Look Who's Inside Again

Het zou nu niet lang meer duren voor de kittens werden geboren, en dan kon de hel beginnen. Natuurlijk ging ze zielsveel van ze houden, maar wat keek ze er toch tegenop. Hard werken beviel haar in de vorm van patrols organiseren, niet in het letten op kittens die te achterlijk waren om te begrijpen dat je geen zand kon eten. Ze had het al zien gebeuren. En het leek haast wel alsof de queens die hier het langst lagen, het meest overspannen overkwamen. Een zucht verliet haar bek bij de verschijning van een bekend figuur. "Kom je me dan eindelijk opzoeken?" Mauwde ze met een duidelijk gespeeld zielig stemmetje. Spottedrain hoopte maar dat haar zus goed gehumeurd was. Ze had namelijk geen van haar familieleden zélf verteld dat ze in verwachting was. Ja, ook daar had ze inmiddels behoorlijke spijt van.

[Wildflower]

Het was een plek die ze het liefste nog veel langer had ontweken. Het liefste had ze gedaan alsof Spottedrain hier nooit terecht was gekomen, dat ze nooit zwanger geraakt was van Olivebranch en dat ze gewoon nog Spotted was. Helaas leken haar beide zusjes dom genoeg te zijn om relaties aan te gaan terwijl ze nog zo jong waren. Het punt daarvan had ze nooit begrepen. ”Kom jij me dan eindelijk zelf vertellen dat je dom genoeg was om zwanger te raken?” Bromde Wildflower geïrriteerd. Haar blik vond die van haar zus en langzaam trok ze één van haar wenkbrauwen op in een vragende manier. Tja, dit kon ze terug verwachten als ze zielig ging lopen doen.

Van de zus die haar pas zo laat bezocht, had ze ook zo'n opmerking kunnen verwachten. Natuurlijk was de ander niet blij voor haar. Er leek nooit echt iets positiefs uit haar bek te komen. De poes slaakte een vermoeide zucht. "Of je het nou geloofd of niet: ik ben daadwerkelijk blij dat ik moeder wordt." Dat was niet helemaal waar, maar ze wist dat ze van het kind ging houden. Bovendien had ze geen zin in kritiek van haar grote, boze zuster. "En je krijgt neefjes of nichtjes. Heb je daar geen zin in?"

Wildflower snoof. Waarom zou ze blij zijn dat ze een kind had? Het enige wat ze deden was eten en slapen totdat ze oud genoeg waren en ze je leven nog zuurder maakte. Ze was zelf ook een kind geweest, ze wist hoe irritant ze kon zijn toen en ze wist ook zeker dat die genen op de één of andere manier doorgegeven zouden worden aan dat kind. "Nee." Bromde ze kortaf. Er was al genoeg veranderd en de komst van haar kind maakte het allemaal alleen maar erger dan het al was. Eerst was ze benoemd tot deputy, toen kwam dat kind en nu was ze ook ineens helemaal verliefd op Olivebranch. Het maakte haar misselijk.

Verontwaardigd gooide ze haar kop opzij. "Tss.." Bracht ze minachtend uit. Natuurlijk kon Wildflower niet voor één keer even haar woorden inslikken. Ze maakte het zichzelf zo moeilijk. "Je zou blij voor me moeten zijn." Spatte de gevlekte poes zonder haar zus aan te kijken. Soms vroeg ze zich af hoe het mogelijk was dat ze hetzelfde bloed door hun aderen hadden stromen. Ze stonden zo lijnrecht tegenover elkaar.