It's bittersweet

Onderwerp: It's bittersweet ma 8 mei 2023 - 15:07

Ze had het eindelijk voor elkaar gekregen om de trap deels op te komen, het was nog steeds een hele uitdaging door alle treden die er waren, maar ze was het een klein beetje zat om vast te zitten op deze plek. Tenminste dat was zo als niemand haar hielp. Maar nu had ze het dan toch voor elkaar gekregen om de eerste paar treden zelf te nemen. Ze hijgde lichtjes, terwijl ze even haar moment nam om uit te rusten. De rest van de treden zouden haar vast zo ook wel lukken. Maar voor nu nam ze even het beeld in zich op vanaf hier. Ze was nu tenslotte hoger dan de katten die in de nursing service waren en ergens gaf dat haar toch een gevoel van voldoening.

[Orchis]

Onderwerp: Re: It's bittersweet ma 15 mei 2023 - 16:47

You can run but you can't hide

Orchis liep langs de randen van de Elite Main Base. Binnen was het kwa temperatuur redelijk fijntjes. De dagen waren al wat langer aan het worden maar de temperaturen waren nog wat wisselvallig. Vandaag was het bewolkt maar door de grote muren die zijn kamp bewaakte hield de meeste warmte vast. Toen Orchis naar buiten gluurde door één van de ramen zag hij lichte regen spetters vallen. Hij besloot maar om binnen te blijven, je wist maar nooit wanneer die kleine spetters tot een storm uitzette. Vandaag was voor de rest ook alles op dreef dus er was geen extra reden voor hem om een extra ronde te doen. De kleine fragiele tom huppelde door; terug naar zijn Headquarters. Onderweg liep hij nog langs de trap richting de Nursing Service waar zijn oog al gauw op een bundeltje viel. Één van de kinderen van zijn Captain was de trap op aan het klauteren. Dat was geen verassing meer nu ze steeds ouder werden, ze gingen steeds meer hun leefgebied ontdekken. Orchis krapte aan zijn oor. Hoe oud waren ze nu ook alweer? 1 moon? 2? Hij keek nogmaals naar het kind. Agh het maakte niet veel uit, ze was voor Orchis al groot genoeg om wat meer van de Elite te leren. De General zette zichzelf boven aan de trap en keek de kitten aan. “Kom maar.” Mauwde hij. “Als je helemaal hierheen kan klimmen.. dan zal ik je belonen.” Zei hij erachter aan terwijl hij zijn kop en nek naar beneden liet hangen.

yorozuya

Onderwerp: Re: It's bittersweet vr 7 jul 2023 - 14:10

Ze liet haar blik rondgaan tot een stem van boven haar aandacht trok. Ze liet haar blik vervolgens naar Orchis gaan en ze wist dat de general haar uit leek te dagen. Tenminste zo voelde het wel en ze was nou net niet iemand die een uitdaging uit de weg zou gaan. Het was niet eens zozeer om de beloning dat ze dit zou doen, maar het feit dat ze zou laten zien dat ze iets kon. Ze keek dan ook nog een keer naar beneden, maar begon toen toch aan de volgende trede. Ze was niet van plan om terug naar beneden te gaan voor nu. Langzaam maar zeker, trede voor trede kwam ze dichter bij de general tot ze dan uiteindelijk de laatste trede had genomen. Het was zeker niet snel geweest, hoe ze omhoog was geklommen, maar ze had het wel bereikt. Dus keek ze vol verwachting omhoog naar Orchis.

Onderwerp: Re: It's bittersweet ma 10 jul 2023 - 12:37

You can run but you can't hide

Het ding was misschien nog jong, toen ze doorkreeg dat Orchis er was en haar uitdaagde, kreeg het al wilskracht in haar. Dat was een goed teken. De Elite kon altijd meer en meer betere soldaten gebruiken. Zijn ogen volgde elke spier beweging die de kleine kitten maakte. Ze was nog niet snel maar ze was standvastig om boven te komen. Het lukte haar, wat Orchis wel had zien aankomen. Hij had dit kind gecreëerd. Wellicht niet biologisch uit zichzelf, maar hij had het kind gepland en haar bloedlijn uitgekozen. En Orchis koos enkel het beste. Hij deed niks tot hij zeker was over honderd procent potentie. Met volle verwachting werd hij nu aangestaard. Orchis drukte zijn voorpoot op haar kopje. Ze was nog zo klein dat hij met zijn poot nog haar hele kop kon in knijpen. “Heel goed hoor, ja dat heb je zeer goed gedaan kleine soldaat.” Zei hij terwijl hij goedkeurend over haar kop wreef. “Zo.” Hij legde zijn poot terug op de grond. “Ik denk dat je klaar bent om het rest van de het kamp te zien nu.” De botterige tom stond op en draaide zich om. Met zijn huppelende pas zette hij enkele stappen voort. “Ga je mee?” Hij keek achterom terug naar de kitten, met een grijns op zijn gezicht getekend. Skadi zou het vast niet erg vinden dat hij even eentje uit haar kroost meenam.

yorozuya