[Deputy ceremony] Each brave step forward



 
IndexGebruikerslijstRegistrerenLaatste afbeeldingenInloggenZoeken
We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
WHAT'S HAPPENING
Current Event
No current forum-wide event.
THE ALLEGIANCES
Clans
THUNDERCLAN
RIVERCLAN
WINDCLAN
SHADOWCLAN
BLOODCLAN
THE MANAGEMENT TEAM
Staff
COME JOIN US
WC DISCORD

SWITCHERDIESWITCH
SWITCH ACCOUNT
Deel
 

 [Deputy ceremony] Each brave step forward

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Settledstar
Catministrator
[Deputy ceremony] Each brave step forward Dutch22
Renske
2587
Actief
Even dust was made to settle. And if we’re made of dust, then what makes us any different?

CAT'S PROFILE
Age: 38 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Leader ☆
Settledstar
BerichtOnderwerp: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimedi 5 apr 2022 - 0:50

Invincible like I have never been
De reis terug was ontzettend zwaar geweest. Maar met Stormraiser aan zijn zijde kwamen ze een heel eind. Ze hadden niet heel veel woorden gedeeld, buiten wat plezierige banter zo nu en dan. Maar hij was lichamelijk en emotioneel gesloopt. Hij had nauwelijks energie meer om door te gaan. Hij had nu twee nachten niet geslapen. Ja, technisch gezien tijdens de leiders ceremonie, maar de ceremonie was alles behalve een plezierige droom geweest. Het was slopend, pijnlijk, en buitengewoon buitenaards. En alle woorden die gezegd waren, hadden hem aan het denken gezet en zouden waarschijnlijk de aankomende dagen, misschien wel manen, door zijn hoofd blijven spoken. En vooral Morningkit, oh zijn mooie Morning. Zijn ochtendgloren. Haar gezicht en stem zouden hem tot het einde van zijn dagen blijven kwellen.

Toch had hij nog één taak om te volbrengen. De reis had langer geduurd dan de heenweg en.. Wel hij had niet veel tijd meer om na te denken. De nieuwe deputy moest voor de het hoogste punt van de maan gekozen worden. Dat was de code. En eigenlijk, had hij er nog weinig over nagedacht. Hij had katten erover gevraagd, natuurlijk. Stiekem tussen neus en lippen door. En in zijn mening was Stormraiser de duidelijke keuze, of misschien was dat gewoon zijn hart die het overnam. Om een reden te hebben haar iedere dag aan zijn zijde te hebben, te kunnen praten en haar te genieten van haar uitmuntende brein. Maar ze wilde niet, dat had ze hem zelf verteld. Dan was er natuurlijk Inkspots, zijn allerbeste vriend, die er voor hem was in goed en kwaad. Hij was een lichtpuntje in zijn leven en.. Maar hij dacht niet dat zijn vriend er gelukkig van zou worden. Hij had die ambitie niet. Je had natuurlijk wel een aantal jonge katten die verschrikkelijk veel ambitie hadden. Misschien was zijn eigen dochter daar wel één van. Maar och, zij was nog zo jong. Was dat wel verstandig? Hij was niet veel ouder geweest toen hij deputy werd. Hij vreesde alleen dat hij dat niet over zijn eigen hart kreeg. Dan had je nog een handvol aan geschikte senior warriors. Allemaal even wijs en dapper als de andere. Allemaal zouden ze het waarschijnlijk uitmuntend doen. Maar hij voelde ervoor dat hij het niet veilig wilde spelen. Hij moest een punt maken naar alle andere clans dat er niet meer met hun gesold zou worden. Hij moest een punt aan zijn eigen clan maken dat iedereen een kans had om groots te worden. Maakte niet uit welk bloed je had of wat je verleden was.

Dus was zijn keuze gemaakt. Bij de sterren, hij had geen idee of diegene het zou waarderen. Hij had het niet nagevraagd. Een vermoeide lach rolde over zijn lippen. Wat er ook zou gebeuren, er zou hun een waar schouwspel te wachten gaan. Nog één blik legde hij op Stormraiser, voordat hij met enige moeite de high rock op sprong. Zijn lichaam was écht op.

‘Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen.’ Iedereen had waarschijnlijk op zijn terugkeer gewacht. Hij keek toch met trots neer op zijn clan. Zijn clan. Ze zouden allemaal naar hem kijken als er beslissingen zouden gemaakt moeten worden. Oh, ze zouden hem haten en prijzen. Hij zou waarschijnlijk van held naar loser gaan in enkele momenten. Hij had het de leiders voor hen zien verteren. Hij wilde het beter doen. Hij wilde iemand zijn waar zijn clangenoten met trots over spraken, en de andere clans respect voor zouden hebben. Hij wilde Shadowclan weer de meest respectabele clan van het woud maken. ‘Ik heb mijn levens van StarClan gekregen. Vanaf vandaag zal ik bekend staan als Settledstar.’ Hij wist even zijn lijf iets trots groter te maken. ‘En ik zal een deputy nodig hebben die mij en de clan zal bijstaan. En mij zal opvolgen moest dat nodig zijn.’ Eén diepe ademhaling. Dit was het dan. ‘Ik zeg deze woorden voor StarClan, zodat de geesten van onze warrior voorouders het moge horen en mijn woorden moge goedkeuren.’ Zijn blik ging naar een grote poes in hun midden.

‘De nieuwe deputy van ShadowClan is Wolfblood.’
"I remember the minute, it was like a switch was flipped. I was just a kid who grew up strong enough to pick this armor up and suddenly it fit. God, hat was so long ago. I was little, I was weak and perfectly naive. And I grew up too quick"
Terug naar boven Ga naar beneden
Dimveil
Member
[Deputy ceremony] Each brave step forward B0YpPi3
Rei ♡
369
Actief
-- voice --

CAT'S PROFILE
Age: Fourteen moons ⚡
Gender: She-cat ♀
Rank: Warrior ⚡
Dimveil
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimedi 5 apr 2022 - 10:27

Het was raar om in een kamp te zijn waar zowel Acornstar als Settleddust voor langere tijd afwezig waren. Het besef dat ze Acornstar hier nooit meer zou zien was er wel, maar dat voelde minder ongewend dan dat Settleddust plots voor langer dan een dag weg was. Toch verliep alles eigenlijk wel prima in de afwezigheid van een leader. Het grootste gedeelte van de clan ging door met het leven alsof er niets gebeurd was, afgezien van een aantal familieleden van Acornstar die meer tijd nodig hadden om te rouwen. Iets wat Dimveil hen volledig gunde. Ze vond het niet erg om hier en daar wat extra te doen, ze kon zich niet voorstellen hoe zij zich zou voelen als haar zusje overleed.

De tijd van alleen zijn in een kamp zonder leader, duurde eigenlijk helemaal niet zo lang als ze verwacht had. Na een dag van gewoon, haar taken doen ging ze richting haar nest, en niet veel later ontwaakte ze van de roep van Settleddust, die iedereen bij elkaar liep. Met een kleine gaap kwam ze overeind, waarbij ze de slaap uit haar vacht schudde en toen plots heel zenuwachtig werd. Ze wist namelijk wat er te gebeuren stond, er zou een nieuwe deputy benoemd worden, toch? Als Settleddust - euh, Settledstar dan nu - zijn ceremonie goed afgerond had, was dat de volgende stap. En ergens had zij in haar hartje heel erg de ambitie zitten om aan zijn zijde te staan. Het leek haar iets wat ze goed zou kunnen. De clan leiden misschien niet, maar dat liet ze dan aan Settledstar over, dat hoorde zij nog helemaal niet te doen. Dat zou ze kunnen leren. Maar patrols regelen, strategiëen bedenken, overleggen over belangrijke zaken.. Dat zag ze wel zitten, daar had ze het juiste brein wel voor. Toch wist ze dondersgoed dat ze jong was. Maar ze had alles snel gedaan, toch? Ze was extra vroeg begonnen met trainen, als kitten al, was eerder warrior geworden. Zou ze dan misschien ook vroeg deputy mogen worden? Ze had hoop, ook al wist ze dat ze dit eigenlijk niet moest hebben. Dat ze zichzelf waarschijnlijk zou teleurstellen.

Uiteindelijk stak het toch. Haar blik gleed naar Wolfblood, die natuurlijk een veel logischere keuze was. Ze kon het niemand verwijten; ze mocht Wolfblood graag, en die was ervaren, een warrior met al veel meer dingen meegemaakt. Toch begon dat stemmetje in haar hoofd weer. Zie je wel? Je bent niet nodig, sprak die tegen haar. Net zoals mama. Niemand hoeft je, je bent niet speciaal. En dat was ze ook niet. Ze was gewoon een warrior, net zoals iedereen anders, met niets bijzonders. Ze jaagde, ze hield wacht, en ze controleerde de grenzen, net zoals iedereen dat deed. Ze was gewoon, gewoon, en ze zou voor altijd gewoon blijven - hoeveel moeite ze overal ook instak. En niemand zou echt van haar houden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Wolfblood
Deputy
[Deputy ceremony] Each brave step forward Tumblr_p6sdi7UolB1umgtvqo1_640
Kip
1106
Actief
➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips

CAT'S PROFILE
Age: ✘ 35 moons strong
Gender: She-cat ♀
Rank: ✘ Deputy
Wolfblood
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimedi 5 apr 2022 - 10:46


when i need to
I'll bare my bloody fangs
WOLF-BLOOD

Hij zag er moe uit. Bijna net zo moe als Acornstar de laatste paar moons van zijn leven had gedaan, en met een frons vroeg ze zich af of de levens die starclan gaf altijd in ruil kwamen voor een aantal grijze haren en permanente wallen. Toch hief hij zijn kop toen hij het kamp in kwam lopen en op de rots sprong. Ze herkende die blik in zijn ogen, ze voelde hetzelfde. Alles zou anders zijn nu. De dood van Acornstar had nog een zure smaak in haar mond achtergelaten, maar op z’n minst kon Shadowclan nu door. De vraag was alleen met wie aan Settled’s zijde.

De enorme poes veegde de slaap uit haar ogen en stapte tussen haar clangenoten door naar het midden van het kamp. In de buurt van de medicine cats den ging ze zitten, hopend dat een rossig vachtje naast haar plaats zou nemen terwijl Settled zich herintroduceerde. Settledstar. Hoe lang had hij daar wel niet op moeten wachten? Hoe veel moons mompelde hij al die naam in zijn slaap? Wolfblood had wel een idee, en een zweem van een geamuseerde grijns schoot over haar gelaat. ‘En ik zal een deputy nodig hebben die mij en de clan zal bijstaan. En mij zal opvolgen moest dat nodig zijn.’ . Haar amberen ogen gleden af naar de poes die hij met zich mee had genomen, wiens zwarte vacht nu was opgegaan in de menigte. Hmpf. Wel, de keuze was niet moeilijk. Zelfs Wolf had door hoe die twee telkens om elkaar heen aan het dansen waren. Storm was stilletjes, maar had haar klauwen duidelijk in het hartje van Settled gekregen. ‘Ik zeg deze woorden voor StarClan, zodat de geesten van onze warrior voorouders het moge horen en mijn woorden moge goedkeuren.’ Ze vroeg zich af of ze een relatie hadden. Hoe ze dat ooit zouden doen wanneer dat toch op de klippen liep. Settled was ook gewoon een sukkel, dacht alleen met zijn p-..
Waarom maakte hij oogcontact?

‘De nieuwe deputy van ShadowClan is Wolfblood.’

Donder leek in stilte in te slaan, terwijl ze langzaam maar zeker alle blikken naar haar toe werden gedraaid. Tientallen ogen die haar als kind hadden ontweken. Wolf knipperde met haar ogen. Was hij gestoord? Was dit een grote grap? Hij had niets tegen haar gezegd, liet deze bom uit het niets op haar vallen. En het enige waar ze aan kon denken waren die gele ogen, die ongetwijfeld van boven op haar neer keken. Die schaterden van het lachen, die met hongerige klauwen naar haar keel grepen. Wolfstar. Ze hoorde het in haar stem. En plots was ze weer een kind. Wolfkit die een prooi had gestolen van de stapel en trots aan haar moeder had verkondigd dat ze het zelf had gevangen. De zoete geur van moedersmelk, de warmte van een kus op haar voorhoofd; de tijden dat alles nog goed was geweest. Dat ze in haar gele ogen vol liefde keek, en daar de weerspiegeling zag van wat ze ooit zou kunnen worden. "Ja dat zal je zeker worden. Je zal een leider zijn. Shadowclan zal voor je buigen."

”Het hele woud zal voor Wolfstar buigen."


Ze dwong zichzelf overeind te komen en met zware stappen naar hem toe te lopen. Dit was alles geweest wat ze wilde. Als kind had ze harder gewerkt dan welke apprentice dan ook. Ze had alles gedaan wat haar moeder haar had gevraagd, zelfs tot haar laatste verzoek. Het had haar weinig goed gedaan. Het had haar het kind van de ene verrader gemaakt, de apprentice van de ander. Een losgeslagen apprentice en een moordenaar, die nooit ook maar iets kwaads had gezien in de twee belangrijkste katten in haar leven. Blind geweest voor hun idiote ideeën, totdat haar werd gevraagd daar een plek in te nemen. Nee, toen ze Sinclaw had vermoord, had ze die waanideeën de grond in gestampt. Ze wilde nooit in de pootsporen treden van haar moeder, haar eigen leven uitkerven. Zelfs al wist ze niet waar dat pad zou leidden. Zelfs als ze nooit Wolfstar zou worden.

En nu werd ze plots met haar neus geduwd in al haar dromen van vroeger. Want ergens, natuurlijk, had dat kinderstemmetje in haar diep van binnen nog gehoopt dat hij haar naam zou noemen. Dat ze grote sterke Wolfstar zou worden ooit, dat ze de clan mocht leiden naar de toekomst die ze verdienden. Maar met die arrogante, hoopvolle gedachte kwam de onderliggende vraag. Wat als het mis zou gaan? Wat als ze precies zou worden zoals haar moeder? Starclanverdomme, ze was al vele moons dood, en nog altijd spookte ze als een geest door haar kop, kleurde haar iedere gedachte terwijl ze de rots op klom en naast Settledstar plaats nam. Alsof geen van haar gedachtes daadwerkelijk eigen waren, ondanks alles wat ze had gedaan. Ze zou blij moeten zijn. Dankbaar, misschien zelfs. Ja. Nee. Sinclaw was dood, morsdood, en dat had ze zelf gedaan. En ze was niet haar moeder, ze was verdomme niet haar moeder.
Wolf schraapte haar keel, het maanlicht kleurde haar ogen diepgeel. Ja. En wat nu, wat verwachtte ze van haar dat ze moest zeggen? Ze gaf Settled een schuine, giftige blik. Oetlul dat het was. Konijnenster.
“Ik zal Shadowclan alles geven wat ik heb." sprak ze, haar stem bloedserieus. Verder maakte ze er geen woorden meer aan vuil. Haar hoofd voelde als een puinzoon.

Wolfblood, deputy van Shadowclan.




Laatst aangepast door Wolfblood op di 5 apr 2022 - 11:08; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Foulplay
Member
[Deputy ceremony] Each brave step forward DPKsfdL
Freedje
347
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 19 moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Young Warrior
Foulplay
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimedi 5 apr 2022 - 11:04

Het duurde niet heel erg lang eer dat Settleddust terug was van de reis. Of moest hij al Settledstar zeggen? Zijn oortje draaide kort toen de kater waar hij aardig wat respect voor had gekregen op korte tijd op de rots sprong en zijn blik ging hoger. Gezien hij apprentice was, had hij er niet veel hoop in dat hij de volgende deputy zou worden. Maar dat verwachtte hij ook niet. Het was zijn tijd nog niet. Misschien was het zijn tijd nooit. Zijn gezicht vertrok kort bij die gedachte, maar hij focuste zich al snel op de woorden van zijn deputy. Nee, zijn leader. Zijn mondhoeken gingen kort omhoog toen dat de leader aangaf dat hij zijn negen levens had gekregen. Aan de andere kant gaf het ook wel weer een zwaar gevoel omdat ze nog maar net afscheid van Acornstar hadden genomen en alles elkaar zo snel opvolgde. Maar hij wist ook wel dat het leven in de Clan doorging en dat ShadowClan niet te lang zonder een nieuwe leader en deputy kon blijven. Dat zou hun zwak maken tegenover andere Clans. Foulpaw liet zijn blik over de menigte glijden en zijn blik bleef kort hangen op Dimveil. Hij hoorde wel dat Wolfblood’s naam werd geroepen, maar het was Dimveil’s uitdrukking dat hem het meeste bij bleef. Eerlijk gezegd verbaasde hem dit ook wel een beetje. Ja, ze was jong, maar ze werkte hard voor de Clan en ze was erg betrokken bij het Clanleven. Maar Wolfblood was een logischere keuze. Foulpaw stond op, maar zijn poten brachten hem niet in de richting waar hij dacht heen te gaan. Nee, ze brachten hem naar Dimveil. En toen stond hij naast haar. ”Geen zorgen,” zei hij op een zachte toon, zijn staart kort rustend op haar schouder. ”Jouw tijd komt nog wel.” En met die woorden, die behoorlijk verwarrend voor hemzelf waren, liep hij van haar weg. ”Gefeliciteerd,” zei hij met een knikje tegen Wolfblood, want hij kende haar niet echt. Maar ze was uitgekozen door Settledstar en dat verdiende wel respect. Hij ging vervolgens een beetje aan de kant zitten en liet zijn blik langs de verschillende katten glijden, nog steeds een licht verwarde uitdrukking op zijn gelaat. Want wat was dat daarnet met Dimveil? Niet zijn gebruikelijke houding, that’s for sure.

Tag: Dimveil, Wolfblood
Terug naar boven Ga naar beneden
Dimveil
Member
[Deputy ceremony] Each brave step forward B0YpPi3
Rei ♡
369
Actief
-- voice --

CAT'S PROFILE
Age: Fourteen moons ⚡
Gender: She-cat ♀
Rank: Warrior ⚡
Dimveil
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimedi 5 apr 2022 - 11:17

Blijkbaar had ze haar uitdrukking niet goed gemaskeerd. Foulpaw kwam haar kant op en met een twijfelende blik keek ze hem aan. Eerlijk gezegd wilde ze nu liever even opgaan in de crowd, haar eigen gevoelens verwerken, zonder dat ze die gelijk open en bloot moest laten zien aan een apprentice waar ze maar een aantal keer mee gesproken had. Toch was het op een vreemde manier ook fijn om zijn woorden te horen. Dat haar tijd nog wel kwam.. Ze moest haar best doen om die woorden niet af te wimpelen, maar dat zou niet netjes zijn. Hij probeerde het, dan zou zij dat ook doen. Ze knikte naar hem, als een soort bedankje. Toen liep hij weer weg, om naar Wolfblood te gaan. Een heel zacht zuchtje rolde over haar lippen, waarna ook zij naar voren stapte om naar Wolfblood te lopen. "Gefeliciteerd," miauwde ze zachtjes tegen de grote kattin, met wie ze laatst nog zo gekletst had over Raven. Ze glimlachte voorzichtig. Ook al was ze jaloers, ze was ook blij dat het dan Wolfblood was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Stormraiser
Member
[Deputy ceremony] Each brave step forward 03b944ddda95d29f89c8fccac0f4a07ddb05edb3
Sannemander<3
170
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 30 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Warrior
Stormraiser
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimedi 5 apr 2022 - 11:34

Ze was verdomme bek af. Die kruiden waren leuk en aardig, maar als ze ooit weer zo'n hike moest doen nam ze dus mooi echt wel extra kruiden mee hoor jeez. Met pijnlijke pootvallen stapte ze achter haar leader aan het kamp in. Haar leader. Het voelde nog steeds onwerkelijk dat de kater nu haar leader was. Maar ja, er echt aan wennen hoefde ze nou ook weer niet. Voor haar, voor haar zou hij altijd gewoon Settled blijven. Settled die nu mooi ging aankondigen wie de nieuwe deputy was. Heel de reis had ze hem willen vragen wie hij kiezen zou, en heel de reis was het er niet van gekomen. Wellicht ook wel omdat ze niet wilde dat hij aan haar ging denken bij het woord deputy. Misschien omdat ze de kater wat rust wilden geven. Maar waarschijnlijk omdat ze zelf de puf ook niet meer had om hem al te veel lastig te vallen. Ze zou het nu allemaal wel horen.

Wonderbaarlijk was het wel. Hoe Settled zichzelf weg zette kon, waar ze hem eerder gebroken en vermoeid had gezien. Stond hij er nu weer helemaal bij als een leader. Een rots in de branding voor zijn clan. Het deed de kattin glimlachen. Het was wat zij zocht in een leader, iemand die zowel van daden en woorden talent had. Iemand die wist hoe hij zich sociaal weg moest zetten en iemand die wist hoe hij zich goed opstelde voor een gevecht. Een idealist. Zowel een expressieve en Instrumentele leader.  Zijn deputy aan de andere kant- wacht wat. Wat. Toen de naam viel kon ze haar oren niet geloven. Wolfblood. Die ongemanierde barbaar werd deputy? Met een diepe frons op d'r gezicht lied ze haar blik op de grote tank vallen. Actie zelve. Kracht zelve. Daar huisde niks sociaal intelligents in. Een wolf geen vos. Wat dacht Settled wel niet? Dat kreng kon amper een normaal gesprek aanhouden laat staan een clan leiding geven! Ze snoof en sloeg geïrriteerd met haar staart terwijl ze de grote kattin aan bleef kijken. Ja ze kon vechten, en dan? Wat nog meer? Loyaal zijn? Negentig procent van de katten hier konden die titel op zich dragen. Was Settled verstand verloren toen hij zijn levens kreeg? Nou, ze hoopte maar dat de kater wist wat hij verdomme binnen haalde.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tidepool
Member
[Deputy ceremony] Each brave step forward BBTakD
Bunny
365
Actief
"Love recognizes no barriers"

CAT'S PROFILE
Age: 16 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Young Warrior
Tidepool
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimedi 5 apr 2022 - 14:53

Tidepaw keek op toen haar mentor het camp weer binnenliep. Hij zag er doodvermoeid uit - ze had medelijden met hem. Ze wou heel graag op hem af gaan, hem vragen stellen, maar ze wist dat ze niet speciaal genoeg was om dat te doen. Ook hij had nu hogere doelen dan haar. Ook hij liet haar nu achter door te groeien, terwijl zij altijd vast bleef zitten. Settleddust - nee, Settledstar, dacht ze met trots en met een beetje bittterheid - sprak de clan toe. Hij vertelde dat hij zijn levens gekregen had, en dat Wolfblood zijn deputy zou zijn. Tidepaw had daar geen echte mening over. Ze kende de kattin niet echt goed genoeg om te weten of ze een goede deputy zou zijn; maar ze vertrouwde Settledstar, en dus zou dat vast wel een goede keuze zijn. De uitdrukking op haar snuitje was bijna neutraal terwijl ze op de kattin afliep en haar zachtjes feliciteerde, alvorens weer weg te lopen. Ze voelde zich als iemand die enkel toekeek, in plaats van effectief meedeed. De wereld leek op zijn kop te staan, en ze wist niet meer hoe ze erin thuishoorde. Ze zag Dimveil in de menigte, en hoewel ze meende te zien dat haar zusje niet helemaal enthousiast was over de nieuwe ontwikkeling, had ze niet het idee dat ze nog wist waarom. Ooit had ze haar beter gekend dan wie dan ook - nu kende ze niemand nog zo goed, zelfs zichzelf niet. Tidepaw had een beetje last van een identiteitscrisis, gevoed door de manier waarop iedereen om haar heen zo succesvol leek te zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Beechresin
Member
[Deputy ceremony] Each brave step forward DPKsfdL
Cynthia
795
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 64 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior warrior
Beechresin
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimewo 6 apr 2022 - 22:19

Ze had amper geweten wat met haarzelf aan te moeten, sinds haar vader dood was gegaan door haar toedoen. Ze had gedaan wat ze kon, gegeten waar ze kon. Ze moest wel, ze kon moeilijk het leven gaan negeren wat in haar groeide. Ze zou het zichzelf niet vergeven als ook hun nog wat zou overkomen. Ze had dit alles gedeeltelijk gedaan voor hen. En ze bleef haarzelf zeggen dat iedereen hierdoor beter af was, behalve haarzelf misschien. Ze zag Settledstar terug het kamp inkomen. Of ze ging er in ieder geval vanuit dat dit zo was. Zou haar vader nog wat gezegd hebben? Zou hij bevestigd hebben wat ze gedaan had? Ze zou hem er wel voor aanzien, maar Settledstar zei er niks over toen hij de clan aansprak en zijn deputy benoemde. Ze liet haar blik naar Wolfblood gaan. Het was zeker geen slechte keuze en iemand waar ze misschien zelfs wel mee zou kunnen relativeren. Helaas wist de ander niet wat zij had gedaan. Dat ze meer op elkaar leken dan ze zou denken. Dat ze allebei een ouder vermoord hadden. Toch hield ze voor nu haar mond. Ze kon de poes wel feliciteren, zoals een aantal anderen deden, maar voor nu bleef ze zitten waar ze zat.
Terug naar boven Ga naar beneden
Scarlethaze
Member
[Deputy ceremony] Each brave step forward DPKsfdL
Cynthia
202
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 36 moons
Gender: She-cat ♀
Rank: Senior warrior
Scarlethaze
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimedo 7 apr 2022 - 0:05

In de tijd dat Settledstar weg was geweest om zijn levens te halen had ze het gevoel van falen nog niet van haar af kunnen schudden. Wie kon nu bedenken dat haar eigen opa en leider dood zou gaan de nacht dat ze wacht moest zitten vanwege het krijgen van haar warriornaam. Was ze nu wel een warrior? Het was een vraag die ze haarzelf meerdere keren had afgevraagd. Was ze wel een warrior als ze haar wacht zo gefaald had dat ze niet eens door had dat haar leider dood was gegaan. Had ze niet na alles wat er was gebeurd op zijn minst een keer hem moeten controleren? Misschien was het dan duidelijker wanneer het gebeurd was. Maar ze had het niet gedaan. Settledstar was nu terug en begon te spreken, maar ze lette eigenlijk amper op, alleen op de naam die gesproken werd voor deputy. Wolfblood, ze liet haar blik naar de poes gaan en wist niet goed wat ze erbij moest denken. Ze was al niet de beste in inschatten van anderen, maar Wolfblood was niet blij geweest toen ze alleen naar buiten was gegaan in de nacht. Misschien was het maar beter ook geweest, zeker nu de wacht na het krijgen van haar warriornaam had bewezen dat ze eigenlijk helemaal niks mee kreeg.
Terug naar boven Ga naar beneden
Nightcurse
Member
[Deputy ceremony] Each brave step forward XrIzuZf
<3
111
Actief
I gave you a rare gift

CAT'S PROFILE
Age: 38 Moons
Gender: Tomcat ♂
Rank: Senior Warrior
Nightcurse
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimeza 9 apr 2022 - 20:03

Een kleine glimlach sierde zijn gezicht, terwijl hij toekeek naar hoe de vermoeide kater de clan bij elkaar riep. Acornstar was dood, een nieuwe generatie zou zijn clan nu leiden. Settledstar zou een deputy kiezen, een deputy die ervoor zou zorgen dat Shadowclan weer sterk zou worden. Acornstar was de laatste tijd nog erger dan dat hij hem al had gevonden. Zijn trip naar de bergen liet goed zien dat de kater te oud werd ervoor. Hij voelde dan ook geen remorse toen bleek dat de oude leader overleden was. Het was tijd voor een nieuwe leiding. Een nieuwe start voor deze grote clan. Nightcurse sloeg met zijn staart op de grond, terwijl zijn tweekleurige ogen over de groep katten heen gleed. Daarna bleef zijn blik hangen op de kater, die de groep toesprak. Het was tijd voor Settledstar, tijd voor een nieuwe Deputy.
"Wolfblood."
De naam zorgde ervoor dat het eventjes stil was in de groep, voordat katten de jongere kattin gingen feliciteren. Voor hem leek de tijd stil te staan voor een moment. Alles stond stil, alles leek in slow motion te gaan. Zijn tweekleurige ogen knepen zich samen en een zacht gegrom steeg op uit zijn keel. Nee. Dit kon niet waar zijn. Zíj!? Dat grietje werd Deputy, terwijl hij hier recht voor Settledstar's neus zat. Nightcurse snoof, kwam overeind en draaide zich om. Wat een schande, dacht hij nog voordat hij het kamp uit liep, het bos in.
Terug naar boven Ga naar beneden
Innerpaw,
Member
[Deputy ceremony] Each brave step forward 96c799088e9d52ee46107217cbc3da07e4fda2d8
Nath
54
Actief

CAT'S PROFILE
Age: 16 moons
Gender: She-cat ♀
Rank:
Innerpaw,
BerichtOnderwerp: Re: [Deputy ceremony] Each brave step forward   [Deputy ceremony] Each brave step forward Icon_minitimewo 13 apr 2022 - 17:42

Innerpaw bevond zich in een hoekje van het kamp. Ze keek naar al haar clangenoten om haar heen. Katten die elkaar aan het wassen waren, zenuwachtig gefluister, spelende kittens, stoeiende apprentices en onrustige warriors. Zij poetste haar eigen staart met haar blauwe ogen voor zich uit gericht. Ze voelde zich schuldig voor haar positie binnen de clan. Iedereen wachtte nu op de terugkomst van Settelddust, die wellicht straks de naam Settledstar zou dragen. Iedereen leek stil te staan in het leven, een kwetsbaar moment voor Shadowclan. Maar Innerpaw zat daar haar pluizige, zwarte staart te poetsen, met haar zachte, ietwat magere, ongetrainde lichaam.
Vanaf het moment dat de nieuwe clanleider het kamp zou betreden zou het leven verder gaan, zou de clan een nieuwe wending krijgen. Dat baarde Innerpaw ergens zorgen, want wat zou dat voor haar betekenen? Ze stopte met het wassen van haar staart toen Settleddust het kamp binnen kwam met Stormraiser achter hem aan.
De kater riep de clan bijeen en Innerpaw verplaatste haar lijf dichter naar de rest van de clan. Daar was het, Settledstar, niet langer meer Settleddust. Innerpaw sloeg haar staart langs haar poten en draaide haar oren nerveus naar achteren.
Als volgt werd er een nieuwe deputy aangewezen. Deze kwam als een verassing. Wolfblood. De dochter van de poes die haar grootmoeder had vermoord. De leider voor Tallstar, Innerstar. Maar dat was niet relevant. Wolfblood was een poes met een heftige geschiedenis, maar ze was een trouwe warrior. Toch leek het juist daarom een riskante, dubieuze keuze te zijn. Dit leek Innerpaw ook te kunnen lezen van de nieuwe, aangewezen deputy. Haar moeder, Sinclaw, had de nieuwe deputy gevormd, waarna Wolfblood dit op eigen kracht opnieuw had moeten doen. Toch kon het niet anders dan de stem van haar moeder ergens zou blijven bestaan, toch? Maar wie was Innerpaw om hier een mening over te hebben. Zij deed geen moeite meer voor Shadowclan, ze kon het simpelweg niet.
De rest van de clan leek in stilte wel overduidelijk een mening te hebben, daarom stak Innerpaw alsnog haar kop uit en begon de naam van Settledstar en Wolfblood lovend rond te roepen. “Settledstar! Wolfblood!” Dit was hoe het hoorde, hoe respect werd geuit, luid de namen van de nieuwe, leidende rangen van Shadowclan roepen.
Terug naar boven Ga naar beneden
 
[Deputy ceremony] Each brave step forward
Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Warrior Cats :: ShadowClan territory :: ShadowClan camp-
Ga naar: