Do it like this

Toen Tidepaw haar stotterend mee had gevraagd om te gaan jagen had Bluestorm natuurlijk geen nee gezegd. Ze was lief, aardig en ze mocht haar wel. Dus waren ze samen op stap in het territorium. Bluestorm had haar deel van de jacht van vandaag eigenlijk al binnen gehaald, maar hey, ze wilde de lieve poes ook niet alleen laten gaan. Ze kon zich voorstellen dat het moeite had gekost om haar mee te vragen. Tidepaw stond niet bepaald bekend als erg haantje de voorste. Voor Bluestorm in ieder geval. Eigenlijk vond ze het wel schattig. 'Dus, heb je een beetje zin in het Warrior zijn? Je wordt het vast wel snel, toch?' Tide had wat vertraging opgelopen, en Blue was juist vervroegd Warrior geworden. Het voelde ergens wel een beetje raar, alsof zij nu Tide's meerdere was, ook al was de ander ouder.

Tidepaw

Natuurlijk wou ze tijd spenderen met haar vriendin, ook al was die nu al warrior en was het al best lang geleden dat ze echt samen iets hadden kunnen doen. Tidepaw had besloten dat ze zich niet langer meer achterop gesteld zou laten worden. Iedereen leek haar te verlaten, maar dan was het aan haar om ervoor te zorgen dat ze dat niet konden, dat ze haar niet zouden vergeten. Bluestorm was haar allereerste vriendinnetje geweest, toen ze beiden nog kitten waren geweest, en toen ze dezelfde mentor gekregen had als Bluepaw, toen, was Tidepaw zo blij geweest. Maar nu was de ander warrior, en zij bleef steken, en ergens was ze zelfs verbaasd dat Bluestorm ja had gezegd toen ze haar had gevraagd mee te gaan jagen. Ze was onkarakteristiek nerveus geweest, alsof ze verwacht had afgewezen te worden, hoewel ze niet zo goed wist waarom. Het was gewoon een jaagtripje tussen vrienden, toch? Ze wou de warrior laten zien dat ze beter geworden was, dat ze klaar was om ook warrior te zijn. Toen ze zij aan zij liepen en Bluestorm dat dan ook vroeg, knikte de apprentice. "Ja! Ik heb mijn final as-as-assesment net gedaan!", vertelde ze vrolijk. "Wat denk je dat mijn w-w-warriornaam wordt?", vervolgde ze, de ander aankijkend met nieuwsgierige blauw-groene oogjes. Ze had er zelf ook al over nagedacht en gedroomd, klaar om weer erbij te horen, om weer deel uit te maken van de wereld in plaats van er gewoon naast te leven.

Tidepaw was enthousiaster dan ze had gedacht. Bluestorm had haar altijd als een verlegen meisje gezien, wat ze ook wel was geweest. Maar het was nooit leuk om vertraging in iets te hebben. Bluestorm kon niet relaten, maar het zich wel voorstellen. Een true empath was ze. Tidepaw vertelde vrolijk dat ze haar final assessment net had gedaan. Bluestorm keek haar blij aan. 'Wow, wat goed!' Het was dus duidelijk dat ze de volgende ceremonie Warrior zou worden, gaaf! Er werd toen gevraagd wat ze dacht dat Tide's Warrior naam zou zijn. 'Hmmmm,' dacht Bluestorm hardop. 'Tide.... Heart? Omdat je zo'n groot hart hebt,' glimlachte ze. Blue vond het wel passen.

Tidepaw glimlachte breed naar haar vriendin bij die suggestie. Dat was heel lief van haar! "Dankje", snorde ze, en ze gaf de oude kattin een klein kopje. Tidepaw kon soms een beetje aanhankelijk zijn, dat wist iedereen die haar kende wel. Maar ze kon enkel tegen affectie als ze zelf de aanzet gaf; anders maakte het haar heel snel benauwd. "Bluestorm is ook een hele m-mooie naam!", vervolgde ze. Ze was zo trots op haar oudste vriendin. Kijk eens hoe ver ze gekomen waren. Het leek wel gisteren dat ze beiden nog hulpeloze kittens waren.