Time is not always done...

Onderwerp: Time is not always done... zo 8 okt 2023 - 16:33

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat wist dat Jayfreckle elk moment haar kittens op de wereld kon brengen. De kattin was onrustig, haar buik was gegroeid en ze leek volkomen gezond. Echter was er een afwezigheid achter de ogen van de kattin die de jonge Medicine Cat wat voorzichtiger maar ook oplettender maakte. Niet elke kattin had direct moedergevoelens, daarnaast was het niet in het karakter van elke kat om de kittens met de liefde te bestoken die elke kat nodig had.

Soms vroeg ze zich vaag af of Newtspark wellicht die liefde gemist had. Zijzelf was onder het oog van meerdere verschillende katten opgegroeid en hoewel ze af en toe afvroeg hoe het was om moeder te zijn, was haar pad anders; en zou dat ook anders blijven. Immers had ze geen moment getwijfeld, natuurlijk kittens waren leuk. De liefde was prachtig, en heel af en toe voelde ze wel eenzaamheid in haar hartje binnendringen. Echter was elke kat even belangrijk in haar poten, en voorzichtig en gaandeweg voelde ze toch een soort, een ander soort verbintenis. Verantwoordelijk misschien?

Dat was dan ook de reden waarom ze heel geduldig de bevallen begeleidde terwijl er twee kittens geboren werden. De kattin had geen woord gesproken en hoewel ze de kittens liet zogen, had al het andere in de poten van de Medicine Cat gelegen. Het schoon likken, het voorzichtig checken van de gezondheid. "Wat zijn hun namen?" Begon ze voorzichtig. Er kwam geen antwoord, de kattin staarde enkel naar de kittens terwijl ze met haar oortjes trok. "Geen idee.. krijgen ze ooit wel." Het klonk afwezig, bijna kil. "Dan zullen ze voor nu Sweetkit en Bellkit heten." Misschien dat het idee van lieve namen de kattin zouden helpen opleven. "Sweetkit en Bellkit." Snoof de jonge moeder bevestigend. Het was beter dan de ene of de andere. De vacht omschrijven. Daarnaast hadden kittens op die leeftijd nog geen karakter die ze konden laten zien. Nee, ze verdiende een identiteit vanaf dag een.

OOC: Sweetkit & Bellkit eerst <3

❅

Klein en hulpeloos kwam hij ter wereld. Niks bijzonders, enkel net zoals elke andere kitten. Het enige wat hem bijzonder maakte, was wat er in de toekomst gebeuren zal. Hoe hij zou opgroeien, hoe hij zijn pad zal gaan bewandelen en hoe zijn personaliteit zich zal vormen. Maar nu was hij enkel een grijs, hulpeloos balletje vacht dat net zoals elke andere pasgeboren kitten, de warme geur van melk volgde en probeerde te drinken. Het was dat het jonge katertje enkel bezig was met drinken van de warme, zoete melk, maar de warmte van moederliefde was duidelijk afwezig bij zijn moeder Jayfreckle. Zo afwezig dat ze hem en zijn zusje zelfs niet meteen namen wilde geven. Die taak was aan de medicine cat afgelegd. Gelukkig verzekerde dat wel dat de kitten een mooie naam zou krijgen in plaats van een naam dat duidelijke haat betekende. "Dan zullen ze voor nu Sweetkit en Bellkit heten." miauwde Remnantwolf. Jayfreckle bevestigde het alles behalve liefdevol, maar dat maakte voor de jonge Sweetkit nog niet uit. Hij kreeg zijn melk en dat was voor nu genoeg voor hem.

Meteen toen ze het zachte mos voelde tegen haar kleine lijfje wou ze haar oogjes open doen, maar ze merkte tot haar frustratie dat het niet ging. Dan maar haar neusje gebruiken. Ze zocht de geur van haar moeders melk, en vond die. Tevreden begon ze melk te drinken terwijl ze op de achtergrond een kattin hoorde mauwen. "Dan zullen ze voor nu Sweetkit en Bellkit heten." ze dacht dat het haar moeder was maar al snel had ze door dat haar moeder eigenlijk vrij weinig zei. Ze kwam niet erg blij over met haar kits. Teleurgesteld kromp ze in elkaar in had meteen geen zin meer in melk. Ze krulde zich op tegen Jayfreckle en ging maar even slapen terwijl ze de warme vaht van haar pasgeboren broertje Sweetkit tegen zich aan voelde. Ook haar moeders vacht was warm, maar er kwam een soort kille gloed vanaf. Bellkit trok met haar oortjes en viel toen in slaap.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat keek ietwat gerustgesteld toe toen de twee kittens duidelijk gezond begonnen te drinken. De ademhaling was in orde en ook de bewegingen waren krachtig genoeg om hun gezondheid te bevestigen. De moeder leek nog niet betamelijk gelukkig, maar wel in staat om de kittens de voeding die ze nodig hadden te geven. Ze bleef liggen, verstijfd wellicht en niet bepaald verwelkomend maar ze deed de taak. Een beetje alsof ze perse de teken van de Elders moest verwijderen. In alle opzichten was het alsnog beter dan een kitten met groenhoest. De jonge Medicine Cat sloot haar ogen kort voordat ze even snel controleerde of de Queen nog wat nodig had. Intussen leken de pasgeboren kittens te rusten.

❅