We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Nog een beetje rozig van die ochtend stapte ze door de velden heen. Het weer was nu eenmaal te warm om te werken, en haar workout had ze eerder die dag al gehad. Daarom nam ze rustig haar tijd om door niemandsland te waden. Af en toe stopte ze om een paar van de bloemen af te bijten en in haar vacht te weven, zodat ze net zo zoet rook als newleaf zelf. De poes zuchtte en schudde haar kop. Haar poten tintelden de laatste periode. Zoveel losse eindes, zoveel verhalen onuitgespeeld... Of was het gewoon haar verlangen naar een beetje drama? Ach, dat kon iemand een poes ook niet kwalijk nemen, toch? Rabbit kwam tot stilstand bij een oud tuinbankje, die schijnbaar in the middle of nowhere was gedumpt. Met een soepele sprong klom Rabbit erop, en keek over het veld heen uit.
&Shattered of Orchis jij mag kiezen xoxox
Orchis
General
m 918 Actief You'll be dead!
CAT'S PROFILE Age: 53 moons Gender: Tomcat ♂ Rank: General of the Armies
Onderwerp: Re: your girl ma 10 jul 2023 - 13:06
You can run but you can't hide
Zijn leven was goed, hij had wat hij altijd gewild had, maar alsnog was het niet genoeg. De Elite was sterk, ze hadden zich grootst opgebouwd en aangesterkt maar Orchis was nog niet tevreden. Hij was nooit tevreden. Hij was nog geen stap in de richting in wat hij bereiken wou in zijn persoonlijke ambities. Elke keer wanneer hij dacht in de buurt te komen, werd het weer van hem afgenomen. Het maakte hem boos, een vreemde manier van boos. Orchis was altijd al vreemd maar als het zwart voor zijn ogen werd dan was hij goed gevaarlijk. Vooral met zijn vreemdheid gecombineerd kon dat nog wel eens slecht uitpakken. Vandaag was hij relatief rustig. Hij was zijn hoofd aan het stille door een wandeling te nemen. Iets wat hij niet perse vaak deed. Lopen was nog steeds zijn zwaktepunt. Toch leek het wel is te helpen en steeds vaker begon hij het te doen. Dan kon hij alles weer rustig op een rijtje zetten. Hij begon ouder te worden en daarmee veranderde hij ook een beetje. En dan niet alleen zijn uiterlijk. De buitenkant werd des maar erger. Zijn rechter oor begon te hangen, zijn eczeem werd erger, zijn haren dunner en grijzer. En als je goed keek.. zag je dat er al een lichte waas dat over zijn blauwe kijkers begon te kruipen. In tegenstelling van hem, begon iemand anders er juist maar beter uit te zien. Rabbitcharm. Hij was wel vaker naar haar opzoek gegaan maar sinds de laatste paar seizoenwissels had hij haar niet meer gezien. Hij was druk geweest en zij leek verdwenen te zijn. Toch dacht hij nog wel eens aan haar. Haar zoete geur, haar altijd verzorgende uiterlijk. Hij was nog altijd teleurgesteld dat ze zijn aanbod had afgewezen. Ze had veel van zijn volgers gelukkig kunnen maken, en hem ook. Een man had gewoon soms de aanraking van een vrouw nodig. En dat gold ook voor deze rare snuiterd. Liefde zou hij nooit meer voelen na Sirtlan’s dood: maar verlangens waren er altijd. In de verte van het verloren land- (of naja beter gezegd: Orchis zijn extra landgoed) zag hij iemand zitten. En verdomme nog wel op zijn bankje. Dat was zijn verdomme zen bankje! Nondeju! Met ‘hoge poten’ stapte hij op de indringer af. Hoevaak moest hij deze plek nog markeren tot die clankatten eens begrepen dat dit nu zijn verdomme terrein was. In zijn kop schold hij de kat in alle woorden die hij verzinnen kon uit. Pas toen hij haar echt goed in het vizier had stopte hij. Krijg nou wat. Het was zijn verloren schaap; Rabbitcharm. Hah, wat was dat een toeval zeg. Zijn gelaat vreugde op. “Kijk nou wie er uit de dood herrezen is.” Mauwde hij. “Dat is lang geleden. Heb je me gemist?”
Haar licht roze tong haalde ze over haar poot, waarna ze deze over haar oor wreef. Dat wassen was iets dat ze zeer vaak deed, maar ugh, ze moest ook wel. Niemand kende Rabbit als een onverzorgde poes, en dat hield ze graag zo. Maar de verdoemde tunnels zorgden ervoor dat ze zeer regelmatig al het aarde van zich af moest krijgen. Oh, hoe haar lichaam perfect was voor de tunnels: met haar souplesse, lenige lichaam en korte, krachtige poten. Het was duidelijk dat haar familie uit een lange lijn van tunnelers bestond. De poes knarste haar tanden, maar liet die herinnering snel van zich afglijden. Niet relevant meer. Wat echter wel relevant was, was het gehup dat ze verderop hoorde. Als er iets niet gracieus was, was het wel het mormel dat zich een weg door het struikgewas vocht. Met een grote, zwoele glimlach draaide ze zich naar het gedrocht om, waarbij ze haar voorpoten op de rugleuning van het bankje zette. "Orchis!" begroette ze haar mede konijntje met een snor. "Herrezen? Zo snel ben ik niet dood te krijgen, hoor," klonk haar stem geamuseerd en haar tweekleurige ogen vonden de zijne. Hij zag er waar mogelijk nog slechter uit dan de laatste keer dat ze elkaar hadden gezien, wat een walgelijk, vermakelijk wezen. Het was alsof ze een oude vriend weer zag. Hij vroeg haar of ze hem had gemist. "Nee," lachte ze en sprong van haar bankje af, zodat ze dichter bij hem stond. De poes gaf hem een knipoog. "Jij ademt dus ook nog steeds, hm?"
Onderwerp: your girl 
zo 2 jul 2023 - 21:49
