucht in z'n kop dan? Wolfblood sloeg met haar staart en probeerde haar irritatie niet teveel op hem af te reageren. Het was gewoon een kind, maar starclan, wel weer een dom kind ook. Zijn toon stond haar dan ook helemaal niet aan. "Misschien moet je 't is in je kop halen om te luisteren, als je hier slecht kraaienvoer vandaan plukt en daarmee de queens straks ziek maakt zijn we verder van huis dan als ze hongerig zijn." alleen om zijn eer te redden zeker. zodat hij trots kon zeggen dat 'ie toch iets had gevangen, dat hij zichzelf een klopje op z'n schouder kon geven en dan lekker kon gaan pitten. Wolfblood snoof. "Dus hup, terug het territorium in en harder zoeken dan, je komt maar terug als je iets hebt gevonden dat daadwerkelijk eetbaar is,"
Onderwerp: Backstabber 
di 15 maa 2022 - 22:49
