They're All Around Me

Rustig zat Hyenafang aan de kant van het water. De zon scheen lekker en verwarmde zijn lichtgekleurde pels. Hij had een lekker zonnig plekje gevonden, maar wel zodat de schaduw achter hem op het land zat. Met zijn blauwe ogen tuurde hij naar de rivier. Hij kwam hier nu niet perse om te vissen, maar als er eentje langs zwom, kon hij het zeker proberen niet? Hij was heus niet bang om nat te worden. Echter bleef het rustig. Iets wat de snow bengal eigenlijk wel verwacht had. Ach ja, dagdromen was ook erg leuk om te doen. Vooral als je over leuke dingen dagdroomde.

Stormpaw liep op haar gemak richting de rivier. Haar mentor had haar wederom alleen op pad gestuurd om te jagen. Hij wist dat ze moeite had met vissen dus hij vond dat ze dat maar meer moest gaan oefenen. Een licht geïrriteerde grom verliet haar bek. Kon ze niet gewoon achter wat muizen aan gaan? Dat was een stuk makkelijker dan die stomme vissen. Eenmaal bij de rivier zag ze hoe er een andere kat haar al voor was. Ze herkende hem als Hyenafang. Hij leek diep in zijn concentratie te zijn weggedreven. Een lichte grijns verscheen op haar bek. Ze liet zich rustig door haar poten zakken en sloop stilletjes dichterbij de kater. Toen ze dichtbij genoeg was gaf ze een harde pets op het waardoor water druppels door de lucht heen vlogen tegen de young warrior aan.

Doordat de kater steeds dieper in zijn gedachtes verzonk, had hij helemaal niet in de gaten dat Stormpaw hem besloop. De kater schrok zich dan ook rot toen er allemaal waterdruppels tegen hem aanvlogen. Even hoopte hij dat het Blossomhail was, maar helaas werd hij weer teleurgesteld. Echter werd de kater niet boos op de apprentice. "Je durft wel, hm?" miauwde Hyenafang met een kleine glimlach op zijn snoet. Ook hij petste met zijn poot op het water waardoor de spetters weer door de lucht vlogen. Als je het bij hem deed, mocht je ze ook zeker terug verwachten.

Tot haar grote verbazing werd de kater helemaal niet boos ondanks dat hij wel behoorlijk geschrokken was.  Hmn, dat was nou weer jammer. Stiekem had ze wel zin om het bloed onder zijn nagels vandaan te krabben. Ze genoot er meer van om andere te irriteren dan dat ze wou toegeven. "Hey!" riep ze uit toen Hyenafang het zelfde bij haar deed. Ze wiebelde gefrustreerd met haar oortjes. Ze sloeg nog een keer met haar poot op het water. Dit keer met iets meer kracht waardoor er een grote splash water tegen de zilveren krijger aan kwam. "Ha" mauwde ze triomfantelijk.

Hyenafang knipperde verbaasd met zijn ogen toen hij kletsnat werd. De kater vond het totaal niet erg, want tja, ze waren immers RiverClanners. Ook was de kater niet snel te irriteren. Soms wel, maar soms had hij het ook gewoon door wanneer iemand dat probeerde. Dat was nu niet het geval, maar de kater was er ergens wel alert op. Hij hield er niet van om irritante katten hun zin te geven. Dat verdienden ze niet. De snow bengal schudde een deel van het water van zich af waarbij er verschillende spetters richting de apprentice vlogen. De young-warrior keek haar met een ondeugende blik aan. Wil je nog meer? Of laat je het hierbij?

Stormpaw haar lippen vormden zich in een grijns. Zonder aarzelend sprong ze in de rivier. De eerste paar staartlengtes van de rivier liepen af waardoor ze net aan tot haar buik in het water stond. Niet dat het haar uitmaakte. Ze was immers door en door Riverclan. Ze begon hard met haar voorpoten in het water te spetteren. Als een hond die zijn favoriete bot opgroef sloeg ze met haar poten door het water heen om er voor te zorgen dat de zilveren bengal doorweekt zou worden. Ze stopte en keek Hyenafang uitdagend aan. Ze trok met haar snorharen en hief haar kin omhoog. Als hij nog meer wou kon hij dat krijgen.

Ah, het kon nog erger. Stormpaw sprong natuurlijk de rivier in waardoor Hyenafang nog natter werd. Het maakte hem niet echt uit als hij eerlijk moest zijn. Hij was immers puur RiverClanner. De snow bengal greens terug desondanks hij kletsnat was. Dat droogde wel weer tenzij... Zonder te aarzelen hapte hij naar adem waarna hij met volle gewicht in het water sprong. Hij was toch al nat dus wat boeide het. Hij kon precies het zelfde als de apprentice. Daar had hij geen enkel probleem bij. "Heeft je mentor je dit geleerd of ben je zelf zo geniaal, hm?" vroeg de kater met een kleine grijns. Hij kon hier wel om lachen hoor. De kater werd niet zo snel boos op katten waar hij niet veel mee omgaat. De warrior kent ze immers niet en ze verdienen natuurlijk allemaal een kans. Behalve de katten die zich altijd als een arrogante rogue gedragen. Die mogen van hem meteen al opzouten.

Een grootte grijns liep over haar lippen heen. Ergens vond ze het wel jammer dat hij het helemaal niet zo erg vond dat hij nat was geworden. Maar ach. Ze was in een goed humeur. Dus het lukte haar nog wel hier ook plezier uit te halen. Storm waadde door het water. Zwemmen was een van haar sterke kanten. Ze was een echte water rat. Ze was vaak zat bij of zelfs in de rivier te vinden. Al vanaf jongs af aan was het een goede zwemmer geweest. Door en door Riverclan. Ze hief haar kin. "Ikzelf natuurlijk," mauwde ze en ze haar grijns werd nog wat breder dan dat hij al was. Ze gaf nog een kleine pets op het water richting Hyenafang om er voor te zorgen dat ze toch een beetje het laatste woord had. Ze mocht de kater wel. Hij was een van de weinige die haar grapjes leek te tolereren.

De kater had een grote grijns op zijn gezicht. Hij was geen oude brompot die overal boos van werd. Stiekem verlangde hij zelfs naar de makkelijke en onbezorgde tijd van toen hij nog kon spelen. Nu leek alles tegen te zitten. Op zulke momenten als dit werd hij afgeleid van de problemen en gevoelens die hij had. Van alles waar hij zou van baalde. Daarom kon de snow bengal het wel appreciëren. Na nog een beetje water in zijn gezicht te hebben gehad zwom hij weer terug naar de kant waarna hij er op klom en ging liggen. "Alright, ik geef het op Stormpaw. Jij bent de spetterkoninging," grapte Hyenafang terwijl hij geamuseerd met zijn snorharen trok. Als je iemand zocht die wat fun met je wilde beleven, dan had je hem nodig. Naja, als je hem te vriend had gehouden dan. Hyenafang zou never nooit Carrioncough of Berrypaw proberen op te vrolijken. Die verdienden het niet. Met Stormpaw had hij nog nooit een conflict gehad en aangezien hij geduld had en niet al te streng was, was die kans ook niet erg groot. "Hoe gaan je trainingen? Het zal zekers niet lang meer duren voordat je warrior wordt, of niet?" vroeg de young warrior waarna hij zichzelf begon te wassen.