I wish i wasn't here, i wish i wasn't anywhere

Langzaam liep er een goudkleurige poes langs de rand van de watervallen heen, als een schim, als een schaduw. De poes liep zacht verder en lette op waar ze haar pootjes neer zette. De poes stopte pas toen ze boven aan de waterval was. Gedachten, zinnen, ze spookten door haar hoofd heen, wat de poes ook probeerde ze kon die woorden maar niet vergeten. Stil ging ze zitten op één van de stenen die bij de waterval was. Ze sloeg haar staart om haar poten heen en keek naar beneden toe. Een diepe zucht ontsnapte er uit de mond van de warrior. Ze was nu al een tijdje warrior, maar eigenlijk vond ze het gewoon op het leven van vroeger lijken. Behalve dat gedoe met spotlight en tailstorm. Ze schudde haar hoofd, ze wou er gewoon niet meer aan denken. Langzaam drong het donderende geraas van de waterval haar gedachten in, nu dat leeg was. De goudkleurige poes ging liggen op de steen en keek voor zich uit. De poes sloot haar ogen en bleef genietend liggen, een zachte zon scheen op haar vacht en deed haar goudkleurig oplichten. Ze vond het zonnetje wel lekker zo. Ze opende haar ogen weer en stak toen voorzichtig haar voorpoot in het water, hmm heerlijk fris. De poes liet haar poot in het water bungelen terwijl ze haar ogen weer sloot. Haar gedachten werden meegevoerd met de waterval en donderde met veel geraas naar beneden toe. Heerlijk om even vrij te kunnen zijn, nou ja wat je vrij zijn noemt. Toch vond de poes het fijn om even van al dat gezeur af te zijn, maar vooral om even weg te zijn van de clan, ook al was ze nog steeds in het riverclan gebied. Ze wou dat ze hier niet was, eigenlijk wou ze dat ze nergens was. Langzaam opende de goudkleurige poes weer haar ogen en keek naar de lucht, daar boven was haar moeder, ze zuchtte even. Het leven was niet eerlijk, dat wist ze wel, maar dat het zo hard kon zijn, dat was iets nieuws voor haar. Ze haalde haar poot uit het water, maar bleef liggen op de steen. Ze hoorde een geluid, klein en zacht maar het was er. Haar oren gingen omhoog en langzaam keek de poes om zich heen om te kijken of ze iemand zag. Ze zag niemand, maar ze wist gewoon dat er iemand was. Ze had een hekel aan poezen en katers die haar probeerden te besluipen. Weer keek de goudkleurige poes om zich heen. 'kom te voorschijn' zei de goudkleurige poes ietsjes geïrriteerd. Ondertussen was ze gaan zitten, met haar goudkleurige staart weer om haar poten heen geslagen. Met haar goud/bruine ogen keek ze nog een keer de omgeving af. Ze wist het gewoon zeker. Weer kreeg ze het gevoel dat ze hier gewoon niet wou zijn. Misschien was de waterval wel haar oplossing, nee, zo mocht ze niet denken. Dat zou haar moeder niet gewild hebben, en dreamheart ook niet. Ze keek weer naar de omgeving om zich heen, wachtend tot de poes of kater die daar was zich zou laten zien.

[open]