RIMEKIT

Rimekit keek kort op toen Lionkit haar kwam versterken. Papa was in haar ogen niet degene die iets fout had gedaan en Rosepaw of hoe de kattin ook heette kon enkel slecht zijn als ze papa verdrietig maakte. 'Rimekit heeft gelijk.' Mauwde haar broer terwijl hij zich zo dreigend mogelijk tegenover de buitenstaander op zette. Rimekit was een stuk stiller, en veel meer terug getrokken. Ze had haar mond open getrokken en dat was al eng en spannend genoeg. 'Je maakt het papa moeilijk. Hoe durf je?!' Rimekit knikte even, papa had het moeilijk. Net zoals zijzelf het lastig had als ze een nachtmerrie had of alleen was terwijl ze had papa, haar beschermer en haar grote voorbeeld nodig had. Papa was haar alles en dus was de ander automatisch bijna een vijand. Niet dat Rimekit echt vijanden kende, ze was ze zachtaardig, misschien te zwak van karakter om echt iemand kwaad te wensen.

Papa leek zich te herstellen van zijn nachtmerrie, van zijn emoties. Wellicht dat zijzelf dat ooit ook zou leren. Sterk zijn, zoals papa. Bewonderend keek de kitten haar papa dan ook aan. 'Het is waar dat het nooit haar bedoeling is geweest dat de kittens door BloodClan werden ontvoerd.' Beaamde haar papa terwijl hij geruststellend zijn staart kort op haar rug legde terwijl de kitten hem misschien zelfs een beetje bezorgd aan keek. Hij was duidelijk bedroefd, Rimekit had natuurlijk wel van Bloodclan gehoord maar de Elders hadden ook snel genoeg door gehad dat de verhalen over de moordlustige Clan haar geen goed deden. 'Ik heb geen nachtmerrie Rimekit. Dit is iets van vroeger. Iets wat papa toen verdriet heeft gedaan. Rosepaw is niet gemeen, maar wel wat er is gebeurd,' Legde haar papa uit waardoor Rimekit verward van papa naar de vreemdeling keek.

Het was dat de Deputy die haar uiteindelijk in elkaar deed duiken en beduusd en misschien zelfs betrapt naar haar pootjes deed kijken. Geschrokken om zijn zacht sissende stem. 'Sssst...' Rimekit liet haar oortjes bedroefd zakken, ze had enkel papa willen helpen. Zoals hij ook altijd deed. 'Sorry Meneer, Deputy, Meneer Carrioncough, Meneer.' Stotterde de kitten zo beheerst mogelijk. Ze was immers wel goed opgevoed door haar papa.

'Kom maar Lionkit, ik heb het liefste dat jullie als muisjes bij mij komen zitten. Laat iedereen maar eens zien hoe goed stil jullie wel niet kunnen zijn. We maken er een spelletje van oké?' Mauwde papa terwijl hij haar en haar broer dichter tegen zich aan trok. Rimekit volgde zijn blik naar haar oma, of de kattin die in haar ogen haar oma was.

Drizzlefall kwam hun kant op gelopen. Een kattin die Rimekit graag mocht maar die ze nu niet durfde te begroetten terwijl ze doodstil met haar lippen op elkaar geklemd rond keek. Gespannen. Angstig. Alert. 'Hey,' Sprak ze rustig. 'Gaat het?' Ze had het waarschijnlijk tegen papa.

Ondertussen sprak Carrioncough de kattin genaamd Rosepaw aan. 'Het was dom om te vluchten en nog dommer om Ravenkit mee het kamp uit te nemen. De krijgscode word je al aangeleerd vanaf je kan horen, dus dat vind ik geen goed excuus.' Was het ook niet tegen de Warriorcode om door de Leader of Deputy heen te spreken? Rimekit keek verward, was het daarom dat Carrioncough boos was geworden. Oh nee... Oh nee. Ze had hem niet boos willen maken. Traantjes van onmacht leken zich in haar ogen te verzamelen.

'Als jij vindt dat ik de warrior code verraad door te willen luisteren naar het verhaal van een kat die duidelijk onschuldig is en een paar foute keuzes heeft gemaakt, dan is dat jouw probleem, Carrioncough,' sprak Blossomhail koeltjes tegen de deputy. Rimekit had Blossomhail nog nooit zo koud gezien en dat deed haar dan ook angstig rillend tegen papa aan kruipen. Daarna richtte de crème Warrior haar blik naar Crystalstar. 'Crystalstar, ik snap je frustratie en je boosheid, maar denk je dat StarClan het echt goedkeurt als je deze kat doodt? Ze is onschuldig. Ja, ze heeft een fout gemaakt, maar het was nooit haar bedoeling om Crabkit en Ravenkit te laten ontvoeren door BloodClanners. Je zou het leven van een verkeerde nemen als je hiermee door zou gaan.' Blossomhail leek de kattin die met haar verschijning papa verdrietig had gemaakt te ondersteunen. Rimekit snapte het niet, zag Blossomhail dan niet dat het papa zeer deed en papa was een van de liefste katten die er waren. Dat verdiende hij niet.

Een andere nog voor Rimekit onbekende Warrior stapte naar Blossomhail toe en ging naast haar staan. Was hij het met haar eens, maar...maar haar papa dan! 'Rosepaw heeft een gigantische fout begaan. Daar moet ze een straf voor krijgen en eigenlijk heeft ze dat nog niet gehad.' miauwde de grijze kater naast Blossomhail. 'Door Blossomhail kunnen we nu Rosepaw haar straf geven. Zoals het hoort. Maar vermoorden? Naast dat dat tegen de warrior code is, zijn hier kittens aanwezig,' Hij knikte naar haar en haar broer, had ze hier niet mogen zijn. Papa had haar nodig, papa had haar altijd nodig. Tenminste dat hoopte ze want zij had hem altijd nodig. Ze kon zich geen leven zonder papa voorstellen. 'Rosepaw heeft iets verschrikkelijks gedaan, maar ze was nog jong. Ze had wel zelf besloten om te vertrekken, dus minder zwaar vind ik te licht. Maar ze verdient wel verbanning. Geen dood.' Was dood net zoals met haar eerste mama en papa was gebeurd, dat klonk wel heel erg maar... Maar moest ze wel sympathie voelen voor de onbekende kattin?

Een bruine kater kwam ineens het kamp binnen gerend en deed Rimekit zo erg schrikken dat ze per ongeluk haar nageltjes in haar eigen staart zette en zacht kermde, zacht genoeg dat ze de rest niet af zou leiden want ze wilde niet papa teleurstellen en ook niet Carrioncough. 'Wat doet Rosepaw hier?! Ik heb haar vandaag nog van ons territorium af moeten jagen omdat ze als rogue op ons gebied kwam jagen,' Siste de kater laag. Vragend draaide Rimekit haar kopje naar haar papa toe, een kopje met twee traanoogjes omdat ze zichzelf per ongeluk in haar staart had gekrabt maar ook een verwarde blik. Wellicht moest ze nog iets meer leren over de Warrior Code. 'De code vertelt ons dat wanneer een indringer zich niet weg laat jagen, een gevecht op zijn plek is.' Met versmalde ogen keek de bruine kater naar de grijze kater die naast Blossomhail stond. 'Als het moet tot de dood -- en als ik je eraan mag herinneren, is dat niet tegen de code in wanneer de kat die je bevecht buiten de code staat. En Rosepaw bevindt zich momenteel nogal buiten de code.' Legde de ander uit. Zou... Zou zij ooit ook als die Warrior zonder twijfel roepen om een gevecht. Ze liet haar lip trillen. Trillen omdat ze de spanning in de groep voelde en niet wist hoe ze er mee om moest gaan. Ze had beter in de Nursery kunnen blijven, al dan was papa alleen geweest en die kon ze niet alleen laten. 'Echoflame heeft gelijk Hyenafang, de code kan haar niet meer beschermen. Daarbij is het misschien verstandig dat Crystalstar zelf besluit welke straf er opgelegd wordt voor de rogue. Zij is immers ons leider gezegend in de sterren hun goedkeuring. Zij weet vast wat de beste keuze is voor deze situatie.' Verklaarde een andere grijzige kater met twee kleuren ogen zoals ook Rimekit had. Enkel waren die van hem geel en blauw.

Rimekit liet haar blik langzaam naar haar oma glijden. Wat zou oma doen? Twijfelend keek ze naar Carrioncough en toen naar papa terwijl ze de grond af speurde naar iets van een mooie steen om als excuus gebaar aan de Deputy te geven. Misschien dat ze dat heel stil ook kon doen? Alleen, ze durfde niet van papa weg.

TAG: Iedereen + in het bijzonder @Carrioncough @Icecream @Drizzlefall @Lionkit