Shimmering

Kleine sneeuwvlokjes vertelden haar dat ze snel genoeg terug zou moeten keren naar het kamp, ondanks haar tegenzin. Routnose zuchtte. Tussen haar kaken had ze alleen een klein muisje geklemd, iets dat haar de hele dag had geduurd. Ze ging met enige regelmaat mee met trainingen van apprentices, om de jachttechnieken weer bij te leren. Maar vaak was ze zelfs ouder dan de mentoren, en kon ze minder dan apprentices zoveel jonger dan haar. Ze was weer terug bij het onzekere, zenuwachtige hoopje dat Routpaw ooit was geweest toen ze nog apprentice was. Het lag haar zwaar op het hart, en daarom had ze een kleine omweg gemaakt naar fourtrees. De drie bomen doemden boven haar uit, en ze wist niet precies waar ze nog op hoopte. Mousewish zou ze nooit meer zien, totdat ze ooit zelf haar ogen nog sloot. Dus misschien was het alleen bijgeloof, maar hier voelde ze zich altijd iets dichter bij de sterren waar ze zo van hield.

&Bluestorm 

Het was een beetje een trip down memory lane, Fourtrees. Of was het nou Threetrees? Dat klonk gewoon niet. Nee, ook al stonden er maar drie bomen, het zou altijd Fourtrees blijven. Bluestorm had de herinneringen aan die Gathering nacht weggedrukt, het was ook allemaal niet zo bijzonder. Haar vader was er leven vanaf gekomen, het was eigenlijk best wel cool dus! Nu bezocht ze de plek als Warrior. Ja, ja, Warrior! Een trotse glimlach kon ze niet onderdrukken terwijl ze er aan dacht. Had ze toch mooi voor elkaar gekregen, ha! Haar oortjes wiebelde nieuwsgierig toen ze het figuur op de open plek zag zitten. Hey, haar kende ze! Het was Routnose, Bluestorm had goede herinneringen aan haar. Ook een beetje jaloerse, het was haar echt niet ontgaan dat zij en haar vader goed met elkaar overweg konden in de tijd dat ze in ShadowClan doorbracht. Maar hey, ze was wel lief en aardig, dus oké vooruit. Met een lach op haar snoet dartelde ze naar de WindClanner toe. 'Hoii,' miauwde ze vrolijk.

Snel genoeg zou het te koud worden, dan zouden haar poten weer als ijsjes voelen en daarna nog eeuwn tintelen. Maar voor nu was ze nog warm van de jacht, en de kleine vlokjes voelden als miniscule kusjes op haar snuit. Ze zuchtte, gekalmeerd door de het zachte geluid van de vallende sneeuw. Die rust duurde echter niet lang, de wind draaide en bracht de geur van een bekende met zich mee. Routnose keek wat verbaasd op en ontmoette blauwe ogen die zo bekend waren. En eventjes, eventjes fladderde haar hartje blij op om haar vriend te zien, totdat ze 2 seconde langer keek en realiseerde dat het zijn dochter was. Bluepaw, die behoorlijk gegroeid was sinds hun laatste ontmoetting. Routnose voelde zich schuldig dat ze ergens wat teleurgesteld was dat hij het was, maar drukte dat snel weg. Met een warme glimlach keek ze de ander aan, blij dat diens stem zo vrolijk klonk. "Bluepaw, hi! Jeetje, wat ben jij groot geworden," sprak ze met een warme stem. 

Routnose glimlachte terug, haar warme glimlach was bekend. 'Bluepaw, hi! Jeetje, wat ben jij groot geworden,' sprak ze warm. Blue grinnikte toen ze haar aansprak als Bluepaw, want dat was verleden tijd natuurlijk! 'Jaa, zeker! Ik ben zelfs al Bluestorm!' miauwde ze vol trots, haar kinnetje hief ze wat in de lucht. Ze was zeker een stuk gegroeid, maar ze was ook zeker nog geen volgroeide Warrior. Maar haar Warrior naam, die had ze zeker weten wel! 'Ik ben Warrior geworden door een competitie in ShadowClan! We houden dat eigenlijk elk jaar wel met een feest. Ik heb mezelf bewezen als Warrior toen,' miauwde ze vol trots. 'Ik had een gekneusde poot enzo, maar ik heb toch gewonnen!' Een beetje opscheppen, het was niets nieuws.

Een oprechte glimlach stond op haar vermoeide gezicht terwijl ze geduldig naar de verhalen van het meisje luisterde. Ze vertelde zo vol passie en blijdschap dat het bijna aanstekelijk was. Toen ze vertelde dat ze al warrior was, knipperde ze verbaasd met haar ogen. Nu al? Ze probeerde terug te denken aan toen ze haar net had ontmoet, in haar belevenis was ze nog niet bij de 12 moons. Die verwarring werd opgehelderd door haar uitleg, en iets van trots borrelde op in haar borstkas. Misplaatste trots, wellicht, want zo goed kende ze de poes eigenlijk ook weer niet. "Ah, ik zou willen dat ik daar bij had kunnen zijn. Gefeliciteerd Bluestorm, wat ontzettend knap, en wat een mooie naam," complimenteerde ze de ander. Haar ogen gleden af naar haar poten. "En een gekneusde poot? Is alles oké?"Ze betrapte zich erop dat ze weer in haar medicine cat rol schoot. Het was zo moeilijk soms om er afstand van te houden. Alsof het een glazen slipper was die haar perfect paste. Maar Peppermint en Newtspark waren geweldige medicine cats, en zij moest zich er niet mee bemoeien. En toch deed ze dat. Ugh, waardeloos was ze.

Ze had nooit super veel gepraat met de WindClanner, maar op één of andere manier voelde het toch vertrouwd om van alles aan Routnose te vertellen. Misschien was dat ook nog een deel onschuldigheid van het enthousiasme, en Routnose kende ze toevallig gewoon. Ook al was ze niet deel van ShadowClan, ze was er wel een tijdje geweest en Bluestorm wist dat ze te vertrouwen was. Zo voelde dat in ieder geval wel. Settled en haar vader vertrouwde haar immers toch, dus het zou vast wel goed zitten. Bluestorm liet de complimentjes over zich heen stromen, en ze glimlachte trots. Ze vond haar naam ook erg mooi, en stoer. Ze knikte snel bij de vraag of alles oké was met haar gekneusde poot. 'Jaa, het is alweer over! Het was helemaal niet zo boeiend, maar volgens Settled was dat wel maar ja, mij krijg je echt niet zomaar uit het veld geslagen hoor!' miauwde ze. 'Dus ik ben gewoon gegaan, en heb gewonnen! Dus ik kan iedereen aan!' Ze sprong kort in een speelse vechthouding.

Ze zag haar kleine vriendinnetje helemaal opbeuren door haar complimentjes, als een plantje die water kreeg. Routnose glimlachte vertederd en knikte en zei 'hm-hm' en 'ja' gedurende verhaal, en vroeg zich af of het verkeerd zou zijn om haar te vragen hoe het met haar vader ging. Voor nu slikte ze het in, het laatste wat ze wilde was zijn dochter ideeën geven. Toen ze klaar was met haar verhaal lachte Routnose warm "Hm! Dat geloof ik zeker," sprak ze met een grinnik. "Kijk je wel nog een beetje uit met je poot? Des te vaker je erdoor heen gaat, des te erger het wo-" ze liet haar woorden wegsterven en schudde haar kop. "Laat maar, dat heeft Pepper je allemaal al verteld," een ongemakkelijke lach ontsnapte haar. Het was zo vertrouwd om terug te zakken in die rol die haar zo bekend was. "Dus, wanneer wordt je deputy?" sprak ze grappend en stak kort haar tong uit met een knipoog

Routnose luisterde aandachtig naar haar verhaal, wat één en al enthousiasme was. Als je erover nadacht was het knap als ze het allemaal kon volgen. Ze waarschuwde haar nog even over haar poot, ook al stierf haar stem halverwege weg, miauwend dat Pepper het haar allemaal al wel verteld had. Bluestorm knikte, maar nam het haar niet kwalijk, natuurlijk. 'Dus, wanneer wordt je deputy?' sprak de WindClanner plots. Bluestorm grinnikte. 'Nou, heel eerlijk, het was wel een stomme keuze om mij niet te kiezen weet je wel,' miauwde ze, semi serieus. 'Ik zou een héél goede Deputy zijn.' Daar was ze zelf van overtuigd, in ieder geval.

Bluestorm leek lang niet zo verdrietig over de dood van Acornstar. Het stak haar ergens, hoe makkelijk dingen veranderden en tijden door gingen. Spoedig zouden kittens niet eens weten dat ze ooit medicine cat was geweest, net als dat de naam van Acornstar over de generaties steeds meer uit zou sterven. Ze wilde de poes afwezig over haar bol aaien, maar bedacht zich te laat dat ze inmiddels bijna groter dan haar was. "Hm-hm, dat zeker,"stemde ze wat afwezig in. "Maar nu moet je gewoon nog genieten van jong zijn. Je kans komt vast ooit nog,"

Routnose stemde met haar in. Bluestorm had helemaal niet zo door dat ze wat afwezig was. Een empath, sure, maar ze was nog jong. Ze moest nog leren. Speaking of jong zijn, Routnose sprak er ook over. 'Maar nu moet je gewoon nog genieten van jong zijn. Je kans komt vast ooit nog.' Blue glimlachte en knikte instemmend. 'Ja, dat denk ik ook wel hoor! Ik bedoel, ik kan het al prima aan nu hoor, maar goed vooruit. Ik snap ook wel dat ik nog wat meer ervaring op moet doen, bla bla,' ratelde ze met een grinnik. Ze was wel self aware. 'Ik ben alleen wel blij dat ik niet leer voor Medicine Cat zijn. Ik bedoel, het is super wat jullie allemaal doen en kunnen, maar mij niet gezien!' grinnikte ze door. Nee, Bluestorm was heel tevreden met haar vervroegde Warriornaam.