What?! you say i am stupid?! Look at yourself!

Geruisloos trippelde de knappe poes door het gras, haar gele ogen straalden de kilte uit die zich in haar borstkas bevond. De poes had geen hart meer, nee het was eerder een zwart gat dat zich in de borstkas van de poes huisde. Haar klauwen waren vlijmscherp, net zoals haar tanden. Haar ogen straalde kilte uit, en haar gehele uiterlijk echter onschuldigheid. Terwijl dat in een keer kon omslaan naar een angstaanjagend uiterlijk. Haar specialiteit bleef het verwarren van haar tegenstanders door haar onschuldigheid op te zetten en dan in een klap om te slaan. Dat was dan ook het leukste om te doen, op het afslachten van een tegenstander na. Nu was ze opnieuw terug in clanterritoria, op de plek van die misbaksels die je niet eens katten kon noemen. Een grijns ontstond op haar snuit toen ze dacht hoeveel onrust ze kon stoken door simpelweg hier te wandelen. Maar dat deerde haar niet, ze had geen vrees meer. Fear is the mindkiller. I will face my fear and let it pass through me, and only I will remain. Zo herhaalde ze het zinnetje keer op keer in haar hoofd als ze voor iets groots stond. Zo kon ze blijven zoals ze was en had ze niks te vrezen. In de verte zag ze een onbekende kat staan en grinnikte. ''It's time for a game.'' Fluisterde ze zacht en zette haar onschuldigste uiterlijk op. Ze hoorde de onbekende poes blazen en trippelde onschuldig naar haar toe. Ze liet haar oren gespeeld schuw zakken en keek de poes aan. ''Is er iets aan de hand?'' Vroeg ze met een hele zachte stem en keek de poes schuw aan. Onopvallend peilde ze de poes even en merkte dat deze al meer gevechten had meegemaakt. Dit kon je zien door de littekens, bij haar werden die verborgen onder haar dikke en pluizige vacht.

''Wat doe jij op Skyclan gebied?'' siste de andere poes en Escada keek haar onschuldig aan. Ze merkte op dat de onbekende Clanpoes haar nagels uitsloeg en Escada zuchtte in stilte. Dit ging geen leuk spelletje worden voor haar. ''Hoe DURF je op ons territorium te komen misbaksel.'' beledigde de poes haar en Escada lachtte ineens heel helder en gooide haar kop even omhoog. Het viel haar op dat de poes haar vacht nog altijd had opgezet, maar Escada trok zich er niks van aan. Ze was niet bang voor anderen, dat was ze nooit. Dat zou ze nooit worden ook. Ook nu de andere poes haar tanden liet zien bleef Escada kalm zitten. Haar onschuld zakte weg tot een doodse kalmte en ze bleef de poes aankijken zonder het oogcontact te onderbreken. ''Komt er nog wat van?'' siste de poes. ''tut-tut.'' Sprak de kleine gestreepte poes afkeurend. ''Wat een taalgebruik toch, en dat tegenover mij nog wel.'' Ze grinnikte nu en stond op. Meteen daarna trok ze haar lip op, sloeg haar vlijmscherpe klauwen uit en zette haar vacht vol op.''Je daagt de verkeerde kat uit liefje, ik ben daarvoor toch iets te gevaarlijk. Maar waarom blijf je trouwens bij die afschuwelijke Clan als ze je zo kwaad maken?'' Ze grinnikte. Ze had die blik in de ogen van de poes gezien. ''Kom met mij mee, dan mag je misschien zelfs aan mijn zijde lopen.'' Ze grinnikte en wist bijna zeker dat deze poes niet ging instemmen maar het deed haar niks. Geduldig wachtte ze af, maar spande toch wel haar spieren. Ze was klaar voor alles.

Daar spitste haar oren van en Escada voelde de triomf door haar suizen. Ze had haar van haar stuk geslagen, en ze twijfelde duidelijk. ''Kan ik denken over je aanzoek?'' snauwde ze. Escada grinnikte en zwaaide met haar staart. ''Je mag er de tijd voor nemen op een voorwaarde,'' Ze keek de poes strak aan. ''Ik wil je naam weten, zodat ik de anderen misschien kan voorbereiden.'' Maar dat was niet echt haar reden, ze wilde altijd andermans naam weten. En als ze nee zou zeggen dan wilde ze wel de naam van haar slachtoffer weten. Anders was er voor haar niks aan, en bovendien kon ze die Clangenoten van dat kreng ten minste stangen als ze de naam van haar slachtoffer wist. De poes schudde even met haar kop. ''wat ik wel wil zeggen is dat je een goede leider hebt...... Scourge is het niet?'' grinnekte ze. In haar ogen zag je duisternis en woede. Ook zag je bewondering voor de grote Kater Scourge. Ze bleef op de poes gericht. Escada grinnikte heel even. Die blik van de poes beviel haar wel. ''Wel, als bloed moet vloeien zal hij niet twijfelen om dat te laten gebeuren. Bovendien, als je iemand vermoord word je daar niet voor gestraft. Zelfs binnen de zogezegd Clan niet, je bent dan gewoon sterker en beter.'' Escada grinnikte weer en zwiepte vrolijk met haar staart. ''Niet dat ik ooit toestemming ga vragen om iets te doen, dat hoef ik niet. Wij allen hebben alle vrijheid die we ons kunnen wensen. Geen echte verplichtingen, je leeft toch nog voor jezelf.'' Ze grinnikte duister en bleef de poes aankijken. ''Bevalt dat je niet?'' Vroeg ze tenslotte en ging maar weer zitten, totaal relaxed. Althans zo leek het, maar haar spieren bleven gespannen.