Wolfkit wiebelde onrustig in het nest. De zon stond nog maar net aan de hemel maar voor zijn idee was hij al uren lang wakker. Zijn pootjes jeukte. Hij wou wat leuks gaan doen. Z'n amber kleurige ogen keken nieuwsgierig de nursery rond om te zien of er al iemand wakker was. Hmpf. Het was nog steeds doodstil in het kamp. Waarom was iedereen nou weer zo saai aan het doen? Wolfkit keek op zij. Rimekit! Hij gaf z'n zusje een lompe por in haar zij. "Rimekit!" mauwde hij enthousiast. "Spelletje!"

Wolfkit knikte heftig als antwoord op zijn zus die slaperig wakker werd. Zijn broer en zus waren een van de weinige kittens uit de nursery die hem niet pesten. Soms had hij wel het idee dat ze hem anders behandelden. Maar daar kon Wolfkit wel meeleven zolang hij maar wel gewoon meest mocht doen met hun spelletjes. Rimekit gaf hem een kopje. Hij stak kort zijn neus tegen haar flank aan. Ergens was hij wel blij dat ze niet te boos op hem was geworden dat hij haar zo lomp wakker had gemaakt. "We kunnen verstoppertje spelen?" vroeg hij enthousiast aan haar en keek haar vol verwachting aan.

Zijn zus knikte als antwoord op zijn vraag waardoor Wolfkit blij opsprong uit zijn nest. Hij wiebelde ondeugend met zijn oortjes. "Het hele kamp?" vroeg hij toen aan haar. Natuurlijk was dat veel leuker. Hij zat al 4 manen lang in de nursery. Hij kende ondertussen elke uit hoek wel. Nee, hij wou graag eens wat uitdaging hebben. Hij wist dat hij eigenlijk niet zomaar de nursery uit mocht zonder Icecream, maar ze waren al 4 manen oud, verantwoordelijk genoeg!

Wolfkit begon de nursery goed zat te worden op het moment. Alles was elke dag weer het zelfde riedeltje. In het begin had hij het nog leuk gevonden. Maar nu hij ouder was begon het toch wel erg saai te worden in de kleine ruimte. Hij moest altijd stil zijn anders kreeg hij chagrijnige Queens achter zich aan. Tevens waren er maar een paar kits in de hele den die hem echt mochten. De andere wouden toch nooit met hem spelen. Dus het kleine katertje verveelde zich dood. "Wil jij eerst zoeken?" vroeg Wolfkit aan zijn zusje. Hij had een geniale verstop plek verzonnen. Rimekit zou hem nooit vinden.

Wolfkit knikte heftig als antwoord. Hij had een geweldig plan bedacht om zich te gaan verstoppen. Nu hoefde hij dat alleen nog maar goed uit te voeren. Hij sprinte langs zijn zus heen die ookal naar de ingang snelde. Hij keek achterom om er zeker van te zijn dat Rimekit daar zou wachten en niet stiekem zou spieken. "O-ogen dicht!" mauwde hij haar nog achteraan voordat hij over de open plek schoot. Hij rende op de stapel met verse prooi af. Gelukkig was het al na sunhigh dus was de prooistapel flink aangevuld. Perfect. Snel wurmde Wolfkit zich er tussen, hij zorgde er voor dat er een klein konijn half bovenop hem lag waardoor hij hopelijk nog slechter zichtbaar zou zijn. Hij sloot zijn oogjes en drukte zijn oortjes plat zodat hij zichzelf niet zou veraden. No way dat Rimekit hem zo zou gaan vinden!