started out as a bit of fun

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Soms vergat Settledstar nog te jagen. Dan liep hij de hele dag van hot naar her. Sprak hij met iedereen die hem nodig had. Patrouilleerde langs de grenzen, vooral ThunderClan. En probeerde hij vooral te spreken met de katten die hij nodig had. Blazestar was daar één van geweest. En misschien moest hij Crystalstar binnenkort maar weer eens opzoeken. Alleen konden ze elkaar niet vertrouwen. Waarschijnlijk nooit meer. En zijn den was nauwelijks een plek om zichzelf in terug te trekken, want de bezoekers waren eindeloos. Waarom had het nooit zo gevoeld toen hij deputy was, of tijdelijk onder zorg van het kamp. Het was nu hij die titel had gekregen, dat hij niet veel langer meer onder de radar kon gaan. Dus een momentje om een vogel of twee te vangen, had hij erg nodig. Het was iets waar hij goed in was. Het was zo natuurlijk geweest, hoe hij vogeltjes zo uit de lucht kon trekken. En nu het leafbare over was, keerden ook alle vogeltjes terug naar hun territorium. Dus voor hij het wist zat hij tussen de struiken en had hij een braamsluiper zo tussen de scherpe doorns door weten te plukken. Hij dankte StarClan voor de prooi en een tevreden adem ontsnapte zijn mond.

& @Poppypaw'

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit