[Sharing Tongues] French cuisine by candlelight

Crowpaw

I'm going to hell with all of my traitors
And losing my mind in all of this anger

Na een lange dag van training en andere zaken, nam Crowpaw het niet vaak op om ook nog eens de tijd te nemen mee te doen aan Sharing Tongues. Ze vond de activiteit maar niks, aangezien het in haar ogen tijdsverspilling was. Ze hapte meestal vluchtig iets naar binnen, vaak een iets oudere prooi die aan z'n lot over was gelaten, voordat ze terug naar buiten sprintte om verder te gaan trainen. In haar ogen was elk moment niet getrained een verloren moment. Socializen lag niet zo zeer in haar natuur, ondanks dat ze het wel goed wist te vinden met meerdere katten, zelf een paar buiten haar clan. En misschien was dat het juist. Het was de katten in haar clan waarmee ze het niet kon vinden. Haar siblings waren irritante idioten die zich toch maar met hun eigen leven bemoeide. Ze was er zeker van dat ze heel dramatisch zouden doen mocht haar iets overkomen, maar zolang ze nog ademde zouden ze geen tijd aan haar spenderen. Hetzelfde gold om haar ouders. Die hadden alleen oog voor andere zaken of haar broers. Jaloers was ze niet, maar het was elke dag meer een reden om een stapje verder van windclan te zetten. Hawkchase was de enige die ze in deze clan had.

Ze stormde dan ook het kamp binnen. Pluisjes aan haar pels hangende van de pollen die recent gelost waren, zag ze er nog slordiger uit dan anders. Ze schudde haarzelf dan ook even uit, maar maakte geen effort om zelf een lik over haar schouder te halen. Ze trippelde naar voren, snuffelde aan de prooistapel en begon als een halve gek de grote, verse konijnen en andere sterk ruikende prooi wat eraf te duwen. Onderaan, bijna geplet door het gewicht van de veel grotere prooien, vond ze een kleine woelmuis. Het ding zag er al wat ouder uit, moest er vast al een dag gelegen hebben. Maar het kon Crowpaw zo weinig schelen. Ze nam het ding tussen haar kiezen, sprong weg van de prooistapel die ze overhoop had gehaald en ging zitten. Snel happend slokte ze het beestje in een hap naar binnen. Maar zonder veel kauwen of wat dan ook zag je al snel wat lelijke gezichten die ze trok. Shit- vast in de keel. Schrokkop dat ze ook kon zijn. En dat ook ter midden van een Sharing Tongues. Oh, wat een charmes had ze toch. Wat mooi was het ook toch, in de mooie zonsondergang van een lentezon.
Not.

- Open, sharing tongues uvu

Crowpaw

The choices you make
will dominate your destiny forever

Skykit mocht wat eten van de stapel kiezen! Hij was daar enorm blij mee, want meestal mochten de andere kittens kiezen of kozen de Queens zelf wat ze wouden. Het was voor Sky net een verjaardags- cadeautje. Hij wist al meteen was hij zou nemen; een dwergspitsmuis. Dat was echt zijn favoriete maaltijd! Met opgewekte huppeltjes bewoog de kitten zich naar het midden van het kamp. Netjes wachtte hij achterin de rij van de katten die voor hem waren om een prooi uit te kiezen. De kitten spiekte tussen de lange poten van de Warriors door om te zien als zijn favoriete hapje er überhaupt wel was.. en ja hoor! Wat een geluksdag! Hij zag de spitse neusje van het knaagdiertje ergens onderaan de stapel uit steken. YES. De laatste twee katten pakte samen een konijn en nu was het zijn beurt. Met tippelende teentjes kwam hij naar voren en probeerde hij ondanks zijn half ontploffende enthousiasme voorzichtig zijn prooi te pakken. Skykit bracht zijn snuit naar voren en- *insert geluid van omvallende prooistapel* De hele stapel stortte in en alle prooien vielen boven op hem. De wereld was ineens pikkedonker voor zijn ogen. Een Apprentice had de hele stapel overhoop gehaald toen ze een woelmuis pakte. De kitten had nog een geschrokken piep laten horen maar zijn angstkreetje werd gedempt door alle vachten en veren van de prooien die hem zo plots boven op hem lagen.

tag; Open (mentioned: Crowpaw)

Balance

De kater had zich eigenlijk redelijk afgezonderd van de rest van de clan de laatste tijd. De dood van zijn moeder al die manen terug had hem hard geraakt, waardoor hij moeilijker nieuwe kennissen maakte en vooral bleef bij de gene die hij had gemaakt. Het was niet alsof hij zo tegen sociale interactie opzag, maar misschien was hij ergens gewoon bang om close te worden met iemand en ze dan weer te verliezen. Hij had immers ook nooit een vader gekend, en tja, op zo'n jonge leeftijd beide ouders kwijt hakte er mentaal toch wel een beetje in. Daarom sleepte hij zichzelf ook na een drukke dag naar de Sharing Tongues toe. Hij kon niet voor eeuwig in zijn veilige, kleine bubbel blijven. Er stond echter een redelijke rij voor de prooistapel, iets waar hij eigenlijk niet zoveel geduld voor had, maar skippen kon hij helaas niet en anders had hij geen eten. Dat was ook niet waar de kater op zat te wachten, want als hij op een ding kon vertrouwen, was het dat zijn maag altijd knorde met honger. Daarom sloot Hedgepaw aan in de rij, achter een kitten. Dat was een beetje raar, maar het kleintje zag er zo blij uit dat hij het maar liet. Echter bracht dat weer een probleem met zich mee, want toen deze mocht kiezen, stortte heel de stapel bovenop zijn kleine lichaam. De kitten verdween totaal onder bergen met prooi. Een lach ontsnapte Hedgepaw, maar hij was ook weer geen boeman en dus begon hij met het uitgraven van de kitten. Toen hij het kleintje had bevrijd keek hij hem met een schuine glimlach aan. "En dat is dus waarom we nooit wat van onderaan de stapel pakken zonder de rest eerst te verplaatsen," vertelde hij. De amusante toon in zijn stem was duidelijk te horen, maar het ging ook weer niet zo ver dat hij de kitten aan het uitlachen was.

Tag: Skykit

[Sharing Tongues] French cuisine by candlelight Hedges10