Counting stars

In de nacht was het nog kouder, maar helaas had ze niet kunnen slapen en ze wilde de andere warriors niet lastigvallen. Daarom was ze het kamp uit gegaan, ondanks dat het zo koud was. Ze kon haar adem duidelijk in wolkjes voor haar snuit zien, iets wat aangaf dat het inderdaad koud genoeg was dat haar adem zelfs te zien was. Ze liet haar blik op de lucht vallen, waar ze de sterren kon zien. Starclan keek vanaf daar neer op de clans, dat wilde ze geloven tenminste. Ook al vroeg ze zich wel af waarom ze niks deden of was dit iets waar ze niks aan konden doen? Konden ze alleen maar toekijken hoe de clans langzaam aan het uithongeren waren?

[Crystalstar]

Haar ledematen waren uitgeput, elke stap was een immense inspanning, en haar ogen vielen bijna dicht van vermoeidheid. Toch ging ze door, want ze had al één uitgemergelde muis gevangen, en dat zouden er twee worden voordat ze zichzelf terug liet keren naar het kamp. Eén voor haar, en één voor de clan. Waarom zou ze nog leader zijn als ze alleen maar nam, en niks teruggaf. Een kloppende hoofdpijn maakte Crystalstar's concentratie wazig, en achter in haar kop wist ze ook wel dat het niks meer ging worden, en dat ze zichzelf alleen maar nodeloos in gevaar bracht. `s Nachts jagen was niet bepaald veilig, zeker niet voor een ondervoede Leader met zoveel vijanden als zij. Crystalstar was net tot de conclusie gekomen dat ze terug moest gaan toen ze een geluidje hoorde. Zonder ook maar een seconde na te denken lanceerde ze zichzelf met haar achterpoten, waarbij ze een intense draai met haar lichaam maakte zodat ze in de richting van het geluid vloog. Pas toen ze de bron van het geluid tegen de grond had gewerkt, merkte ze op dat het geen prooi of vijand was, maar haar slapeloze clangenoot.

Waarschijnlijk had ze beter op moeten letten, zeker in de nacht, maar ze had op het laatste moment pas door dat er iemand op haar af sprong. Ze draaide dan ook nog net op en haar ogen werden iets wijder toen ze merkte wie het was en dat was ook de reden dat ze niks deed en zich tegen de grond liet vallen. Toch voelde ze zich wel verward, had Crystalstar haar bewust besprongen? "Crystalstar?" Besloot ze te vragen. Ze hoefde niet per se een reden te hebben. Misschien was haar leader alleen op het geluid af gegaan, maar het zou wel fijn zijn als ze haar zou laten gaan, zodat ze weer op kon staan. "Zou je me misschien kunnen laten gaan?" Vroeg ze dan ook.