Discolouration

De witte deken was een van de weinige dingen die hem het liefst binnen hielden. Regen kon vervelend zijn, maar die zouden niet aan zijn poten, staart en buik samen klonteren. Iets wat sneeuw wel deed. Maar toch kon het zijn zonnige humeur niet helemaal bederven. The lost ones hadden allemaal samen gejaagd in de schuur als net als Shaka op het terrein van de boerderij. Hij had wel een beetje spijt van het konijn dat hij net gevangen had. De blauwe kater wist dat de kleine tweebeen verzot was op deze prooi en ze graag zag rennen. Maar er waren monden te voeden. Op de katten na die op de kittens moesten letten gingen er 3 andere met hem mee naar het Rogue territory. Waar een paar rogues woonde die niet of even niet voor zichzelf konden jagen. Sommige wilde niet weg om op de boerderij te komen worden en andere verplaatsen om de paar dagen weer en andere wilde liever alleen zijn. Ze versleepten de prooien en verdeelde ze onder de oudere katten net als onder de moederpoezen. Het deed altijd weer goed om andere te helpen en hoewel de meeste soms zelfs nu nog hem voor gek verklaarde, deed het hem weinig. Anders zouden ze van de honger dood gaan of ziek worden. Ze hadden nog genoeg prooi bij toen ze dicht bij een van de laatste moederpoezen toen zijn blik op een vermagerde kreupele kater vielen. Hij was nog ver weg al leek deze wel hun kant op te komen. Een van de kittens 4 Moons oud schoot de spleet uit waar zijn moeder het nest verborgen had en viel Shake zo goed als hij kon aan, maar meer dan een duw was het niet. 'He kleine Red. Mooie uitval, maar je moet nog veel leren.' grinnikte de Rus toen hij het konijn neer gelegd had. Trost stak het kleine kattinnetje haar borst vooruit en vroeg of het konijn voor hun was. 'Natuurlijk. Jullie zijn met zijn vijven, maar ik zal hem naar binnen brengen.' miauwde hij en pakte de prooi weer op en liet de rest even achter om de prooi naar binnen te brengen. De moederskant was hem erg dankbaar hem en liet eerst haar kittens eten. Shaka nam weer afscheid en liep naar de rest toe. Opnieuw viel zijn blik de kater. Hij zag er sterk vermagerd uit. Hij nam een ander konijn van een van zijn leden over en liep richting de kater. Hoe dichtbij de Rus kwam hoe meer hij diens geur rook. Het was vreemd. Alsof de kater altijd buiten in de wind liep en ook rook deze naar konijnen. Dan had hij vast de juiste keuze gemaakt. Zijn houding was open en vriendelijk. Ook zijn staart stak zelfverzekerd en vrolijk omhoog. Toen Shaka vlak voor de kater stond legde hij de prooi neer en keek de ander even vriendelijk en vrolijk aan. 'Deze is voor u.'miauwde hij met zijn warme stem en wachten geduldig. Shaka kon de geur nog steeds niet helemaal plaatsen, maar het was duidelijk dat dit geen gewone kat was. Niet zoals hij hier in het Rogue territory wel vaker tegen kwam.