This is my kind of fun

Onderwerp: This is my kind of fun ma 16 mei 2022 - 22:40

So bite your tongue

And choke yourself to sleep

Het regende vandaag, de zonnige dagen van afgelopen periode werden verdreven door een nu grauwe lucht. Het was geen harde stortbui gelukkig, maar ook niet bepaald motregen. Moros was geen water liefhebber en zijn tweede keuze was toch wel schuilen geweest, alleen op zo'n grauwe dag met regen die de geuren direct wegspoelde of lastig te opmerken maakte wist hij dat je gebruik moest maken van kansen. Bovendien had het ook effect op je gezichtsveld. Iedereen in Bloodclan wist dat hun General van sterke mening was dat ze harder moesten optreden tegenover de clans en dat betekende natuurlijk meer dan ze enkel uit Bloodclan gebied te houden. Moros wou maar al te graag helpen met dat en na al wat maandjes training gehad te hebben vertrouwde hij er wel op zijn steentje bij te kunnen dragen. Natuurlijk was hij niet al te stom meestal en wist hij dat teamwork makes the dream work ook een belangrijk aspect was van een leuk bezoekje aan de clans. Vandaar dat hij aan Nelthilta gevraagd had of ze mee wou komen en voor wat voor achterliggende reden dan ook had de poes mee ingestemd. Dit betekende natuurlijk wel dat zij de baas was hier, want zij was al inmiddels een Member. Maar dat gaf niks, Moros luisterde graag naar anderen en bovendien was hij nog niet echt bekend hier bij de clans. Dus keek hij naar de witte poes waarmee hij op stap was. "Wat zullen we doen?''sprak hij half fluisterend tegen haar in het geluid van de regen, zijn ogen om zich heen glurend. Zeg het maar.

-eerst Nelthilta en dan open voor willekeurige clan

open

sarahkik

notesnone<3tag: Moros

Nelthilta
the most massive characters are seared with scars.

Nelthilta zag er wellicht puur en onschuldig uit maar dat betekende niet dat ze puur en onschuldig was. In tegendeel. Ze zou voor de General alles doen, niets was te gek of te eng. Hoewel het wellicht apart was voor de andere Bloodclanners kende ze geen rem in het steunen van hem. Hij was de enige link met haar goede ouder, Sirtlan. Hoewel Orchis nooit een Mentor zou zijn, had hij haar wel degelijk gevormd en dat betekende dat ze net zoals de ander een behoorlijk gek gevoel voor humor en dreiging had. Het betekende ook dat ze alle kansen greep om de Clans dwars te zitten en het dus helemaal geen slecht idee vond om met Moros mee te gaan naar de grenzen en daar wat Clankatten uit te dagen. Bloodclan was wreed maar ook sterk. Voornamelijk dat laatste moest gerespecteerd worden. Orchis was sterk, hij was oppermachtig als hij dat wilde zijn. Hij was niet een zwakke groep muisjes, nee ze waren vossen. Slinks, slim en bovenal gevreesd. 'Wat zullen we doen?' Vroeg Moros waardoor Nelthilta grijnsde en langzaam een teentje over de grens bracht. 'Wat dacht je van een vermorzeld muisje achterlaten. Onze geur en een dode muis zal ze doen denken dat we territorium hebben gestolen.' Soms was het simpel, anderen te verwarren.

∎ ◣ ◥