It Takes a Dedicated Hand

Onderwerp: It Takes a Dedicated Hand vr 24 jun 2022 - 20:57

He who dares not grasp the thorn, should never crave the Rose.

Sentis liep over het rogue gebied in de buurt van haar schuur. Haar nieuwe thuis. Met haar oh zo geliefde Glint. Ze had nooit echt over een partner na gedacht. Het was simpelweg nooit echt in haar opgekomen. Maar vanaf het moment dat ze Glint beter leerde kent was dat het enige waar ze nog over na kon denken. Ze hoopte enkel met heel hart dat hij zich het zelfde voelde over haar. Ze haalde even diep adem en probeerde de gedachten van zich af te zetten en zich te focussen op haar omgeving. Een onbekende katten geur drong haar neus binnen. Met een ruk hief ze haar kop. Haar groene ogen staarde door de struiken heen zoekend naar de indringer. Ondanks dat iedereen vrij was om te gaan en staan waar die wou was ze behoorlijk territorial over het 'gebied' van haar Glint.

eve's codes

Roku had een schuur voor zichzelf weten te bemachtigen op het gebied dat bestemd was voor de rogues. Meerdere schuren bevonden zich over heel het gebied en Roku had het geluk gehad dat hij een leeg pand had gevonden dat hij voor zichzelf had kunnen claimen. Het was niet geweldig, maar het was beter beschut dan een den en hij had al gemerkt bij het aanbreken van Newleaf dat het er stikte van de muizen. Zo veel prooi had hij nog nooit verzameld gezien op één plek en het deed hem bijna een beetje als een kittypet voelen met hoe veel gemakzucht hij er eentje kon vangen. Hij zou waarschijnlijk de uitdaging wel weer eens gaan zoeken door ergens anders te gaan jagen, maar voor nu was hij tevreden met wat hij had. Hij besloot echter na een tijdje om op onderzoek te gaan, om te zien of er vriendelijke rogues in de buurt waren. De eerstvolgende schuur bevond zich een eindje verderop en was leeg, dus liep Roku verder. Meteen drong de geur van twee katten zijn neusgaten binnen, al was de één net iets scherper dan de ander. Zijn training in ShadowClan leerde hem dat dat betekende dat er twee katten woonde en dat eentje momenteel niet aanwezig was. Zijn blik gleed naar opzij en hij ving de groene blik op van een poes. Hij maakte geen geheim van zijn aanwezigheid door uit het struikgewas te stappen en gaf haar een vriendelijk knikje. ”Ik kom me even voorstellen als jullie nieuwe buur,” zei hij op een grappende toon, maar de blik in zijn ogen was op zijn hoede. Hij wist immers niet of ze vijandig was of niet.