We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Stomend liep ze de nursery binnen. Ze had hier helemaal geen zin in. Een warrior had de apprentice de taak gegeven om de nesten in de nursery te verschonen. Iets waar ze zichzelf nou toch wel een beetje te goed voor diende. Ze had immers niets verkeerds gedaan de afgelopen tijd, dus waarom ze zo'n rottaak kreeg ontsnapte haar. Er was ook maar één heel klein lichtpuntje; ze hoefde geen teken uit de vacht van de elders te halen. Alleen al de gedachte van muizengal deed haar bovenlip opkrullen. Dus was ze maar het kamp uitgestampt om nieuw mos te zoeken, wat haar vervolgens het kamp weer liet instampen met een hele lading vers mos en een zure expressie. Ze had het ergens onceremonieel bij de ingang gedumpt omdat ze het nou nog niet nodig had. Ze liet een boze blauwe blik door de nursery heen gaan; het was een troepje. Konden die stomme kittens niet gewoon netjes spelen en slapen?
Thrivekit begon zichtbaar groter te worden. Hoewel hij nog geen enkele spiermassa had ontwikkeld, was het duidelijk dat hij een grote kater zou worden. Groter dan de gemiddelde WindClanner. Groter dan zijn littermates. De kleine kitten had daar voor nu echter geen last van. Hij vond het zelf wel leuk dat hij ietsje hoger op zijn poten stond en dat hij wat verder kon zien dan de rest. Qua grootte was hij bijna even groot als één van de kleiner gebouwde kittens die op het punt stonden om de nursery te verlaten, iets waar hij stiekem toch wel trots om was. Zijn aandacht werd al snel getrokken door een apprentice die met een zure blik op haar gelaat door de nursery keek. Dit trok natuurlijk weer Thrivekit’s aandacht en de kitten trippelde naar hem toe, een glimlach hebbend om zijn snoet. Misschien kon hij haar wel opvrolijken! ”Waarom ben je zo boos?” vroeg hij op een vriendelijke toon aan haar. Hij wist niet of hij zo vriendelijk kon blijven als ze nu heel boos tegen hem zou gaan doen, maar voor nu had ze niks verkeerds tegen hem gedaan. Dus hij zou vriendelijk blijven. Voor nu.
Het kon ook niet even meezitten, he? Er kwam zo'n irritant jong op haar af om te vragen waarom ze boos was. Poppypaw snoof. Alsof dat niet duidelijk was. "Omdat ik totaal niets fout heb gedaan maar alsnog jou stinkende nest moet verschonen," Vertelde ze hem, duidelijk geïrriteerd. Het boeide haar niet als ze de gevoelens van het kleintje mocht kwetsen daarmee. Haar eigen moeder had daar ook nooit op gelet, dus ze wist wel waar kittens tegen konden en waartegen niet. Zelf stond ze hier toch ook nog steeds. Rationeel wist ze natuurlijk ook wel dat het niet de schuld van de kitten was, maar het rationele deel van haar brein schakelde af en toe gewoon uit.
Thrivekit’s oortjes zakten in zijn nek toen dat ze haar woorden sprak. ”Mijn nest stinkt niet,” zei hij meteen op een verontwaardigde toon. Het was immers niet alsof hij rare dingen deed in zijn nest. Hij ging altijd netjes naar de plek die mama hem had aangewezen als hij zijn behoefte moest doen en hij kwijlde ook niet in zijn slaap. Hij vond het dan ook heel onredelijk van haar dat ze dat van zijn nest zei. ”Zal ik je anders helpen?” bood hij aan terwijl hij zijn best deed om zijn woede weg te slikken. Ze was immers vrij geïrriteerd en Thrivekit dacht dat hij haar wel op kon vrolijken als hij haar zou helpen. Hawkchase had hem immers laten zien hoe dat hij nesten moest verschonen, dus dat kon hij zeker wel!
Onderwerp: Lemons 
wo 25 mei 2022 - 20:10
