Een leerzame avond voor Sorrelkit

Kestrelwing liep naar Sorrelkit en nam haar mee voor een wandelingetje. "Kom Sorrelkit, ik neem je wel op mijn rug.' Praatte kestrelwing tegen zijn dochter. Met een klein zwaaitje zette hij Sorrelkit op zijn rug. "We gaan naar zonsondergang kijken en dan leer ik je gelijk wat over de natuur."Legde kestrelwing uit. Hij liep het Kamp uit en begon richtig de zandkuil te lopen. Het was niet helemaal de plek voor een kitten maar daar kon je wel ongelofelijk mooi naar de zonsondergang kijken. Bovendier waren er veel torretjes en vogels. En zo kon hij gelijk Sorrelkit wat leren. De zankuil kwam steeds dichterbij. "Kijk Sorrelkit, zie je de zankuil daar? Daar gaan we heen." Vertelde Kestrelwing verder. Ondertussen zakte de zon snel naar beneden. Oei, dacht Kestrelwing, ze moesten op schieten om de zonsondergang nog te kunnen zien. Kestrelwing bereikte eindelijk de zandkuil. De zon was rood paars achtig geworden en stak af van de nog steeds blauwe lucht. "Kijk Sorrelkit, nu zie je je eerste zonsondergang."Fluisterde kestrelwing.

{Alleen Sorrelkit, Darkkit en ik}

Kestrelwing liep naar Sorrelkit en nam haar mee voor een wandelingetje. "Kom Sorrelkit, ik neem je wel op mijn rug.' Praatte kestrelwing tegen zijn dochter. Met een klein zwaaitje zette hij Sorrelkit op zijn rug. "We gaan naar zonsondergang kijken en dan leer ik je gelijk wat over de natuur."Legde kestrelwing uit. Hij liep met Sorrelkit op zijn rug het Kamp uit en begon richtig de zandkuil te lopen. De zankuil kwam steeds dichterbij. "Kijk Sorrelkit, zie je de zankuil daar? Daar gaan we heen." Vertelde Kestrelwing verder. Ondertussen zakte de zon snel naar beneden. "ja ik zie het alleen ik wil zelf lopen maar dat kan niet door de poes die mij verwond had en mij uit een boom gooide".Kestrelwing bereikte met Sorrelkit op zijn rug eindelijk de zandkuil. De zon was rood paars achtig geworden en stak af van de nog steeds blauwe lucht. "Kijk Sorrelkit, nu zie je je eerste zonsondergang."Fluisterde kestrelwing. "wauw vet mooi papa" Fluisterde Sorrelkit terug "het is echt mooi, hebben jij en mama dit samen vaker gezien en hoe hebben jullie elkaar ontmoet?" stelde Sorrelkit nieuwschierig.

"Nou gewoon, in de clan." Antwoorde Kestrelwing grinnikend. Hij liep een heuveltje op waar je de zon nog beter kon zien. In eens voelde hij wat aan zijn poot kriebellen. Kestrelwing keek naar zijn poot en zag een mestkever. Zijn hoopje mest kon seeds niet over zijn poot. "Kijk Sorrelkit, dit is een mestkever. Een erg grappig diertje moet ik zeggen." vertelde kestrelwing. Hij haalde zijn poot weg zodat de mestkever er door kon. Zijn bolletje mest rolde de heuvel af. De mestkever begon er achteraan te renen en probeerde hem te pakken. Kestrelwing lachte. "De natuur kan soms zo grappig zijn!" Zij hij lacherig. Zo Sorrelkit had zowieso haar eerste les gehad. Kestrelwing keek naar de plek waar de zon nog steeds te zien was. Kestrelwing holde de heuvel af en ging terug naar de zandkuil. Daar weer aan gekomen vroeg hij aan Sorrelkit: "Kun je al staan?"

"Nou gewoon, in de clan." Antwoorde Kestrelwing grinnikend "nee zo bedoel ik het niet ik wil in details horen hoe jullie elkaar hebben ontmoet enzo papaen niet nou gewoon in de clan"zei Sorrelkit een beetje brutaal. "Kijk Sorrelkit, dit is een mestkever. Een erg grappig diertje moet ik zeggen." vertelde kestrelwing. Sorrelkit lachde "papa waarom heten mestkevers mestkevers?"vroeg Sorrelkit leerschierig "De natuur kan soms zo grappig zijn!" Zei Kestrelwing lacherig "ja dat merk ik papa". kestrelwing holde de heuvel af met Sorrelkit op zijn rug "papa je weet toch dat ik nog op je rug zit" zei Sorrelkit angstig dat ze eraf zou vallen. "Kun je al staan?" Vroeg kestrelwing aan Sorrelkit "ik zou wel willen staan maar van Doveheart mag ik nog niet lopen enzo snapje papa".

Darkkit sliep toen Sorrelkit werd opgehaald door haar vader en ook Darkkit,s vader hij werd wakker en keek op hij had ze de kraamkamer uitziengaan en naar de kampuitgang zien lopen hij had ze gevolgd en darkkit sloop nu voorzichtig achter ze aan en door de struiken.
Ze stonden nu stil en keken naar een torretje ,maar ondertussen was darkkit afgelijd door de prachtige ondergaande zon met grote ogen keek hij ernaar met een open mondje en zei in gedachte ,, de overgang naar de duisternis de zon die verwijnd en de duisternis verschijnd! ,,Darkkit was alles vergeten ook zijn zus en vader die daar verderop stonden hij liep met een bijna gehypnotieseerde blik naar het licht toe, maar werd wakker toen hij stemmen achter zich hoorde.

Een leerzame avond voor Sorrelkit 2UybNaQ