.:My love:.

Stormstar liep op rustig tempo door het woud. Zijn vacht, golfde in het wind zoals het water. De bomen die hun bladeren begonnen terug te krijgen, zwierde rustig in de zuchten van de warme wind. Zijn staart bewoog tevreden achter zijn lichaam aan. Zijn blik gleed over het schitterende water. De bloesem raakte wat los, en voerde zich mee, hij zag een blaadje op zich af komen, en het kwam tot stilstand op zijn neus. Hij knipperde met zijn ogen, en niesde lachend het blaadje van zich af. Het werd weer door moeder natuur op de wind gepakt. Hij eek het na, terwijl het op het water terecht kwam. Hij liep kalm op de water kant af, en keek in het kraak heldere schijnsel wat het water oppervlak. Er kwam een kleine glimlach verscheen op zijn snuit het was een prachtig gezicht. Het leven onder water, zag er leuk uit. Overal kleine en grote vissen, water planten en stroompjes. Hij liep er verder langs, en droomde terwijl hij naar het water keek. Opeens hoorde hij een hels kabaal. Beneden zich, zag hij het strakke wateroppervlak met de waterval naar beneden storten. Water kolkte en spoot. Hij keek omhoog, en zag de rest van het woud, zoveel mooie plekken. Ergens in de verte kon de de vierboom onderscheiden. Een heerlijk gevoel van geluk bekroop hem. Hij hield op dit moment van zijn leven, maar hij dacht even na. Zijn straf over Snowcrystal, was hij niet te hard geweest? Hij vroeg het zich af. Een moment sloot hij zijn ogen. Opeens zag hij een zwart witte kat voor zich, eerst dacht hij dat het zijn liefdevolle partner Mousefur. Maar de kat had niet haar slanke poezen trekken. Het was een grote robuuste kater, met wijze ogen. De zelfde ogen als hij, de kater glimlachte naar hem. Het leek even een droom, maar hij zat op dezelfde plek. Hij wist eigenlijk allang al wie dit was, maar kon het moeijlijk geloven. Het was Wiseheart. De grote zwart witte kater, was zijn vader. Op rustige en kalme pas, die hij blijkbaar ook van zijn vader had georven, liep Wiseheart op hem af. Toen hij bij hem was, kon Stormstar amper wat uitbrengen. '''P'-pap...'' Stoterde hij even. De grote vader zijn voorbeeld lachtte even. Stormstar was erg groot voor een kate van zijn leeftijd, maar zijn vader stak evengoed nog boven hem uit. Hij voelde zich een moment weer even een kleine kitten. Het bviel hem weer wel, maar ook niet. Hij keek de kater onzeker en smekend aan. Waarom was zijn vader er gewoon niet om hem te helpen? Hij kon het niet alleen. Maar de warme rustige gerusttellende blik, lieten zijn hart rustig worden. Nu wist hij weer wat het was, als katten naar hem keken, en die zelfde blik voelde vloeien. Wiseheart, raakte zzijn neus aan. En sprak kort, met een lage diepe wijze stem. '' Maak je niet zo'n zorgen mijn zoon. Het komt allemaal goed, vertrouw op jezelf. '' Daarna werd het in een flits wit. Toen opende hij zijn ogen. Hij zat nog op dezelfde plaats, maar hij merkte opeens dat hij het nu kouder had, een traan rolde over zijn wang. Maar zijn hart was weer zeker, hij had het even nodig gehad. Nu hij Clanleader was, kon hij makkenlijker met The Starclan in contact komen, en eigenlijk was hij daar wel blij mee. Opeens bracht de wind een verukkenlijke geur met zich mee, hij snoof het op, en keek achter zich. Zijn ogen liefdevol, en warm. Daar stond ze als door The Starclan geroepen, Mousefur. Zijn partner, van wie hij nog steeds nooit genoeg kreeg. Hij hield zielsveel van haar. '' Mousefur, mijn liefste. Ik heb je lang niet gesproken.'' Hij wenkte met zijn staart zodat ze mischien naast hem zou komen te zitten.

{Only Mousefur}

De morgenzon sheen een licht gouden straal naar binnen bij de Warriors Den. Een zwart witte poes opende langzaam haar ambere ogen. Een zachte geeuw klonk terwijl ze opstond en zich langzaam uitrekte. Nog half is slaap keek ze om zich heen. Er lagen niet veel katten meer in het nest, blijkbaar was bijna iedereen al opgestaan. Het was dan ook al wat verder in de ochtend. Langzaam liep ze de Den uit en keek om zich heen. Verscheidene katten waren al bezig. Sommige leken te wachten op een signaal voor de ochtendpatrouille. Meteen schrok ze op. Vergeten, zij was tenslotte de Deputy die patrouilles moest aansturen. Meteen sprintte Mousefur op het groepje katten af. 'Sorry dat ik laat ben,' Grinnikte ze verontschuldigend. Terwijl ze de groepen opnoemden stonden de katten op en liepen zachtjes kletsend het kamp uit. De poes kreeg plotseling een glinsteringetje in haar ogen. Ze keek naar de Leaders Den en trippelde erop af. Door alle drukte in het kamp waren zij en Stormstar teveel bezig met anderen, en konden ze minder met elkaar omgaan. Mousefur stak haar kop door het groeiende mos voor de ingang en keek in een leeg hol. 'Hmm.. Hij zal wel in het territory zijn..' mompelde ze tegen zichzelf. In één sprong was ze van de hogesteen af. Er waren nog genoeg katten in het kamp en de sfeer was lekker rustig. Geen probleem om dus even het kamp te verlaten. Ze wrong zich door de dichtbeschutte ingang. Meteen werden de geuren van het kamp zwakker. Langzaam liep ze door. Het geurspoor van haar geliefde Stormstar werden steeds sterker naarmate ze dichterbij de waterval kwam. Een zachte glimlach verscheen op haar snuit. De frisse geuren werden steeds sterker en een donderend geluid werd al luider. Aan de waterkant van de waterval zat dan Stormstar met een prachtig uitzichtje daarachter. Haar blik werd nog zachter. 'Mousefur, mijn liefste. Ik heb je lang niet gesproken.' Hij wenkte haar wet zijn staart om naast hem te komen zitten. Mousefur glimlachte en liep langzaam op hem af. Ze gaf hem een lik over zijn oor en ging toen naast hem zitten. Ze zwiepte haar staart verleidelijk terwijl ze grinnikend in zijn ogen keek. 'Het kamp heb ik rustig en goed achtergelaten, dus heb daar maar geen zorgen over.' Het waterige zonnetje bestraalde hun vachten. De zwarte delen van haar vacht werden steeds warmer, wat ook niet verkeerd voelde. Opeens merkte ze op dat zijn ogen een beetje vochtig waren. Was dat door het water? Of.. Nee, dat zou het toch niet kunnen zijn? Haar blik werd bezorgder. 'Is er iets mis misschien?' vroeg ze toch maar. Niet dat er wat was, maar het is altijd goed om te vragen..

[Ik hoop dat je er wat mee kunt :'3]

Stormstar, keek voor zich uit. Zijn staart over zijn poten geslagen. Hij zuchtte diep, en sloot even zijn ogen. En keek toen omhoog naar de lucht, er vloog een vogel over. grasiues, en wiegend in de wind. Hij dacht na, over vroegere tijden. Had net een soort visioen gehad over zijn vader, en leek nog niet helemaal ontwaakt. Hij schudde zijn kop, en zag opeens iets. Een schim, ze lachtte. Opeens zag hij vlak bij de schim, meerdere kleine pluizen bolletjes. Hij lachtte even, en deed zijn ogen half dicht om het goed te kunnen zien. Hij zag het, het waren kittens. Vol blijdschap, kwamen ze op hem af rennen. Hij zag niet hoe ze er uit zagen, maar het was duidenlijk genoeg om het te weten. Hij wilde naar de toe rennen, maar zat als op de grond vast genageld. Ze verdwenen als een opstijging van rook voor de zon. Hij hoorde het gelach en vorlijke gedoe nog na. Oude tranen lagen nog in zijn ogen, maar gleden nu van zijn wangen. Mischien een oud beeld van zijn nu volwassen kittens. Of... Probeerde Starclan hem iets duidenlijk te maken? Hij snpate het even niet. Maar als snel, viel er als een druppel op zijn geest het prachtige idee. De Starclan, wilde ze het werkenlijk? Een nieuw nestje? Natuurlijk! Stormstar zuchtte tevreden. Opeens, rook hij de geur, van een prachtige poes. Hij keek liefdevol om. Mousefur liep op hem af, een liefdevolle zwart witte poes. Hij hield van haar, en kreeg een gelukkig gevoel bij zijn nieuwe idee. 'Mousefur, mijn liefste. Ik heb je lang niet gesproken.' Hij wenkte haar wet zijn staart om naast hem te komen zitten. Mousefur glimlachte en liep langzaam op hem af. Ze gaf hem een lik over zijn oor en ging toen naast hem zitten. Stormstar raakte met zijn neus haar voorhoofd. Zijn staart sloeg hij om haar heen. 'Het kamp heb ik rustig en goed achtergelaten, dus heb daar maar geen zorgen over.' '' Dat is goed. Ik heb er vertrouwen in dat ze wel goed zullen op passen.'' Ze leek zijn tranen te zien. 'Is er iets mis misschien?' vroeg ze. Stormstar keek haar aan. ''Ik had net iets vreemds. Mijn vader van Starclan, hij kwam naar me toe. '' Hij glimlachte droevig, maar met liefde in zijn ogen. ''En volgendsmij, kwam hij mij ook een boodschap brengen. Ik zag opeens allemaal kleine pluizen bolletjes rond rennen'' Hij grinnekte, en likte haar tussen haar oren. Daarna keek hij haar weer aan.''Ik denk, dat Starclan iets van ons wil. En het zou ons nog gelukkiger maken. Mousefur, zou jij nog een nestje van mij willen?'' Zijn woorden waren warm en vragend.

Stormstar Raakte met zijn neus haar voorhoofd aan en sloeg zijn staart zacht om haar heen. Mousefur begon tevreden te spinnen en sloeg ook haar staart om de zijne heen. Wat hield ze toch van hem, met hart en ziel. Nadat ze haar woordje even had gedaan sprak hij terug. 'Ik heb er vertrouwen in dat ze wel goed zullen op passen.' Zijn stem klonk vertrouwd in haar oren. Het maakte haar rustig in haar hoofd, even geen belangrijke Deputy zaken. Haar partner leek iets belangrijks te gaan zeggen. Ze voelde het gewoon aan. 'Ik had net iets vreemds. Mijn vader van Starclan, hij kwam naar me toe,' Sprak hij rustig. Hij glimlachte droevig naar haar, met een glimp van liefde in zijn ogen. Verwonderd keek Mousefur hem aan. Dat was waar ook, StarClan kon nu in contact komen met hem. Het zou zo raar zijn om dat te kunnen.. Om gewoon met gestorven katten te kunnen communiceren. Geïnteresseerd luisterde de poes verder. ''En volgendsmij, kwam hij mij ook een boodschap brengen. Ik zag opeens allemaal kleine pluizen bolletjes rond rennen.' Mousefur's hart ging iets harder kloppen. Pluizige bolletjes? Bedoeld hij.. kittens? Stormstar grinnikte. Hij rekte zich iets uit om haar tussen haar oren een lik te geven. Daarna keek hij haar weer aan. Ze voelde zich warm worden door zijn liefelijke uitstraling. Al die tijd had ze al gespint. 'Ik denk, dat Starclan iets van ons wil. En het zou ons nog gelukkiger maken. Mousefur, zou jij nog een nestje van mij willen?' Hij sprak het zacht en warm. Mousefur opende haar mond. Verbazing en een grootse blijdschap schoot door haar heen. Nog een nestje.. Nog meer kleine en pluizige katjes.. Haar vorige nestje was allemaal net warrior geworden, maar ze was er nog zeker niet te oud voor. 'Stormstar... Natuurlijk!' Haar woorden klonken liefdevol en blij. Even voelde ze zich de gelukkigste poes van het bos. Vroeger waren kittens altijd al een grote wens van haar geweest. Nu kreeg ze zelfs een tweede nestje! Nog dichter kroop ze naar haar partner toe en gaf hem een lik over zijn schouder.

[Nu komt waarschijnlijk het "awkward" stukje. :Ohgodwhy: XDD]

Hij sprak over het beeld van zijn vader dat hij had gehad. Ze keek hem liefdevol aan, maar hij zag ook wat verbazing. Ze had er waarscheinlijk niet bij stil gestaan, dat hij in contact kon komen met Starclan. Ze begreep hem, met har warme ogen. Stormstar werd er zelf ook warm van, vanbinnen. Hij glimlachte. ''En volgendsmij, kwam hij mij ook een boodschap brengen. Ik zag opeens allemaal kleine pluizen bolletjes rond rennen.' Hij zag de ogen van zijn partner groot worden, op een manier die hem nog warm,er maakte. het was hoopvolle liefde, en haar verlangen werd vervuld door wat hij daarna zei. 'Ik denk, dat Starclan iets van ons wil. En het zou ons nog gelukkiger maken. Mousefur, zou jij nog een nestje van mij willen?' Hij sprak het zacht en warm. Mousefur keek heel erg blij, en gelukkig. Haar antwoord, dat het bevestigde, deed zijn hart twee keer sneller slaan. 'Stormstar... Natuurlijk!' Haar woorden klonken liefdevol en blij. Hij likte haar kopje, en drukte zijn kop liefdevol tegen die van haar. ''Het zullen prachtige katjes worden, dat beloof ik je.'' Opeens dacht hij, aan de kittens die ze al hadden gehad. Smoketear,Nightfire,Mistypaw. Alle drie stuk voor stuk prachtige katten. En beina volwassen, Smoketear, had zelfs al zijn eigen kittens. '' De oudere kits, van ons. Ze zullen ook zo blij zijn.'' Evenlater, begon het laat in de middag te worden, de tijd streek voorbij, en hij keek naar de lucht, het begon oranje te worden. Hij spinde nog steeds, en keek Mousefur aan. Daarna keek hij naar wat bomen en bosjes, hij glimlachte liefdevol naar haar. Hij stond op, en draaide zich. Op weg naar het beschutte plekje in de bosjes. Terwijl de zon onder ging, en de lucht oranje kleurde. Het was net zoals Stormstar haar ooit zijn liefde had verteld op de hooglanden. Hij was gelukkig. Zijn ogen keken haar met oprechte liefde en speels aan. Hij swiepte sielijk mat zijn staart. En teken, dat hij gaf om haar mee te laten gaan. Hij zou dit nooit meer vergeten.

{Anders dan, gebeurt het in de bosjes, en post jij nog een keer? XD. Ik heb geen zin in detais XD}

Stormstar drukte zijn kop liefdevol tegen haar aan. 'Het zullen prachtige katjes worden, dat beloof ik je,' sprak hij. Mousefur begon weer te spinnen en begon meteen te denken aan weer zo'n nestje van die lieve kittens. Moedergevoelens bekropen haar nu al bijna. Ze dacht terug toen haar nu volwassenen kinderen nog kittens waren. Ach, dat waren zeker mooie tijden. Het waren er dan ook maar drie, sommige katten in de nursey hadden er wel 6. Dat moest een heel stuk zwaarder zijn geweest. 'De oudere kits, van ons. Ze zullen ook zo blij zijn,' zei hij daarna nog eens. 'Ik weet het zeker,' een kleine glimlach verscheen op haar mond.
Ondertussen begon de zon wat lager te zakken. Het wateroppervlak glinsterde prachtig in het oranje wordende licht. Een zacht briesje waaide door hun vachten. Het weer was gewoon perfect. Niet te koud, niet te warm.. De poes liet even een zucht horen. Wat kon het leven soms toch mooi zijn. Ze hadden in de loop van de tijd gewoon met elkaar gekletst. Dicht tegen elkaar aan met hun staarten in elkaar gekruld. Haar oren spitsten zich toen de bomen en bosjes verderop een zacht geruis maakten. Haar geliefde partner stond op. Hij glimlachte naar haar met een liefdevolle blijk in zijn ogen en zelfs een soort speelsheid. Mousefur's hart ging er al wat sneller van kloppen. Hij liet een signaal zien door een kleine zwiep met zijn staart te geven. De wind blies opnieuw een warme bries over de katten heen. Een paar oude blaadjes waaide voor haar neus op door de lucht. Terwijl ze opstond keek ze de blaadjes na. Deze dag kon bijna niet perfecter worden. In een rustige looppas liep ze achter Stormstar aan. Hij liep naar een beschut plekje bij een paar bomen en wat struikgewas toe. Gewild volgde ze haar eeuwige liefde...
[Nu dus na het... nogal awkward stukje x'DD]
Tevreden lag Mousefur met haar kop op Stormstar's pels geleund. Samen lagen ze in het gras dichtbij het water. De oranje gekleurde zon scheen een heerlijke warme gloed over de twee heen. Ze spinde rustig in een ritmische ademhaling. Het werd misschien al tijd om op te staan en terug naar het kamp te lopen voordat de Clan ongerust zou worden. Een hele dag zonder leider en deputy was misschien dan ook een beetje raar. Langzaam krabbelde Mousefur weer overeind en rekte zich even uit. 'Kom, laten we teruggaan,' sprak ze zachtjes met een liefkozende stem. Ze schudde wat zand uit haar vacht en keek even achterom terwijl ze zachtjes wiegend vooruit liep. Stormstar zou haar met twee meter wel inhalen natuurlijk.