No More Lonely

Onderwerp: No More Lonely vr 17 jun 2022 - 15:04

Mushroomkit keek ondeugend het kamp door. Het puntje van haar witte staartje wipte ongeduldig heen en weer. Haar pootjes jeukte om een spelletje te spelen maar al haar broertjes en zusjes lagen diep in slaap tegen hun mama aan genesteld. Dus daar had ze helemaal niks aan. Haar blauwe oogje speurde het kamp rond. Haar blik bleef haken bij een grote bruine kat. Zonder ook maar na te denken over wie het was en welke consequenties er aan lagen sprong ze op de she-cat af. Eenmaal dichtbij genoeg gaf ze de ander een harde pets tegen haar schouder aan. Of nou ja, echt hard was het ook niet, zo sterk was Mushroom immers niet. "Twikkie jij bwent em!" kirde ze schel voor ze met haar staartje omhoog enkele stappen wegsprong van de ander.

Onderwerp: Re: No More Lonely za 18 jun 2022 - 22:14

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Toen niemand op haar leek te letten liet ze een enorme zucht horen. Wat had iedereen toch altijd zo onnodig veel te klagen, te zeggen en te doen. En meer dan de helft was altijd onzin, altijd. Voor nu, echter, leek er heel even een momentje van rust over het kamp te zijn gevallen. De elders waren met elkaar aan het kibbelen en lieten haar dus even met rust, en de patrols waren er net opuit gestuurd. Over niet al te lang was het Sharing tongues en dan zou ze heerlijk verdwijnen het territorium in. Althans, dat was haar plan, maar een luid gestommel stoorde haar. Wolfblood wist dat het een kitten was, maar keek niet om in de hoop dat het haar met rust zou laten. Dat was natuurlijk niet het geval. Met een vies gezicht keek ze naar het kwijlkind dat haar had aangetikt. "Nee." sprak ze enkel bars, hopend dat haar grote figuur en geërgerde expressie genoeg zou zijn om haar weg te jagen. "Ga naar je moeder ofzo,"

gemaakt door kiki

'A bird sat down and spoke to me:'

'"you are a murderer, no matter how beloved "'

Slap Count: 08

Kill Count: 02

Onderwerp: Re: No More Lonely za 18 jun 2022 - 22:21

Tot haar grote teleurstelling kreeg ze niet de reactie van de ander die ze had gehoopt. Die was nors en kortaf. Maar Mushroom was nog iets te jong om goed te beseffen dat dit betekende dat ze niet door moest drammen. Ze tippelde terug naar de ander en liet zich op haar achterwerk zakken. "Mama nie wil" piepte ze toen. Haar mama wou nooit spelletjes met haar spelen dus moest ze zich zien te vermaken met de andere katten uit het kamp. Het was saai bij mama in de nursery. Daar had ze dus geen zin in. Nogmaals haalde ze haar witte pootje uit en tikte tegen de flank van de grote warrior aan. "Twikkie" mauwde ze opnieuw. Dit keer bleef ze zitten. Haar ene oogje bleef gefixeerd op de ander. Ze zou niet weggaan tot ze kreeg wat ze wou. Er was toch geen ander te bekennen. Een lichte giechel rees op uit haar keel. Ja, ze was niet zomaar weg te krijgen.