Kattenkwaad

Onderwerp: Kattenkwaad do 5 mei 2022 - 16:50

Het was zonhoog, waardoor het hele kamp vol zat met katten die elkaar bij Sharing Tongues aan het wassen waren en de verhalen van de dag deelden. Normaliter zat Beetle dan te geinen met haar broertje, maar die was tot haar grootste ergenis ergens trainen of wat hij ook deed. Dus moest ze een andere manier vinden om zichzelf te vermaken. Dat was gelukkig niet al te moeilijk. Een senior warrior die haar laatst een straf had opgedragen omdat ze niet had geluisterd, zat perfect op vossen lengte afstand van haar. Beetle stelde zich op de schaduwen en nam een heerlijk relaxte houding aan, waarna ze met haar poot een klein stukje mos afscheurde en deze oprollen tor een bolletje. Toen de senior warrior zijn rug keerde schoot ze deze zijn kant op en raakte, bingo, precies zijn kop. Geërgerd keek hij op, maar Beetle deed alsof haar neus bloedde en ze druk haar vacht aan het wassen was. Eenmaal hij dacht dat het gevaar geweken was, trok ze alweer een nieuw stukje van het mos af en rolde deze weer op. Een apengrijns van oor tor oor op haar gelaat.

&Evening

Onderwerp: Re: Kattenkwaad ma 9 mei 2022 - 20:25

Ze zat boven op haar den. Niet om de Clan toe te spreken, maar om het te overzien. Het had iets moois. Al die katten die samen aan het wassen waren. Hun gelach, hun gesnor, hun vrolijke geklets. Het was zo vredig, maar dat was allemaal schijn. Dat wist ze. Aan de buitenkant was niet te zien, wat er aan de binnenkant broeide. Wie welke kopzorgen had, wie welk verdriet. Je moest er niet in blijven hangen, zeiden ze. Je moest niet te achterdochtig zijn, zeiden ze. Toch was dat op het moment heel erg moeilijk voor Eveningstar. Haar gedachten gingen met haar aan de haal, lieten het wantrouwen in haar binnenste groeien en broeien. Ineens zag ze dat Beetlekit iets naar een warrior gooide. Even trok ze met haar oren. Toen kwam ze overeind, sprong van de rots en trippelde naar haar toe. Er ontstond een strenge blik in haar felgele ogen toen ze zag dat haar dochter mos aan het oprollen was. “Waag het niet jongedame.” Miauwde ze licht brommend.

Onderwerp: Re: Kattenkwaad ma 9 mei 2022 - 22:47

Haar eerder relaxte houding verdween als sneeuw voor de zon bij het horen van haar stem. Iedere spier in haar lichaam leek plots strak te staan, en nietszeggend maakte ze oogcontact met de Bloodclanner. Zou ze het nogmaals durven? Als ze het bij haar vader kon, als ze zomaar haar zusje afgepakt kon laten worden, waarom niet bij haar? Beetlepaw leek in fight or flight modus te zijn gekomen, maar weigerde nog te vluchten. Ze zou voor niemand mee bang zijn, en ergens was ze wel benieuwd wat het figuur tegenover haar zou doen. Hoe lang het zou duren. Zonder het oog contact te verbreken greep haar poot weer naar het bolletje die ze verder oprolde, en in één soepel beweging alsnog naar het hoofd gooide van de senior warrior.

Onderwerp: Re: Kattenkwaad ma 16 mei 2022 - 21:31

Ze wist niet wat ze met ze aan moest. Ze wist het echt niet. Ze wilde gewoon zo graag het goed doen, maar dat mislukte keer op keer weer. Elke keer als ze bij hen weg, besefte ze weer wat Orchis en Stagtine haar hadden afgenomen. Niet enkel haar dochter Birdkit, maar al haar kittens waren bij haar vandaag gedreven. Al waren Beetlepaw en Bearpaw nog zo dichtbij. Zo voelde het niet meer. Ze had het altijd al lastig gevonden, maar hun gevangenschap en tegelijkertijd de periode dat ze gescheiden waren geweest. Leek nog meer kapot gemaakt te hebben. Ze haatte het. Ze haatte het verschrikkelijk. Beetlepaw niet, maar wel hoe alles was geworden. Hoe hun relatie nog verder weg leek dan het ooit was geweest, hoe ze haar uitdaagde. Wat wilde ze? Wat wilde ze toch van haar… “Ik zei toch laat dat!” Vervolgde ze streng terwijl ze probeerde haar zelfbeheersing te bewaren en verontschuldigend naar de senior warrior keek. Vervolgens stapte ze op haar dochter af.

Onderwerp: Re: Kattenkwaad di 17 mei 2022 - 11:51

Haar hart bonsde ondragelijk in haar keel, en ze haatte het. Ze haatte het om bang te zijn, om de bloodclanner nog altijd in haar kamp te hebben en ze was het zo zat om te blijven horen dat dit haar moeder was. Ze kon er wel zo uit zien, kon wel zo klinken; maar ze was het niet. Het was iemand anders die haar aanstaarde, en soms leek het alsof ze nog net zo erg vast zat in Bloodclan als vroeger, dat ze alsnog ieder moment wakker kon worden naast Bearkit, en nooit meer Birdkit terug zou zien. Toen Eveningstar op haar afstapte, deinsde ze achteruit. "Ga je me ook vermoorden?" sprak haar stem vreemd koud en afstandelijk. Net als papa. Net als Birdkit.

Onderwerp: Re: Kattenkwaad di 17 mei 2022 - 14:34

Ooh in StarClans naam waarom sneed het zo, waarom deed dit haar juist zo ongelofelijk pijn. Was dat wat moederliefde was? Was dat wat het betekende om een ouder te zijn. Soms dacht ze wel eens dat ze het beter weer had kunnen doen, dat ze beter opnieuw had kunnen vragen om het kruid. Het kruid die haar eerste nestje stil op de wereld had gebracht. Ja, misschien was dat makkelijker geweest. Alleen was het ook beter geweest. Had ze het hen af kunnen nemen, maar wat was het wat ze nu hadden. Een leven geteisterd door trauma’s, door pijn. Was dat dan werkelijk zo veel beter als dat ze dood waren geboren. Dan hadden ze immers niet beter geweten, dan hadden ze het leven niet gekend. Was dit werkelijk hoe het moest zijn. Moederliefde, het ouderschap. De woorden raakte haar recht in haar hart en lieten haar lichtjes huiveren. Perplex staarde ze haar dochter aan. “Nee..” Prevelde ze toen aangedaan. “Nee, want dan raak ik je kwijt en dat is nu juist wat ik alsmaar probeer te voorkomen.” Fluisterde ze. Dat was juist haar diepste angst, hetgeen wat haar op het moment zo ver liet gaan. Voor ThunderClan, maar vooral voor haar kittens. Om ze veilig te houden.