Fled from the camp...

Onderwerp: Fled from the camp... ma 2 apr 2012 - 20:03

Zijn pootkussentjes schrijnden en zijn ogen prikten van de tranen. Zijn oren waren plat in zijn nek gelegd terwijl hij half strompelend voort rende. Gras maakte striemen in zijn gezicht terwijl hij rende. Maar terug gaan? Nooit van z'n leven. Hij wou niet terug naar die verraders. Hoe konden ze een bloodclan kamp in het hartje van het kamp opnemen... En Angelvoice had haar ook nog met veel plezier verzorgt... Walgelijk, hij kon er wel van braken. Hoe durfden ze, hoe konden ze. Was het zo makkelijk en snel vergeven dat de Bloodclan katten hem en andere kittens ontvoert hadden? Was het zo snel vergeven dat ze oorlog hadden willen stichten? Katten vermoord hebben? Dat kon toch niet... Hij wou niet terug naar een plek waar dat allemaal maar zo makkelijk en snel kon. Maar toch... Hij was zo moe. Nog niet helemaal aangesterkt van zijn traumatische ervaring in het Bloodclan kamp. De herinneringen hamerden in de kop, nadat hij ze zo ver had weggestopt. Dat was zo... Tot dat hij die Bloodclan geur weer geroken had. En erachter kwam dat er blijkbaar van hem verwacht werd dat hij met een bloodclan kamp in één kamp moest slapen. Nee, dat kon hij niet accepteren. Misschien moest hij maar gewoon een rogue of loner worden ofzo. Hij wist in ieder geval zeker dat hij nu niet terug wou... Maar tegelijker tijd was hij zo moe, zo hongerig. Hij zakte eventjes door zijn pootjes heen om uit te hijgen. Zijn pootkussentjes waren ondertussen aan het bloeden geraakt, hij was het niet gewend om zo veel te rennen... Hij sloot zijn ogen eventjes, terwijl ze weer vochtig werden. "Het spijt me mama... Ik kan niet terug..." Murmulde hij zachtjes, tegen niemand in het bijzonder. "Het spijt me papa... die ik niet ken..." Honger knaagde aan zijn nog ietwat magere buikje, en slaap hamerde op z'n hoofd in... Maar hij durfde niet in slaap te vallen. Hij krulde zich op tot een klein bolletje en begon zachtjes te rillen.

[Het liefste een warrior, als je wilt weten waarom hij nu hier is, moet je even in het topic in het kamp kijken over de bloodclan kamp ]

_{Exiled and pushed away, lost in time, always I’ll be
This bitter person who’s stuck right here, disillusioned
Don’t stand by if you don’t like what you see
So unsatisfied, no I won’t take what you say to me}
Fled from the camp... KQYesPo

_{Give me some time, give me some reason
Make up your mind, cool down the fever
Drama must die, so give me some way
To salvage this life, finally it’s over}

Onderwerp: Re: Fled from the camp... wo 11 apr 2012 - 17:25

Met een rustige en stille pas liep ze stevig door. Telkens als haar pootkussentjes de grond raakten, was er geen geluid te horen, zolang ze maar op niks ging staan wat dat wel zou doen. Ze hield zich wat gebukt en ging bijna helemaal op in de kleuren rond om haar. Dat idee liet haar vanbinnen glimlachen. Ze trainde zich er zelf in. Keer op keer, elke dag weer. Gras kietelde af en toe haar poten en bladeren streken door haar vacht heen als ze onder bosjes doorkroop. Ze verhoogde haar tempo iets en voelde de frisse lucht bijna pijnlijk in haar neusje prikken. Ze hield diep adem en zoog haar longen vol lucht. Ze hield van de buitenlucht, de rust, alles. Ze kon haar gedachten in deze tijd laten gaan al knaagde er iets aan haar. Iets waar ze misschien niet aan wilde denken. Ze vertraagde haar pas iets en nam de tijd om de omgeving in zich op te nemen. Ze hoorde de vogels rond om haar en de ritselende geluiden tussen de struiken en het gras. Plots was er iets dat haar aandacht trok en haar eerst deels platliggende oren kwamen recht overeind. Ze richtte zich op uit haar gebogen houding en keek rond zich. Ze draaide eens een rondje, liet haar ogen langs alles glijden wat er in haar buurt was. Langzaam bukte ze weer en rook aan de sporen op de grond. Een sterke ijzerachtige geur vulde haar luchtwegen. Bloed… was het eerste wat er in haar op kwam. Nog eens keek ze rond zich. Maar niet van iets wat ze als een prooi zou zien. Zonder twijfel spande ze haar spieren en zette zich af tegen de grond, enkel lettend op de geur. Een geur gemengd met iets levends. Iets wat ze hoorde te beschermen. De wind streelde door haar vacht heen, terwijl ze steeds sneller ging. Bij het horen van een zachte stem, bleef ze met een schok staan. De stem was zacht geweest, tegen niemand gesproken gokte ze. Misschien een paar staartafstanden van haar af. Ze liep langzaam door, wetend dat ze niet bang hoefde te zijn, maar toch op haar hoede. Haar ogen bleven gericht op de kitten die ze zag liggen en de laatste afstand overbrugde ze met een sprong. Ze zag hoe het trilde en raakte het langzaam met haar snoet aan. ‘Wat doe jij hier… helemaal alleen?” vroeg ze zacht. Haar stem klonk kalm en geruststellend al wist ze ergens het antwoord al, maar toch wilde ze het zelf horen.

Try to break the silence of this soul... you can't hear or see it, but I can.

Onderwerp: Re: Fled from the camp... do 26 apr 2012 - 19:04

Zijn gedachten bonsden door zijn kop heen als een razend vuur, het klopte en voelde in z'n algemeen gewoon onprettig. Zachte snikken lieten zijn kleine lichaampje schokken en kleine stuiptrekkingen trokken dan ook door zijn kleine frame heen. Nog steeds kon je zijn ribbetjes door zijn pelsje tellen, de littekens die hij droeg van zijn tijd in het bloodclankamp. Hoe kon Hollystar.. Hoe kon Angelvoice... Hoe kon hij op zulke katten vertrouwen? Dikke tranen, warm en zout, rolden van zijn wollige wangetjes heen. Zijn amberkleurige oren waren dichtgeknepen, het was alsof de kleine kitten als om zich heen buiten probeerde te sluiten. Ondertussen begon de koude aarde onder hem alle warmte aan zijn vachtje te onttrekken, zijn rillingen alleen maar versterkende. Hij zat zo in zichzelf gekeerd, dat hij niet doorhad dat er iemand op hem af was gestapt, een warrior. Pas toen een schaduw over hem heen viel, en een warme neus tegen zijn flank duw, kwam hij in beweging. ‘Wat doe jij hier… helemaal alleen?” klonk een rustige stem, maar het viel in dovemans oren. Meteen sloegen zijn klauwtjes uit, bleek en glimmend. Hij haalde onmiddelijk uit naar zijn 'aanvaller', in de hoop het in het warme kattenvlees te slaan, het liefste in de neus. Of het gelukt was, wist hij niet, maar hij wist ook niet eens meer waarom hij het deed. Dit was een van de nare trekjes die hij overgehouden had aan zijn tijd in het bloodclan kamp. Hij schrok snel en werd dan ook flink agressief. In een rollende beweging kwam hij overeind en bleef hij daar in een verdedigende houding staan. Een zacht geblaas sloop uit zijn keel en zijn oren had hij plat neergelegd in zijn wollige nekje. Zijn hele pelsje stond overeind terwijl hij bijna wild van angst naar Silentsoul keek. "G-ga weg!" Siste hij, paniek liet zijn stem trillen.

_{Exiled and pushed away, lost in time, always I’ll be
This bitter person who’s stuck right here, disillusioned
Don’t stand by if you don’t like what you see
So unsatisfied, no I won’t take what you say to me}
Fled from the camp... KQYesPo

_{Give me some time, give me some reason
Make up your mind, cool down the fever
Drama must die, so give me some way
To salvage this life, finally it’s over}