We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
She would rather walk alone in darkness than follow anyone else’s shadow
Het konijn schoot de struiken uit. Met snelle passen en huppeltjes kwam het beest netjes op zijn pootjes terecht en schoot het meteen weg. Hetgeen dat hem op de hielen zat, was iets minder elegant te voet. Crowpaw kende het gebied rond Fourtrees niet zo goed... En toen de grond onder haar pootjes dan ook lager lag dan eerder, verloor ze meteen grip op haar sprint. Een gilletje kwam van de gevlekte poes af, die meteen naar voren tuimelde en met een hard knal op haar snuit kwam. Zwaartekracht nam de overhand en trok haar verder over de helling naar beneden. Om en om en om... Was ze zeker niet sneller dan het konijntje. Het beest sprong immers even hoog op en stoof weg richting het thunderclan gebied. De grijze poes schoot meteen terug op haar pootjes toen ze tot stilstand kwam. Haar ogen schoten rond, om even te blijven hangen op ritselende blaadjes waar haar prooi verdwenen was. Gehaaste ademhaling... Liet ze haar kopje langzaam zakken... En zo ook de rest van haar lichaam. Met een plof kwam ze neer. Auw.... Dat had pijn gedaan...
De zon scheen tussen de bomen door. Een paar zwakke lichtstralen lukte het door het dik begroeide blader dak te komen. Asterpaw trippelde met haar neusje in de lucht door het Thunderclan territorium op. Ze was op pad gestuurd richting Fourtrees door haar mentor Softpatch. Ze had iets terug al een muis gevangen, maar die had ze onder een hoopje aarde achtergelaten om later weer op te halen. Ze merkte hoe ze relatief dichtbij Fourtrees was. Ze kon de toppen van de drie grote eikenbomen zien. Ze trok nieuwsgierig met haar snorharen. Ze schrok op van luid geritsel in de bosjes. Een konijn kwam uit de varens gerend, duidelijk op de vlucht voor iets. Door de windstand had het Asterpaw niet geroken. De Thunderclan apprentice aarzelde niet en sprong boven op de prooi die net langs haar raasde. Ze boorde haar nagels in zijn schouders en dode hem met een snelle beet van haar nek. Ze keek lichtelijk verbaasd naar haar prooi. Het konijn was zo in haar poten gerend! Waar zou hij zo van geschrokken zijn. Aarzelend nam ze het dier in haar bek en ze trippelde verder naar de richting waar het konijn vandaan was gekomen. Asterpaw knipperde langzaam toen ze de gigantische bomen van dichtbij zag, hier was ze nog nooit geweest. Haar ogen gleden over Fourtrees. Haar blik bleef haken op een witte grijze kat die onderaan de helling lag. Op een drafpasje liep Asterpaw aarzelend op de kat af. Eenmaal dichtbij kon Aster ruiken dat het om een kat van Windclan ging. Ze liet het konijn voor de windclanner vallen. Het leek een leerling van haar leeftijd te zijn. De thunderclan apprentice gokte dat zij de gene was die het konijn had opgejaagd. "Volgens mij hoort deze bij jou," mauwde ze tegen de ander met een knikje naar de vers gedode prooi. Kort vernauwde de she-cat haar ogen. "Gaat het goed?" vroeg ze toen ernstig toen ze zag dat de leerling er duidelijk verslagen uitzag. Was ze gevallen? Of gewoon moe?
There are always flowers, for those who want to see them
Crowpaw,
Member
Jazzy 388 Actief "Here comes a hurricane, trouble is her middle name!"
I'm going to hell with all of my traitors And losing my mind in all of this anger
De scherpe geur van Thunderclan was het eerste dat haar opviel. Het kleine poesje duwde zichzelf dan ook wat rechter op, zodat ze wat beter kon zien wat er aan de gang was. maar haar neus was haar wederom voor, want de geur van verse prooi nam al snel de overhand in het dal. Ze knipperde even en zag al snel hoe een konijn voor haar poten werd geworpen. Wacht... dat was haar konijn? Ze bekeek het beest even en kon al snel het opmerkelijke litteken over de neus van het wezen zien die ze eerder had opgemerkt. Altijd oplettende dat ze was kon ze haarzelf dankbaar zijn de identificatie te maken. Ze knipperde nogmaals, deels verbaasd, voordat ze haar blik op de thunderclanner legde. Ze sprak, gaf aan dat dit van haar moest zijn. Een fronsje verscheen op het gezicht van de kleine windclanner bij die woorden. Het konijn was thunderclan gebied op gelopen. Behoorde het dan niet toe aan hen? Of het met haar ging. "Uhm.." begon de gevlekte poes langzaam, haar blik langzaam van de ander halende om om te kijken naar de helling waar ze net vanaf was gerold. Pijn was iets dat ze niet veel ervaarde. De klap had ze wel gevoeld, maar ernstig was het niet. "Ja, ik ben ok. Bedankt," sprak ze langzaam, voorzichtig, voordat ze terug naar de ander keek. Haar blik gleed naar het konijn, voordat ze naar het beest knikte. "Ik... uhm-" Niet vaak gebeurde het dat ze op haar mond was gevallen. Maar dit was een vrij vreemde vorm van vriendelijkheid die uit een erg... Onverwachtte hoek kwam. "Dat had je niet moeten doen..." sprak ze dan ook langzaam, terwijl ze terug opkeek naar de ander. Ze wiebelde haar oortjes wat en keek langzaam langs de ander heen, naar het thunderclan bos waar ze uit was gekomen. Haast afwachtende op meer katten die zouden volgen. Was dit misschien.. een valstrik?
Asterpaw ging er vanuit dat windclanner was gevallen toen ze het konijn aan het opjagen was. Het was dus rechtvaardig de prooi van de ander. Al was Aster de gene geweest die hem had gedood. Hoevaak had ze wel niet een prooi laten ontsnappen? Vaak had ze gehoopt dat een clangenoot het dier alsnog had kunnen vangen maar dat was nooit het geval. Ze wist ergens dat het verkeerd was om een prooi die nu eigenlijk bij Thunderclan hoorde aan een vijandelijke clan te geven. Maar het was bijna green-leaf. Het bos zat vol met prooi. Ze had net nog een dikke woelmuis gevangen dus ze zat in ieder geval wat om mee terug te nemen naar huis. De clan zou geen honger lijden. Enkel leek de ander minder blij met haar vriendelijke gebaar. Aster vond het niet vreemd dat de windclanner haar argwaande. Met alle dreigingen van oorlog rondom Thunderclan zou ze zelf ook voorzichtiger zijn als ze de ander was. Maar Aster zat anders in elkaar dan de meeste clankatten. Rivaliteit was iets wat simpelweg niet zo in haar bloed zat. "Geen zorgen, ik ben alleen." mauwde ze zachtjes en gunde de ander een glimlach. "Ik ben Asterpaw," stelde ze zichzelf voor. Ze ging zitten en sloeg haar donkere staart over haar voorpoten heen. Ze hoopte dat de apprentice zou begrijpen dat ze enkel vriendelijk wou zijn en dat geen addertje onder het gras zat.
There are always flowers, for those who want to see them
Crowpaw,
Member
Jazzy 388 Actief "Here comes a hurricane, trouble is her middle name!"
I'm going to hell with all of my traitors And losing my mind in all of this anger
Als er een iets was dat ze altijd met een korreltje zout nam, dan was het gedrag die ze niet gewoon was. Vriendelijkheid zonder gevolgen. Of een liefdadigheidsaanbod zonder iets terug te verwachten... Want, eerlijk? Waarom zou je ook niet iets terug verwachten. Je had iets voor een ander gedaan, dan was het enkel logisch dat ze iets terug deden. Wat was er anders te winnen uit die acties? Maar de thunderclan poes functioneerde... Anders, als dat het juiste woord was, en gaf haar aan dat er niemand was, ze was alleen. De grijze poes tilde haar kopje wat meer op en opende haar mond, de lucht proevende in het proces. De ietwat meer doffere geur van Thunderclan was nog goed te onderscheiden van de mengelmoes die fourtrees met zich meebracht... Maar zover ze kon opmerken, sprak ze de waarheid. De kleine poes legde haar amberkleurige ogen in die van de ander, een ietwat gespannen gezichtsuitdrukking op haar gezicht. Ze stelde zichzelf voor als Asterpaw. Een apprentice, net als zij. "Crowpaw," begon de poes dan ook rustig. Ze bestuurde de ander even rustig, voordat ze haar terug aankeek. De Windclanner bleef echter op haar poten staan, klaar om het op een lopen te zetten mocht dit nodig zijn. "Is het waar?" Volgde er. "Is het waar dat jullie geen hazen hebben op jullie gebied?"
Asterpaw begreep maar al te goed waarom de windclanner zich zo verdedigend opstelde. Zij had hoogstwaarschijnlijk het zelfde gedaan als ze in de kattin haar poten had gestaan. Asterpaw zat simpel in elkaar. Ze hield er niet van om vijanden te maken. Het liefst maakte ze vrienden in elke hoek die er was. Ook andere clans dus. Ze wist dat ze daarmee haar eigen positie in gevaar zette. Ze was al geen vechter, en dan ook nog eens vechten met vrienden. Nee dat leek haar helemaal niks. Al dacht ze liever niet zo ver vooruit. De ander stelde zich voor als Crowpaw. Aster snorde kort. "Aangenaam," mauwde ze met een glimlach naar de ander. Ze hield haar koppie schuin toen de vraag over hazen gesteld wel. "Heel soms komt er een overrennen van jullie territorium zoals net." antwoorde ze en ze haalde haar schouders op. "Niet echt verder," Ze vond het best interessant hoe de prooi zich zo erg verdeeld had over het bos Elke clan had hun eigen diet op die manier.
There are always flowers, for those who want to see them
Crowpaw,
Member
Jazzy 388 Actief "Here comes a hurricane, trouble is her middle name!"
I'm going to hell with all of my traitors And losing my mind in all of this anger
Aangenaam zei Asterpaw en kort knikte de grijze poes even naar de ander. Haar ogen even rondglijdende langs de ander, naar de fourtrees en terug naar haar. Voor even hield ze stil, haar oortjes heen en weer wiebelende toen ze iets meende te horen, maar nee, er was niks. Haar kopje kantelde ze even, waarna ze zich overeind duwde en haar kop wat liet zakken zodat ze kon snuffelen aan het konijn dat Asterpaw haar gebracht had. Haar prooi. Een overweldigend gevoel van trots vloeide over haar heen. Dit was het dan. Haar eerste prooi die ze mee kon nemen naar de clan. Hoe trots zou Hawkchase op haar zijn? Ze voelde al een glimlach op haar gezicht groeien bij het idee alleen al. Hij zou haar zeker prijzen, zelf als haar vader dat niet zou doen. Want in realiteit deed ze deze dingen om haar mentor trots te maken. Want eerlijk, hawk was meer als een vader voor haar dan haar echte vader ooit was geweest. De stem van de Thunderclanner drong tot haar door en kort keek ze op van het konijn... Hm... "Jagen jullie dan ook anders?" vroeg de jonge poes aan de ander. "Want in windclan gaan we nyoom," even ging ze zitten, haar voorpoten omhoog brengende om een snel gebaar te maken. Weet je wel. Als nyoom, zoals een moor runner. "En dan gaan we shlabam! En dan hebben we ons konijn!" ze grijnsde even breed en keek langzaam op van haar poten, waarmee ze uitbundig aan het gebaren was in een poging duidelijker te zijn. "Maar jullie hebben zo van die bomen, daar kon je toch niet snel gaan? Geen open velden... Enzo..." Ze knikte even naar het gebied achter de ander. ja, dat was gewoon raar.
Een schok van opluchting ging door de jonge seal-point heen toen ze zag dat de ander zich ook rustiger opstelde. Een glimlach speelde over haar lippen heen. Het liefst maakte Aster zoveel vrienden als ze maar kon. Ongeacht hun clan. Ze knikte kort als antwoord op de vraag van de andere apprentice. Een kort lachje verliet haar bek toen de andere het jagen van een konijn na deed. Haar ogen sprankelde. "Wij besluipen onze prooi zo stil als een muis," mauwde ze met een grijns. Ze liet zich in haar nog imperfecte jachthouding zakken. Ze verzette stilletjes een paar stappen en daarna sprong ze weer omhoog. Ze keek de ander aan. "Voor elke soort prooi hebben we een andere jachthouding. vertelde ze toen verder, ze trok kort met haar oortjes. Waarschijnlijk had Windclan dat ook gewoon. "Achter een prooi aanrennen is niet echt een optie bij ons. Anders heb je 'paf' een boom tegen je kop aan." Ze lachte wat verlegen wetend dat dat haar wel eens overkomen was.
There are always flowers, for those who want to see them
Crowpaw,
Member
Jazzy 388 Actief "Here comes a hurricane, trouble is her middle name!"
I'm going to hell with all of my traitors And losing my mind in all of this anger
Ze knikte op haar vraag en nieuwsgieirg, gretig naar nieuwe informatie, spitste ze haar oren. Deze bewogen aanzienelijk toen ze vertelde over haar clan. Schijnbaar beslopen ze hun prooi zo stil als een muis. Toen Asterpaw het dan ook voortoonde, wipte de kleine windclanner meteen enthousiast op haar pootjes. Het zag er niet uit zoals Hawkchase haar had getoond. Het was helemaal anders! Wel meteen verscheen een glinstering in de ogen van de jonge poes, die aandachtig luisterde naar wat de Thunderclanner haar verder te zeggen had. Ze hadden schijnbaar voor elk soort prooi een andere jachthouding? "Wat! Nee? Hebben jullie dan echt 30 jachthoudingen ofzo!" zei Crowpaw enthousiat, grote ogen van verbazing. De ander vertelde haar daarbij ook dat achter een prooi aanrennen niet zo vlotjes zou gaan... Want tja, bomen. Een glimlachje streek over de lippen van de jonge poes. "Ja, daar moeten we ons geen zorgen om maken," beaamde de windclanner. Ze knipperde even vluchtig en zakte door haar poten, de jachthouding van Asterpaw aannemende. Kort bewoog ze wat naar voren, voorzichtig, waarna haar amberkleurige kijkers naar haar gleden. "Zoiets?" zei ze, haast op een fluistering, alsof niemand hun mocht horen of zien. Ze was niet zeker of dit soort dingen... Toegestaan waren. Maar in alle eerlijkheid? Wat kon het kwaad als ze wat buitenclanse praktijken leerde?
Onderwerp: Let's go 
zo 29 mei 2022 - 22:42
