Hoist the colours high

Zijn vorige tripje naar Twolegplace had hem niet erg veel opgeleverd, buiten een behoorlijk vreemd gesprek met een BloodClanner waarbij Foulplay erg zijn best had moeten doen om er niet van onder de indruk te zijn. Dat was alweer enkele manen geleden en tussen dan en nu was er behoorlijk wat gebeurd. Foulplay had een ongezonde haat ontwikkeld voor RiverClan, vooral voor de medicine cat’s apprentice in het algemeen. Er waren dromen waarbij hij herbeleefde wat ze hem had aangedaan en er waren dromen waarbij hij zijn klauwen door haar pels haalde. Dat waren dingen die hij natuurlijk niet aan zijn Clanmates vertelde. Foulplay wilde immers niet dat ook maar iemand wist hoe erg de haat in hem geworteld zat, maar het begon hem behoorlijk te verteren. Hij betrapte zichzelf er meerdere malen op dat hij langs de RiverClan border liep om te zien of ze daar was. Hij had geen idee wat hij zou doen als hij haar zou tegenkomen daar. Hij dacht dat hij puur op instinct zou overgaan. Zijn gedachten werden verdreven toen hij geen RiverClan geur rook, maar wel een onbekende geur. Geen BloodClan. Was dit… hoe dat kittypets roken? Zijn neus trok zich automatisch honend op en zijn amberkleurige blik ging haast verveeld naar de kat voor hem. Dit was niet wie dat hij gehoopt had om tegen te komen, dat was één ding dat zeker was.

Een lichte blik van pure verbazing was voor heel even waar te nemen op het gelaat van Foulplay toen dat hij zag op welke manier dat ze hem aankeek. Excuse me? What? Híj was diegene die háár op die manier moest aankijken, niét andersom. Een lage grom ontsnapte zijn lippen terwijl hij haar volgde met zijn amberkleurige ogen totdat ze vlak in zijn buurt stond. Zijn vacht ging echter weer plat liggen toen dat ze op een manier sprak alsof ze onder de indruk van hem was. Yeah, that’s right, kittypet. Ik ben veel beter dan jou dacht Foulplay op een arrogante manier. ”Enkel de katten die tot ShadowClan behoren,” drukte hij haar op een arrogante toon op het hart. ”De rest van die boskatjes zijn niets vergeleken ons.” RiverClan stonk naar vis en zat vol met verraders, ThunderClan werd geleid door een door waanzin gedreven leader en WindClan… tja, die uitgemergelde katjes waren al helemaal niks om van te vrezen. ”Ons leven ziet er heel wat anders uit dan het zachte kittypet leven dat jij hebt.” Zijn stem klonk alles behalve onder de indruk en hij deed niet eens zijn best om zijn spottende uitdrukking te verbergen terwijl hij haar aankeek. Nee, voor een kittypet kon hij allesbehalve respect opbrengen. Een kat die eten kreeg van een Twoleg en elke nacht in een warm nest lag, zou nooit iets begrijpen van het wilde leven dat zij boskatten hadden.