de grens tussen de thunterclan en de rogue's

Lionheart Sloop door het kreupelhout naar een nietsvermoedende muis die op een zaadje aan het knabbelen was. Stil sloop hij poot voor poot dichter naar de muis tot hij een staartlengte van hem af was. Snel sprong hij naar de muis en belande boven op de muis. Hij dode de worstelende muis voor die nog kon piepen. Hij legde de muis neer en begon een put te graven. Hij gooide de muis in de put en gooide de put weer dicht. Rustig wandelde hij verder Maar kwam niet ver of hij rook iets. Hij stond abrupt stil en begon de lucht te snuiven. Het was een donderclan markering. Hier was de plek waar rogue's wel eens durvden te komen als ze zin hadden in een dikke muis. Hij snoof de lucht op. Maar rook niets. Hij wouw geen patrouille tegenkomen. Die waren meestal met vier. Hij sloop stil en op zijn hoede naar de overkant naar thunterclan territorium. Opeens knapt een takje onder zijn poot. Dit kon nu wel eens slecht voor hem aflopen!

Dewstream liep rond, jagen, in haar eentje.. Waarom was zij nú aan de beurt? Net nu ze er vreselijk de pest in had om wat te doen. Met koppijn en een rothumeur liep ze rond. Als ze nu iemand tegenkwam kon die op wat gesnauw rekenen. Dewstream was vandaag uit haar doen. In zichzelf mompelend liep ze rond, niet op haar omgeving lettend. Plotseling voelde ze geen vaste grond meer onder haar poten. Nog voor ze kon gillen stortte ze naar beneden.. recht een ondiepe sloot in. Een modderige diepe sloot. Gatver! Dewstream kon geen ander woord bedenken. Gatver. Nu in zichzelf vloekend klom ze op de kant van het slootje. Iets verderop lag er een meertje, met nog maar een beetje water, dat niet meer naar het slootje stroomde. Mopperend liep ze erin en spoelde zichzelf schoon. Haar vacht plakte tegen haar lijf. Chagerijnig liep ze verder, nu met haar hoofd bij haar omgeving. Plotseling verstrakte haar lichaam in de stap die ze wilde zetten. Een takje was geknapt, en een muis kreeg dat niet voor elkaar. Vlak daarna dreef een onmiskenbare Roguelucht haar neusgaten binnen. Snel draaide ze zich om. Nu was ze dankbaar voor het slootje; het had haar geur tijdelijk gemaskeerd. Een Rogue op Thunderclanterritorium? Niet erg slim.. De takken bogen voor haar opzij zodra ze ertegenaan liep, en onthulden een rogue die geschrokken om zich heen keek. Dewstream siste waarschuwend naar hem. 'Wat doe je hier?'

"Wat doe je hier?" Siste een stem en hij zag de poes voor hem staan. Hij maakte zich klaar om weg te springen . "euh.. ik.. jagen." Stampelde hij met tegenzin de waarheid." Maar ik heb nog niks gevangen. Ik ben juist hier." Voegde hij er rap bij. Hij had geen zin in een gevecht en hij had ook geen goede reputatie bij de thuntherclan. Hij ging er heel jagen en was al een paar keer betrapt tijdens zijn jacht. Hopelijk herkende ze hem niet. Zij was groter en sterker dan hem en hij had niet zo een goede ervaring met vechten dus hij had niet veel kans om er nog goed vanaf te komen en te winnen. Wat zou ze doen?

de grens tussen de thunterclan en de rogue's 73i421

'Euh.. ik.. jagen,' stamelde de Rogue. Dewstream trok haar neus op. Wacht even? Ze herkende de kater.. Hij leek wel.. op iemand waar Steelfang over verteld had. Op die Rogue die zo vaak op Thunderclanterritorium kwam. Die kater die nooit de Warrior Code onthield. Toch wilde Dewstream niet met hem vechten; zij was groter en ouder. Ongetwijfeld had hij een partner, dat had ze gehoord. 'Maar ik heb nog niets gevangen,' mauwde hij daarna. Dewstream keek nog steeds minachtend naar hem. Ze had de neiging heel vals te zijn tegen onbekenden. 'Dan wil ik je waarschuwen; ga weg en kom niet meer terug. Je ben hier al te vaak geweest en weggestuurd. Laat dit de laatste keer zijn; volgende keer volgen consequenties.' Ze hoopte dat hij weg zou gaan. Dewstream had geen behoefte aan bloed aan haar poten, hoewel dat Thunderclan heel wat verder gedoe zou besparen.

Icy was ontzettend kwaad op Lionheart. Ze had hem nog zo gewaarschuwd om niet in DonderClan te gaan jagen, en toch deed hij het! Ze volgde opnieuw zijn geur dat leidde naar problemen. Ze had er schoon genoeg van. En ja hoor, ze zag Lionheart tegenover een DonderClankrijger staan. Icy zuchtte. Icy sprong vlak naast Lionheart. Ze knikte een keer kort naar de DonderClan krijger. 'Hij is nog jong', zei ze tegen de DonderClankrijger. Ze pakte Lionheart met een boze haal op in zijn nekvel, wat haar heel veel kracht koste, en liep toen uit DonderClangebied naar een afgelegen bosje, waarnaar ze hem neerlegde. Haar woede nam langzaamaan de overhand. 'Ben je nu helemaal gek geworden?', blies ze woedend. 'Door bij DonderClan te gaan jagen, breng je jezelf alleen maar in de problemen', schreeuwde ze. 'Wat als ik je geurspoor op een dag volg, en ik zie je aan stukken gereten op de grond liggen?' 'Nou, wat dan?', snauwde ze toen. Ze keek woedend naar Lionheart. 'Als ik je geur nog een keer volg en ik merk dat je bij DonderClan bent, kan je fluiten naar mijn hulp', zei ze met ontblootte tanden. Ze wist diep vanbinnen dat dit niet waar was wat ze zei. Haar bezorgdheid nam altijd de overhand, en dan zou ze Lionheart weer gaan redden daar, waar hij ook was. Maar ze liet dit Lionheart niet merken. Ze keek met vlammende ogen naar hem. Zo boos had Lionheart haar waarschijnlijk nog nooit meegemaakt. Het liefst gaf ze hem een flinke draai om zijn oren, maar alleen moeders gaven dat aan kleine kittens, als ze iets stouts hadden uitgehaald.

de grens tussen de thunterclan en de rogue's Vhsq4z

Opeens kwam Icy uit de struiken. en knikte even naar de krijger."Hij is nog jong." zei ze Tegen de krijger van het thunterclan en pakte Lionheart met zijn nekvel."au! Icy! Niet doen! Au!" Smeekte Lionheart. Ze trok hem uit thunterclan gebied."Ben je nu helemaal gek geworden?" Blies ze woedend. Hij kromp ineen toen ze tegen hem blies. "Door bij DonderClan te gaan jagen, breng je jezelf alleen maar in de problemen." "Sorry Icy." zei hij stil met zijn oren plat in zijn nek. "Wat als ik je geurspoor op een dag volg, en ik zie je aan stukken gereten op de grond liggen? Nou, wat dan?" snauwde ze tegen hem."Als ik je geur nog een keer volg en ik merk dat je bij DonderClan bent, kan je fluiten naar mijn hulp." blies ze en ontblote haar tanden. Hij kromp nog dichter tegen de grond. " Sorry Icy. Ik zal het niet meer doen." Piepte hij als een kitten. Hij had haar nog nooit zo boos gezien. Hij bleef stil zitten tegen de grond. Hij kon geen woord meer zeggen omdat hij te bang was dat ze weer zou uitvliegen. Wat was er eigelijk met die andere krijger gebeurt?

Plotseling kwam er een andere rogue uit de bosjes, die boos tegen Lionheart uitviel. 'Hij is nog jong!' leek ze zich tegen Dewstream te verontschuldigen. Dewstream rolde met haar ogen toen ze de kater als een kitten zag en hoorde piepen tegen de ander. Gezag, heette dat. Dewstream voelde haar mondhoeken omhoog trekken. Ze liep naar de rogue's toe. 'Eigenlijk zou ik jullie ter plekke af moeten maken. Maar ik voel me een beetje outnumbered, en als jullie niet terug komen is een waarschuwing wel genoeg.' Haar blik viel op Lionheart. 'Maar.. jij bent hier al vaker geweest.. Je hebt de regel vaak genoeg geschonden. Rogue's hebben genoeg gebied dat niet van de clan is!' Het laatste kwam eruit als een snauw. Maar Dewstream was niet gek. Ze zag dat Icy kittens moest krijgen, dat Lionheart waarschijnlijk de vader was, was ook duidelijk. Ze kon een moeder toch niet zonder vader laten zitten.. Toch slaagde Dewstream erin om haar gezicht streng te houden. Daarna fluisterde ze nog naar Icy, zonder dat Lionheart het kon horen; 'Houd hem maar goed in de gaten.. Katers zijn net kittens!' Dewstream moest een beetje lachen. 'Als jullie nu maar gaan.'

Icy zag dat Lionheart van elk woord dat Icy zei in elkaar kromp. Icy's boosheid nam de macht sneller over dan haar medelijden, en Icy's gezicht bleef streng en boos. ''Sorry Icy. Ik zal het niet meer doen'', zei Lionheart toen piepend als een kitten. In Icy's hoofd weerklonk een lachje. Lionheart die als een kitten piepte! Maar haar gezicht bleef dezelfde dreiging uitstralen. 'Ik kan mijn kittens toch moeilijk gaan vertellen dat hun vader dood is, vanwege zijn eigen oenigheid?', vervolgde ze toen, iets zachtjes. Ze zag dat Lionheart rode bultjes had van haar tanden. Opeens begonnen Icy's spieren zich tegen haar te verzetten. Icy kromp ineen. 'Oh nee, de kittens willen blijkbaar rust hebben', piepte Icy nu als een kitten. Ze zag dat de DonderClankrijger er nog stond, blijkbaar om te patrouilleren. Toen werd alles zwart voor haar ogen, en Icy viel uitgeput neer. Ze stond zwakjes op. 'Kom, we praten wel verder n de grot', piepte ze van de pijn, en ze begon stilletjes en met kreunende bewegingen de tocht naar Lionheart's grot.

"Ik kan mijn kittens toch moeilijk gaan vertellen dat hun vader dood is, vanwege zijn eigen oenigheid?" Zei ze nog steets streng. Opeens zag hij die andere poes komen en die zei tegen hem. "Maar.. jij bent hier al vaker geweest.. Je hebt de regel vaak genoeg geschonden. Rogue's hebben genoeg gebied dat niet van de clan is!" Hij stond weer recht en zei tegen haar." Dat is verleden tijd. Bleustar had me bijna vermoord op jullie terrein! Ik kwam gewoon eens kijken of er iemand was." Hij keek even naar de poes en daarna naar Icy die nog steets heel streng keek. Hij kromp weer een beetje ineen van die blik. Ze fluisterde iets in Icy's oor en ging dan weer weg. "Oh nee, de kittens willen blijkbaar rust hebben." Piepte ze opeens. Hij stond onmidelijk recht om haar te ondersteunen. Maar voor hij naast haar stond viel ze neer, maar voor heel even. "Kom, we praten wel verder in de grot." Hij keek weer een beetje bang bij die woorden maar nu moest ze haar ondersteunen. Hij had alles voorover ook al wist hij dat hij nog een uitbrander kreeg.