Pushing too far

Onderwerp: Pushing too far vr 3 feb 2023 - 17:22

Ze was blij dat ze ondertussen een stuk stabieler was op haar pootjes en dat ze daardoor ook steeds meer kon doen. Ze had daardoor gisteren de kans genomen om een groot deel van het kamp zelf te gaan verkennen en vandaag was ze van plan om de rest te doen. Alleen had ze sinds had moment dat ze wakker was geworden al het gevoel dat ze sloom was, dat haar lichaam niet helemaal mee wilde werken zoals ze dat wilde. Maar ze ging dat haar niet tegen laten houden, dus zette ze de eerste stappen buiten de den en begon ze de andere kant uit te lopen dan ze gisteren had gedaan. De sneeuw maakte het nog steeds niet gemakkelijk om rond te lopen, maar ze deed haar best. Het was ook nog eens verrassend warm vandaag, ondanks dat de wind aan haar vacht leek te trekken. Haar zicht leek wat onscherper te worden en ze vernauwde haar ogen, hopende dat het zou helpen, maar dat zorgde er op de een of andere manier alleen voor dat de wereld leek te gaan draaien en er zwarte vlekjes in haar zicht verschenen. Wat was dit? Maar voor ze daar echt meer besef in kon krijgen werd het volledig zwart en viel ze naar de grond, niet langer meer bij bewustzijn.

[Open, ze is flauwgevallen en is duidelijk warm van de koorts.]

Onderwerp: Re: Pushing too far di 28 feb 2023 - 12:41

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat was nog steeds jong en waar ze in sommige opzichten waarschijnlijk enorm ervaren oogde was het nog steeds duidelijk dat ze was scheef gegroeid. In andere woorden, ze was mentaal niet altijd zorgvuldig ontwikkeld, hield dat haar tegen om haar werk te doen. Zeer zeker niet. Haar amberkleurige ogen waren altijd scherp wanneer ze door had dat een van haar Clangenoten in de problemen waren. Fysiek in ieder geval, mentaal waren problemen minder makkelijk te herkennen. De grijze kattin stapte voorzichtig verder terwijl ze vanuit een ooghoek een verrassende beweging zag. Een die haar in een splits van een seconde om deed draaien voordat Remnantwolf naar de kitten toe snelde. Ivorykit, een van de kittens van Eveningstar was ingestort. Haar neusje drukte ze tegen het jongere katje aan voordat ze haar voorzichtig op tilde en direct naar haar den snelde. Koorts, maar voor ze koorts in geheel kon behandelen moest ze weten of er andere symptomen waren. Was het van een wond of ontsteking? Ziekte? Voorzichtig likte ze over het kopje van de kitten heen terwijl ze vluchtig om zich heen keek. Wellicht in de hoop van wat extra poten. Toch rende ze snel haar den verder in om een doordrenkte mosbal bij de kitten neer te leggen. Voordat ze mompelend in zichzelf de medicijnen opnoemde die ze wellicht kon gebruiken. Heel voorzichtig inspecteerde ze de kitten, ze rook nog geen infectie. Hopelijk was het geen whitecough of greencough, maar ze had nog geen van de katten horen hoesten.

❅

Onderwerp: Re: Pushing too far di 28 feb 2023 - 18:16

Ze had geen idee hoeveel tijd er voorbij was gegaan toen ze weer bewust werd van wat er om haar heen gaande was. Ze kon zich herinneren dat ze het kamp had willen verkennen, maar zodra ze haar ogen opende had ze niet het gevoel dat dit een plek was waar ze al eens eerder geweest was. Haar zicht was wat wazig, maar ze kon een andere kat opmerken. Proberen te focussen zorgde er alleen voor dat er een steek van pijn door haar kop heen ging, dus besloot ze haar ogen maar weer te sluiten. Maar daardoor begon ze te merken hoe koud ze het eigenlijk had. Ze begon te rillen zonder dat ze er echt wat aan kon doen. Wat was er toch?

Onderwerp: Re: Pushing too far za 1 jul 2023 - 12:24

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat boog zich bezorgd over Ivorykit heen. Al bewoog ze langzaam, in de hoop de kitten geen onnodige stress en angst te bezorgen. Haar amberkleurige ogen stonden bezorgd terwijl ze voorzichtig met haar neusje rond zocht naar iets dat haar kennis kon geven van de ziekte of verwonding die de kitten had opgelopen. Uiteindelijk besloot ze dat ze de kitten het beste voorzichtig haar den in kon brengen. Beschut tegen de wind en verdere ogen. Bijna teder pakte ze de kitten op voordat ze deze in een nest legde en haar voorzichtig nog een lik over het kopje gaf. "Ivorykit doet iets zeer? Heb je gehoest?" Vroeg ze zachtjes met haar ruwe stem, die ze voor de kitten onder controle probeerde te houden, zachter probeerde te maken.

❅

Onderwerp: Re: Pushing too far vr 7 jul 2023 - 10:10

Ze had stiekem gehoopt weer in slaap te kunnen vallen, dat alles weer beter zou zijn eenmaal ze wakker werd, maar de slaap wilde helaas niet komen. Ze merkte dan ook op hoe ze verplaatst werd en ze liet het allemaal maar gebeuren. Eenmaal ze in een nest lag opende ze haar ogen weer en probeerde ze de woorden te begrijpen die gesproken waren. Iets zeer? Ja, maar ze had niet gehoest. Dus knikte ze eerst om vervolgens haar kop te schudden, wat de pijn in haar kop alleen maar erger maakte en ze haar ogen weer dichtkneep.