The Guardian

Met een lichte glimlach keek ze neer op de jonge kat, die zo onhandig voor haar voeten was gerold. Cobaltstorm was niet bijzonder vaardig met kittens, maar ze vond ze ergens wel aandoenlijk. Daarbij waren ze de minst oordelende leden van haar clan. Het was altijd fijn wanneer iemand geen double-take deed als ze langsliep. Kittens waren de onschuldigste katten, precies degene die echte Warriors moesten beschermen. "Dag, meisje. Ben je verdwaald?" Vroeg de grote kattin, terwijl ze zich naar voren boog om Mushroomkit aan te kunnen kijken. Ze was zo gigantisch, en de kitten zo klein, dat ze door haar voorpoten moest zakken en haar kop bij de grond moest houden om oogcontact te maken.

[Mushroom]

Mushroomkit was best een eindje van de nursery vandaan gedwaald. Eigenlijk mocht ze helemaal niet zomaar de nursery uit. Maar ach. De kleine kitten genoot er van om alles van een afstandje te bekijken en toe te zien hoe alle katten van de clan druk bezig waren. Hoe alle krijgers en apprentices kwamen en gaan. Natuurlijk was Mushroom nog te jong om te beseffen wat voor belangrijke taak al de katten hadden. Maar je hoefde iets niet te begrijpen om het te kunnen bewonderen. Plots kwam er een grote warrior op haar af lopen met de vraag of ze verdwaald was. Mushroom haar bekje viel open. De kattin was gigantisch groot. De kleine kitten moest helemaal omhoog kijken om de she-cat in haar blauwe ogen aan te kijken. Ze schudde snel haar koppie eigenwijs. "Nie vedwaad" piepte ze naar de kattin. Tja, haar vocabulaire was nog niet geweldig ontwikkelt.

De eigenwijsheid van de kitten deed haar mondhoeken iets omhoog trekken, wat een brutaal nest. Cobaltstorm richtte zich weer op en knikte. "Goed dan, waarom ben je naar buiten gekomen? Ben je naar iemand op zoek?" Vroeg ze, neerkijkend om Mushroomkit. Misschien zocht ze haar vader wel. Cobaltstorm wist dat veel katers niet met het mates altijd in de Nursery waren. Ze moesten immers hun andere taken nog vervullen. Het besef dat zij, mocht ze ooit moeder worden, ook moons lang haar taken neer moest leggen deed haar rillen.

De grote kattin richte zich weer omhoog waardoor ze nog groter leek. Mushroom kreeg bijna pijn in haar nek omdat ze zo ver omhoog moest staren. Ze knipperde langzaam nadenkend over wat de kattin tegen haar zei. Ze had soms nog wel een beetje moeite met woorden verstaan en vooral uitspreken. "Is lweuk" piepte ze tenslotte simpel als antwoord, hopend dat ze vraag goed had begrepen. De kleine kit hield haar koppie scheef terwijl ze haar blauwe oogje over de kattin liet glijden. Zou zij ook ooit zo groot worden? Ze zocht de ogen van de ander weer op. "Wie jij?" vroeg ze toen nieuwsgierig. "Ik Mwushr-roomkit" piepte ze vrolijk, haar naam was lang en moeilijk. Maar ze werd er steeds beter in!

Het kamp was leuk, daarom was ze buiten. Daar had Cobaltstorm niets tegenin te brengen. Zelf vond ze het ook fijner om niet in een den opgehoopt te zitten, maar misschien was dat ook wel omdat de plafonds zo laag waren voor haar. De grote Warrior glimlachte toen de kitten haar naam vertelde. Mushroomkit, dat had ze geweten. Ze kende ook de andere namen in het nestje, en dacht niet dat de moeder érg blij was met de jongen. "Ik ben Cobaltstorm, een Warrior." Mauwde ze. "Nou, als je buiten wilt zijn, zal ik wel even bij je blijven, vind je dat goed?"

Mushroomkit knipperde langzaam met haar oogjes om de naam van de kattin goed tot zich in te laten werken. "Cobwaltstrom" herhaalde ze de warrior's naam. Dat was best wel een heel mooie naam. "Mwooi." piepte ze met een scheve glimlach op haar lippen geplakt. Had zij maar zo'n mooie naam... Kort vernauwde Mushroom haar oogjes. De kattin zag er lief uit, dus wellicht wat dat nog niet zo'n ramp. Al kon ze zich prima alleen redden. Ze aarzelde even maar knikte uiteindelijk heftig. Wellicht wou de kattin wel een spelletje met haar spelen? Of haar een verhaaltje vertellen?

Het was fijn dat ze de kitten de buitenwereld niet hoefde te ontzeggen. Kittens moesten hun kamp zien, de warriors ontmoeten. Ze knikte toen Mushroomkit haar naam mooi noemde. Het was inderdaad het mooiste aan haar, samen met haar blauwe ogen waar ze de naam aan te danken had. Cobaltstorm gaf de jonge kitten een zachte lik tussen haar oren. "Heb je wel eens gehoord van Innerstar, meisje?" Lang voor haar geboorte had Innerstar geleefd, maar Cobaltstorm had genoeg verhalen gehoord over Shadowclan's laatste grote ster.

Tot haar grote plezier leek het er op dat 'Cwobwaltstorm' haar daadwerkelijk een verhaaltje ging vertellen. Mushroomkit schudde haar koppie toen de grote warrior vroeg of ze wist wie Innerstar was. Die naam had de kleine kit nog nooit eerder gehoord. Ze schuifelde met haar pootjes en maakte het zichzelf wat gemakkelijker terwijl ze de kattin verwachtingsvol aankeken. "Wie da?" vroeg ze nieuwsgierig. Verhaaltjes konden de kleine kit altijd ontzettend fascineren. Haar mama had haar wel eens een verhaaltje verteld. Al waren dat nooit echt lange verhalen. Mama leek er nooit zoveel plezier in te tonen als Mushroom. Ze hoorde leukere verhalen van de andere queens in de nursery.

Nee dus, dat was wel wat ze verwacht had. Zij kende niet eens veel katten die zich Innerstar zelf nog konden herinneren. Haar dood moest nu wel zestig moons geleden zijn, nog voor de geboorte van Cobaltstorm's eigen ouders. "Voor Settledstar was er Acornstar, daarvoor Tallstar, en voor hém was er Innerstar." Legde ze uit met een glimlach, die haar scheve gebit wat ontblootte. "Ze was een grootse leider, sommigen zeggen dat ze de beste was die Shadowclan heeft gehad, en dat niemand ooit nog zó goed was." Háár ster, Settledstar, zou beter zijn, maar dat hielt Cobaltstorm maar voor zich.

Met grote bewonderde oogjes keek Mushroomkit de warrior aan. Ze hield net als vele andere kits veel van verhalen hoor. Ze was compleet gefascineerd door de betoverende verhalen over grote katten die ver voor hun leefden. Mushroom was dan ook totaal geïntrigeerd door de grote warrior. "wow" piepte ze zachtjes. Zo lang geleden! Acornstar kende ze nog wel. Hij was kort na haar geboorte overleden maar haar mama had over hem verteld. Maar ze had geen flauw idee wie er allemaal voor waren komen. Met smekende oogjes keek ze ander aan. Hopend dat er nog meer aan verhaalstof zou volgen.

De reactie gaf haar inspiratie om verder te gaan. Cobaltstorm wist veel van haar clan's geschiedenis, maar de verhalen waar zij het meest van wist hadden te maken met bloederige oorlogen, dat was misschien niet echt iets voor een kitten zo jong als Mushroomkit. En ze wist ook wel iéts over Innerstar, dacht ze. "Innerstar was nog erg jong toen ze haar leider... Shrewstar.. opvolgde." Ze was niet helemaal zeker over die naam. "Maar de clan hield van haar, want zij was een goede en gulle leider." Cobaltstorm begon te beseffen dat ze een stuk minder wist dan ze oorspronkelijk had gedacht.

Tot haar grote vreugde ging de warrior verder met het verhaaltje. Mushroomkit luisterde aandacht. Wellicht was ze nog iets te jong om elk woord perfect te kunnen begrijpen. Maar het verhaal in het algemeen was voldoende om de kleine te amuseren, of ze er nou niks van snapte of niet. "I-iwnnerstarrr" herhaalde Mushroom de naam van de leider. Ondertussen stond ze te springen op haar kleine witte pootjes. Wow. Innerstar klonk als een ontzette gave warrior. Die wou de kitten wel ontmoeten. Wellicht kon die dan zelf ook nog eens spannende verhaaltjes aan haar vertellen. "Waa nu?" vroeg ze met grote oogjes aan de she-cat voor haar.

Haar ogen werden wijd van schok toen Mushroomkit haar vroeg waar Innerstar nu was. Oh jee, daar had ze even niet over na gedacht. Wat moest ze daar nu weer op zeggen? Mushroomkit's moeder zou niet erg blij zijn als ze erachter kwam dat Cobaltstorm haar dochter had uitgelegd wat de dood was. "Ehm.. Ehm.." Begon de grote poes, terwijl ze onbeholpen om zich heen keek. "Innerstar is nu met de sterren, bij Starclan. Je weet toch wel wie Starclan zijn?" Dat was een relatief veilige manier om het uit te leggen, dacht ze.

Even leek het erop alsof de warrior schrok van haar vraag waardoor Mushroomkit haar verbaasd aankeek. Was dat nou zo'n vreemde vraag? Ze luisterde dan ook aandachtig naar wat de she-cat daarop te zeggen had. Ze knipperde langzaam en ze bleef de kattin aankijken met een vragende blik in haar ogen. Starclan had ze wel van gehoord. Katten in de lucht die toekeken. Maar hoezo was Innerstar nu bij Starclan? Ze schudde verward haar hoofdje. Ze snapte het niet. "Hoe?" mauwde ze als vraag, ze dacht even kort na. Het was niet logisch. "Waa-om?" voegde ze er nog aan toe. Als Innerstar zo gaaf was, waarom was ze dan weg gegaan?

Oh Starclan, hoe moet ik uw geheimen uitleggen aan een kitten die nog niet eens recht kan lopen. Ze had een uitweg nodig, en vlug, voordat ze onder de druk van de vragende blauwe oogjes bezweek en toch aan het verhaal over leven en dood begon. "N-nou.." Begon Cobaltstorm stamelend. "Wanneer katten erg.. oud.. zijn, en ze niet meer zo goed voor onze clan kunnen werken, gaan ze naar een nieuwe clan. Naar Starclan." Oh, laat dat alstublieft genoeg zijn.

Het was duidelijk dat de warrior moeite had met de vraag beantwoorden. Wellicht wist wel helemaal niemand het echt en was ze net zo in de war als de kleine kit wiens hoofdje steeds voller werd met vragen. Ze knikte langzaam. "Waa?" vroeg ze toen. Haar oogjes twinkelde met nieuwsgierigheid en enthousiasme. Als Innerstar in Starclan was kon ze hem  bezoeken, toch? Of was Starclan te ver weg? Misschien zou ze dan toch nog een verhaal van hem kunnen horen!

Oké, oké, oké, waar. Dat was een makkelijkere vraag om te beantwoorden. Haar moeder, haar vader en haar mentor hadden Cobaltstorm wel duizend keer naar de sterrenhemel laten staren, om te laten zien waar hun voorouders huisden. Ze hadden heldere sterren aangewezen op de nacht van iemands sterven, en gezegd dat dat diegene was, herrezen in Starclan's eindeloze territorium. "Starclan is daarboven, tussen te sterren." Op dit moment waren er geen sterren, alleen een blauwe hemel en witte wolken, maar Mushroomkit zou vast wel eens zelf naar de nachthemel gestaard hebben. "Alleen Medicine cats en Leaders kunnen daar bezoeken, en zij alleen in hun dromen," legde ze verder uit.

Mushroomkit hield haar kopje scheef. Tussen de sterren? Bedachtzaam staarde de kitten naar de blauwe hemel waar geen sprankeltje ster te zien was. Al wist ze natuurlijk wel dat als de zon onder de bomen verdwenen was dan kwamen de twinkel lichtjes te voor schijn. Mushroom had vaak naar ze gekeken. Ze was altijd gefascineerd geweest door de sterrenhemel. Ze knikte langzaam. Starclan moest wel een hele bijzondere rustplek zijn als een grote kat zoals Innerstar daar heen ging en maar een paar katten er konden komen. Ze hoopte dat zij ook ooit daar kon bezoeken. Alle puzzelstukjes kwamen langzaam samen. Mushroomkit had nog wat vragen, maar ze besloot niet verder te vragen. Het werd haar allemaal wel een beetje te veel anders. Ze glimlachte naar de ander. Haar energie level was zeker aan het dalen. Maar ze had nog lang geen zin om terug naar haar nest te gaan. "meer vehaalje" piepte ze met sprankelende oogjes naar de grote warrior.

Ergens had ze gehoopt dat dat het geweest zou zijn, maar blijkbaar wilde Mushroomkit nog meer horen. Cobaltstorm dacht diep na en knikte toen, toen ze iets had bedacht waar ze meer van wist. "Weet je van ons gevecht met Riverclan? Het was niet heel erg lang geleden, vlak voordat jij werd geboren, denk ik." Daar had zijzelf gevochten, en wonden opgelopen en uitgedeeld.

Even leek de kattin diep na te denken waardoor Mushroomkit bijna begon te vrezen dat er geen verhaaltjes meer waren om verteld te worden. Eigenlijk was het ook voornamelijk een manier van uitstellen. Hoe langer en hoe meer verhaaltjes de warrior vertelde hoe langer het duurde voordat Mushroom weer op bed lag, des te beter. Ze had geen zin om weer naar mama te gaan. Die zou alleen maar weer boos en chagrijnig zijn en daar had ze echt geen zin meer in. Mushroomkit hield haar koppie schuin. Natuurlijk had ze wel gehoord van Riverclan. Maar niet echt van een gevecht. Ze schudde haar hoofdje terwijl ze de ander met grote hoopvolle oogjes aankeek.