Guess who's back

Iets wat niet hetzelfde was in de bergen als hier, was dat er grenzen waren. In de bergen was er alleen de tribe geweest, een groep van katten die in harmonie leefden. En misschien nog wat rogues in de andere grotten, maar er waren nooit echt grenzen geweest zoals hier. Dus dat was wel een grote aanpassing voor hem geweest. Vandaag bevond hij zich bij de grens van zijn clan terwijl hij onderweg kruiden had lopen herhalen. De grens was niet zo heel spectaculair, maar hij zag wel dat er iemand aan de andere kant stond. Eerst hield hij een vriendelijke houding, want hij wist dat er zowel vriendelijke en vijandelijke katten aan de grenzen waren. Dus hij wilde eerst even zien – je kon geen vuur gaan behandelen met meer vuur. “Hallo! Ik ben Shinypaw, wie ben jij?”, stelde hij zichzelf voor, niet echt doorhebbende dat de kat voor zijn neus eigenlijk een kat was die iedereen in zijn clan niet graag had door een of andere reden.

Hij keek warm naar diegene aan de overkant, afwachtende om haar naam te horen. Hij had geen idee gehad van het feit dat zij al gekend was door de meerderheid van Shadowclan aangezien hij er nog niet was geweest in die tijd, maar dat maakte voor hem niet uit. Van hem kreeg iedereen een kans, zelfs als ze vijandig deden naar hem. Zelfs nu nog geloofde hij erin dat iedereen vanbinnen iets goed had, ook al kwam het soms helemaal niet naar boven. Hoe dan ook, ze introduceerde haar naam aan hem. 'Specklepaw'. Hij glimlachte. “Specklepaw, mooie naam!”, complimenteerde hij even. “Aangenaam kennis met je te maken”. Echter vroeg ze hem gelijk nog wat, wat zijn naam betrof. Het was inderdaad vreemd om een -paw te horen in iemands naam wanneer die ouder leek dan een gewone apprentice, maar hij trok het zich niet echt aan. Het was een oprecht goede vraag die je kon stellen tenslotte. “Zó oud ben ik nu ook weer niet”, grinnikte hij. “Maar ik ben medicine cat apprentice, vandaar. Die doen wat langer over hun training”. De kater had over het algemeen vernomen dat die wat langer apprentice bleven dan de gemiddelde warrior apprentice in de clans… Dat was niet zo abnormaal tegenover de healer to-be training in de bergen. Dit was dus makkelijk om aan te wennen.