Where am I? [Fury]

Fury hoorde de witte poes zeggen:'Eehm, mag ik er door?' Fury keek naar de witte poes en antwoorden: "En waar denkt dat zo een stom clanbeest naartoe wil gaan? Zeker naar zijn stomme vriendjes!" De wind waaiden en het was net opgehouden met regenen. De zon kwam tussen de wolken door en het begon al wat warmer te woorden. Ze keek kil naar de poes en dacht:Als ik deze poes nou zal leren wie hier de baas is. Fury wachten nog even op het juiste moment dus zwiepten ze geïrriteerd met haar mooie zwarte staart. Haar bloedrode ogen fonkelde in de zon die net aan de heldere blauwe lucht verscheen. Ze keek de poes kil aan en antwoorden: "Mag ik vragen hoe je heet? Ik ben Fury onthoud die naam je hele leven lang wand die zal je niet vergeten"! Fury was klaar om de witte poes aan te vallen maar ze bleef nog even wachten. Ze kreeg een soort gevoel van binnen alsof ze medelijden met de poes had. Hoe kon dat nou ze was een bloedclanpoes! Fury nam een mooie lenige en hoge sprong en belande op de poes. Ze doorboorde haar lange nagels in haar witte vacht. Haar nagels zaten nu in haar schouders vast en Fury zag dat er allemaal bloed uit spatte. Fury liet haar nagels los sprong weer terug en likte al het bloed van haar klauwen. Ze siste tegen het clanbeest wat voor haar stond:"Er valt niet met de bloedclan te spotten of te spelen"!

Te lui om postsheet te gebruiken xD

"En waar denkt dat zo een stom clanbeest naartoe wil gaan? Zeker naar zijn stomme vriendjes!" antwoorde de poes fel. Even keek ze de kat een beetje vreemd aan, 'Ow sorry hè! Ik wou er gewoon even langs, ik ben iets te ver gelopen, dat kan toch een keer? Vergissen is kattelijk (xD).' Ze had wel geroken dat de kat van de Bloodclan was, maar en? Dat was nog geen reden om plots poeslief te doen. Tot haar genoegen voelde ze hoe de zon door de wolken heen brak en haar lichaam verwarmde. Eindelijk! Na al die regen! Haar vriendelijke en rustige ogen keken de kat weer aan, zo die kon ook wel kil kijken zeg! En natuurlijk, ze had dat nog maar net gedacht of de kat deed haar mond maar weer eens open, "Mag ik vragen hoe je heet? Ik ben Fury onthoud die naam je hele leven lang wand die zal je niet vergeten" Even zweeg ze, niet omdat ze niet wist wat ze moest zeggen, maar gewoon omdat ze eigenlijk geen antwoord wou geven. 'Dat zal ik doen Fury' zei ze dan maar toch, 'Als je me erdoor laat.' Haar woorden klonken vrij doordringend en dat had ze misschien beter niet gedaan, maar goed, ze kon de tijd niet terugdraaien. Met een hoge sprong belande de bloodclankat boven op haar en doorboorde met haar lange nagels de witte vacht van Fluffel. Damn dat deed pijn, maar dat ging ze niet zeggen. Dat wou Fury alleen maar. Wel had ze haar ogen dichtgeknepen om de pijn iets verdragelijker te maken, maar of het hielp... Na een tijdje voelde ze plots de druk op haar schouders verminderen en voelde ze hoe Fury weer van haar af sprong. Voorzichtig deed ze wat ogen open en ging recht zitten. Even gleed haar blik over haar schouders die helemaal onder het bloed zaten. Ze had al duidelijk veel bloed verloren, maar nog niet te veel. "Er valt niet met de bloedclan te spotten of te spelen" siste de kat. 'Ik spotte, noch speelde met hem!' bracht ze er luid tegenin, 'Jij viel me aan! Ik wil gewoon terug!' Even keek ze de poes een beetje boos aan, maar al snel veranderde haar blik naar weer die vriendelijke, rustige poes. 'Ik wil gewoon naar Frost...' mompelde ze zacht en bijna onverstaanbaar. Haar ogen had ze neergeslagen en even keek ze naar de grond. Toen keek ze weer op en keek Fury weer doordringend aan, 'Dus, Fury. Mag ik er nu langs of ga je me hier ophouden tot ik dood ben?' vroeg ze, licht geïrriteerd. Toen schoot haar plots iets te binnen of het iets zou helpen had ze geen idee van, maar ze kon het proberen. Goed, voor hetzelfde geld ging de kat daarom juist tot de aanval over, maar... Even liet ze een zucht uit haar mond ontsnappen, 'En waarom zou je mij doden? Je dood er niet alleen mij mee...' zei ze zacht, waarschijnlijk zou Fury het niet snappen, maar ze kon het anders nog altijd uitleggen. Daar had ze geen enkel probleem mee. Rustig keek ze even naar de lucht, 'Sta me bij starclan' dacht ze en keek de poes weer aan.

Fury keek nog bozer dan eerst naar de poes. Ze hield haar prachtige zwarte oren gespitst en horde: 'En waarom zou je mij doden? Je dood er niet alleen mij mee...' Ze keek de poes onderzoekend aan die toen ook nog antwoord durfde te geven. Ze mompelde ook nog wat onverstaanbaars en keek toen ook naar de lucht. Fury sprak met een sissende stem: "Geloven jullie nou echt in die sterrenclan? Ze bestaan niet hoor"! Ze wist dat de poes haar toch niet wilde geloven dus hield ze zich voor de rest in. Ze stond tegenover een witte poes met lange haren ze had een klein woordje van het gemompel van de poes verstaan dus vroeg ze: "En wie is de Frost? Zeker je partner ofzo! Dus je bent zwanger dan is het extra leuk om je te doden". Fury wilde net weer op de poes springen tot ze in haar hoofd horde: Fury wat ben je aan het doen? Schat zo ken ik je niet meer. Vroeger was je lief voor andere en nu lijk je net een rondlopend monster! Je moet je schamen! Fury deinsde achteruit door het harde geschreeuw en het gebons in haar zwarte kop. Fury doorboorde van alle pijn die ze had haar lange nagels in het gras en trok het met wortel en al eruit. Ze liet een luide kreet horen en zakte op de grond. Ze schreeuwde: "Mama waarom doe je dit"? Ze had gloeiende ogen naar de poes opgezet maar die gingen snel weg. Ze kromp ineen en bleef zo een tijdje.Toen het opklaarde rende ze naar de rivier en bukte zich voorover. Ze nam een slok ijskoud water en rende weer snel terug. Ze zag de poes weer en siste: "En waar kijk je naar? Er is toch niks'! Fury haar poten waren wat zwakker dan eerst maar ze kon zich overeind laten. Ze dacht: Als dat mijn moeder was waarom liet ze mij die poes dan niet aan stukken scheuren? Had ze soms iets tegen het duivels of kwaad? Nee hoe kom ik erop. Ik hou ervan en dan mijn moeder natuurlijk ook! Fury trok haar lange nagels in en weer uit. Ze wilde graag dat die poes voor haar als een kleine kitten wegrende maar ze durfde wel. Fury keek naar de poes en zei: "Ik vroeg hoe heet je of is dat soms teveel gevraagd"?

"Geloven jullie nou echt in die sterrenclan? Ze bestaan niet hoor" sprak Fury sissend. Dat pakte Fluffytail niet zomaar, niemand beledigde de Starclan als zij erbij was! 'Pff, dat denk jij! Maar wacht maar! Als je dood gaat zal je spijt hebben dat je het niet gelooft hebt!' beet ze terug en keek Fury boos aan. "En wie is de Frost? Zeker je partner ofzo! Dus je bent zwanger dan is het extra leuk om je te doden" Ze greens even, nou ja, veel had ze er toch niet mee te verliezen met dat zinnetje gezegd te hebben. Rustig ging ze zitten en antwoorde een beetje bitchy, 'Ja, dat is mijn partner, maar jij zal die waarschijnlijk nooit krijgen als je zo doorgaat.' Ze zag hoe de bloodclanner zich klaarmaakte voor een sprong en uit reflex deinsde ze een stap achteruit, waarna ze een wenkbrauw optrok toen ze de kat plots achteruit zag deinsen. Vragend liep ze wat naar Fury toe, maar verstijfde al snel toen de poes een kreet liet horen en op de grond zakte. "Mama waarom doe je dit?" schreeuwde de kat en voorzichtig liep ze wat dichterbij. Ze negeerde de gloeiende ogen die de kat op haar wierp en keek haar even vragend aan. 'Gaat het wel?' vroeg ze toch wel een beetje bezorgd, ze kreeg geen antwoord. Fury kromp ineen en haar ogen waren weer gewoon. Rustig liep ze een rondje om haar heen en pas daarna bewoog het dier weer. De bloodclanner stond op en sprintte naar de rivier. Rustig keek ze haar na, eehm, vreemd... "En waar kijk je naar? Er is toch niks' siste ze weer, 'Eehm, nou ja... Niks' zei Fluffytail rustig, 'Je deed daarnet anders toch echt vreemd hoor.' Zelfs al was de witte poes geen beste vechter, toch kon ze wel zien dat Fury nou niet echt stevig stond. Een zelfverzekerd glimlachje verscheen op haar gezicht, ze wist niet wat er gebeurt was, maar het was in ieder geval in haar voordeel. "Ik vroeg hoe heet je of is dat soms teveel gevraagd?" zei de poes voor haar weer. Een beetje geïrriteerd keek ze de poes aan, 'Tja als je me niet laat spreken kan ik hem ook moeilijk vertellen,' beet ze haar toe, 'Ik ben Fluffytail, leef in de Skyclan en geloof in de starclan. Weet je nu genoeg?' Even haalde de poes diep adem om zichzelf weer een beetje te ontspannen. Het was nu niet de bedoeling dat ze zich opjaagde. 'Maar, ging je nog wat doen of blijf je daar zitten?' vroeg ze droogjes en weer even naar Fury. Een lichte grijns verscheen op haar gezicht, maar vervaagde al snel weer. Ze wist niet wat de poes zou doen en ze kon niet zeggen dat zij al te veel kracht kon uitoefenen. De kracht die ze zou uitoefenen op Fury zou ze zelf ook voelen, maar dan als pijn in haar schouders. Damn, dit was echt irritant.

Fury keek misselijk en nog steeds slap van de schok die ze had gekregen naar de poes die zei: 'Ik ben Fluffytail, leef in de Skyclan en geloof in de starclan. Weet je nu genoeg?' Fury glimlachte duivels naar de poes en en liet haar staart van de ene naar de andere kant zwiepen toen ze van de poes te horen kreeg: 'Ja, dat is mijn partner, maar jij zal die waarschijnlijk nooit krijgen als je zo doorgaat.' Fury acht aan de momenten met Matrix haar grote liefde. Hoe ze samen met hem al haar gevoelens deelde en haar duistere kant even aan de kant kon zetten. Toen ze nagedacht had zei ze: "Ik zou maar je grote bek houden wand denk je nou echt dat jij hier het sterkst bent? Of dat ik in die sterrenclan van je geloof? Nou dan heb je het mooi mis clanmormel"! Fury vond het leuk om tegen andere katten te schelden of iets anders te doen. En al zeker als ze niks terug durfde dan was het al zeker een pretje. Maar deze poes durfde wel wat terug! Ze was nog niet eens op de vlucht geslagen voor haar. Fury stond in een dreigende stemming maar plots bonsde haar hoofd weer. Alsof er een olifant of iets anders in haar hoofd zat te stampen. Fury schudde met haar kop en liet een luid geschreeuw horen. Ze wankelde een beetje naar achteren en voelde een druppeltje op haar neus terecht komen. Fury kon niet meer blijven staan en krom ineen. Daar lag Fury op haar zij in het koude weertje. De zon was achter een wolkje gaan schuilen en liet zijn stralen er niet door komen. Het begon te regenen en daar lag Fury. Fury stond weer na een paar minuten op en keek de poes aan. War zal die nou doen ze had geen kracht meer. Niet eens meer om te staan.. of te vechten.

De kat leek even na te denken, maar al snel antwoorde ze, "Ik zou maar je grote bek houden wand denk je nou echt dat jij hier het sterkst bent? Of dat ik in die sterrenclan van je geloof? Nou dan heb je het mooi mis clanmormel!" Een lichte grijns stond op Fluffytail's gezicht, op de een of andere manier vond ze het best grappig hoe Fury reageerde. 'Ow zoo', zei ze minachtend, 'Dus mevrouw hier vind ook iemand leuk?' Ze keek de poes even aan en ze merkte dat ze de kat voor haar wel erg aan het plagen was. Nou ja, een Bloodclanner plagen kan toch geen kwaad? Zo te zien deed de poes namelijk toch niks. Plots schudde Fury met haar kop en Fluffytail werd uit haar valse gedachtes geschud. Zeker toen de poes weer een kreet liet horen. Het deed haar denken aan de eerste keer dat ze zo deed. Ze was een heel stuk afgezwakt toen. Maar waarom en door wat? Eigenlijk maakte het haar wel een beetje bang, stel dat dat ding, wat het ook mocht zijn, straks haar begon 'aan te vallen'. Dan was ze er geweest! Plots schrok ze zich dood toen de bloodclankat plots in elkaar kromp. Wat gebeurde er toch? Even deinsde ze achteruit, maar toch durfde ze niet weg. Toen de regen plots weer begon, keek ze even geïrriteerd naar boven. 'Fijn, nu ook nog regen', mopperde ze. Ze zuchtte en keek weer even naar Fury, ze had nog steeds niet bewogen. Toen het dier haar ogen open deed en de witte poes aankeek, liep die voorzichtig dichterbij. 'Gaat het wel?' vroeg ze licht bezorgd. Het mocht dan eigenlijk wel een vijand zijn, ze was niet zo slecht om die kat zomaar plots aan te vallen. Ze had niks gedaan! Ze had alleen maar een beetje in de weg gestaan, maar dat vond zij nou niet echt een reden om haar direct aan te vallen. 'Wat gebeurde er?' vroeg ze toen maar, 'Het zag er zo vreemd uit. Je schudde plots met je hoofd, schreeuwde en zakte in elkaar...' Even keek ze naar de lucht, het zou waarschijnlijk nog wel even regenen en ze konden beter een plek zoeken om te schuilen. 'Kom je? Dan gaan we even ergens droog zitten.' zei ze rustig, voor haar was het duidelijk dat de poes nou niet echt zin had om nog te vechten.

Fury keek de poes voor haar aan met haar zwakke rode ogen die zei: 'Kom je? Dan gaan we even ergens droog zitten.' Fury probeerde op te gaan staan maar het lukte niet. Ze kon nauwelijks haar eigen gewicht dragen. Fury keek naar de poes en antwoorden: "En hoe wil je dat ik opsta? Ik kan niet eens mijn eigen gewicht dragen van waar dan lopen'? Fury probeerde het weer en het lukte een beetje. Af en toe wankelde ze nog een beetje maar ze hiel haar evenwicht met haar mooie zwarte staart. Fury keek de witte poes aan en zij toen: "Bedankt hoor dat je me wild helpen. Ik had dit niet van een clanmormel verwacht hoor'! Fury zocht naar een klein.. ja daar was het! Een klein schuurtje met eerlijk zacht hooi. Ze liep er voorzichtig heen en liet zich op het zachte hooi neervallen. Ze rook muis en nog niet eens een kleintje ook een dikke. Ze sloop moeilijk verder in een jachthouding en sprong op het diertje. Haar nagels doorboorde het snel en liet er bloed uit spatte. Fury likte het bloed zorgvuldig af en haar klauwen deed ze ook maar even. Ze nam het diertje mee tussen haar kaken en ging weer op haar zachte plekje liggen. Ze at het diertje schrokkend op en liet de botten maar liggen. Ze keek naar de ingang van de schuur en dacht Waar blijft die poes nou? Ze werd een beetje ongerust maar ze wachten gewoon af.

"En hoe wil je dat ik opsta? Ik kan niet eens mijn eigen gewicht dragen van waar dan lopen'? antwoorde de poes, 'Ow ja, sorry, wist ik veel...' zei ze en zag dat het Ziva uiteindelijk toch lukte om recht te staan. 'Zie je wel, gaat prima.' zei ze rustig en keek even om zich heen. "Bedankt hoor dat je me wild helpen. Ik had dit niet van een clanmormel verwacht hoor'! zei de bloodclanner weer, even keek Fluffytail haar licht beledigt aan, 'Komt omdat ik geen clanmormel ben, maar een doodgewone skyclanner.' antwoorde ze droogjes en keek weer voor zich uit. Het bleef maar regenen en ze moesten snel een schuilplaats vinden. Plots zag ze Ziva in beweging komen, ze zou moeten volgen en dat deed ze dan ook maar. Rustig trippelde ze achter Ziva aan tot ze dicht langs het Skyclangebied liepen. Snel stopte ze en keek even het territorium in. Daarna keek ze weer naar Ziva die een schuur was ingelopen. Aan de ene kant wou ze terug, maar aan de andere kant vond ze het zielig om haar daar alleen te laten. Tja, vreemd zou je zeggen, ze was immers een bloodclanner, maar toch was het zo. Ze zuchtte zacht en besloot toen toch maar mee naar de schuur te lopen. Binnen schudde ze haar vacht droog en ging ergens in het hooi liggen. Ziva zag ze niet meer, maar die zou vast wel ergens hier zijn. Even keek ze om zich heen, hooi, hooi, hooi, hooi, hooi... Ze zat vrij diep in het hooi en was nauwelijks zichtbaar. Het enige wat je van haar kon zien was de witte doorschijn die haar vacht gaf door het hooi, maar ook haar oortjes staken er een stukje bovenuit. Door het hooi kon ze nog maar net zien en al snel zag ze de zwarte poes weer. Het had een muisje weten te vangen en een lichte glimlach verscheen op haar gezicht. De zwarte poes zou in ieder geval wel voor zichzelf kunnen zorgen. Rustig sprong ze uit het hooi toen de kat ongerust naar buiten begon te kijken. 'Is er iets?' vroeg ze rustig en een vrolijke glimlach stond op haar gezicht, 'Maar zeg eens, wat gebeurde er daarnet nou precies. Want je wou me aanvallen en daar hield je plots mee op.' Vragend keek ze de kat voor haar aan.

{Ik heet Fury hoor XD}

Fury keek met een minder bezorgde blik naar de poes die vroeg: 'Maar zeg eens, wat gebeurde er daarnet nou precies. Want je wou me aanvallen en daar hield je plots mee op.' Fury schudde haar zwarte vacht uit en antwoorden: 'Ik wilde je aanvallen maar toen plots.. plots hoorde ik een stem zeggen..Fury wat ben je aan het doen? Schat zo ken ik je niet meer. Vroeger was je lief voor andere en nu lijk je net een rondlopend monster! Je moet je schamen!' Fury lachte wand ze was wel een monster maar waarom moest het dan zo? Fury werd weer duizelig en zag de poes wel 5x. Ze slikte weer en vervolgde: 'En toen ze dat zij werd ik heel duizelig en viel ik neer.' Haar rode ogen glommen van onrust en medeleiden en angst. Ze dacht: Ik kan zo een poes toch niet aardig vinden? Ze is juist mijn vijand elke kat of poes! Maar waarom doe ik tegen haar dan zo? Ze slikte en ontspande haar zwarte poten. Ze vond dat de poes wel heel veel vragen durfde te stellen dus gaf ze moeiteloos antwoord. Haar zwarte poten lagen lekker in het zachte hooi en wachten op de poes haar antwoord.

'Ik wilde je aanvallen maar toen plots.. plots hoorde ik een stem zeggen..Fury wat ben je aan het doen? Schat zo ken ik je niet meer. Vroeger was je lief voor andere en nu lijk je net een rondlopend monster! Je moet je schamen!' antwoorde Fury en lachte even, de witte poes greens even, 'Vreemd', zei ze rustig. De zwarte poes voor haar slikte even en vervolgde, 'En toen ze dat zij werd ik heel duizelig en viel ik neer.' Even trok ze een wenkbrauw op, 'Nog vreemder, heb je dit vaker?' Het klonk misschien een beetje vreemd dat ze een bloodclanner probeerde te helpen, maar ze kon deze kat toch niet zomaar achterlaten? Plots voelde ze wat geprik in haar schouders, het waren haar wondes die weer pijn begonnen te doen. Even keek ze ernaar. Het was al lang gestopt met bloeden, maar licht voelde ze het wel weer. Ze bewoog haar schouder even en keek toen naar buiten, de regen kwam nog steeds met bakken uit de hemel en eigenlijk was ze best blij dat ze niet terug was gegaan. Anders was ze nu doorweekt en morgen waarschijnlijk ziek. En dat kon ze niet hebben. Zeker nu niet. Weer keek ze naar de poes, 'Sorry nog voor daarnet, dat ik zei dat je nooit iemand zou vinden, eigenlijk kan je best aardig zijn. Vind jij trouwens iemand leuk?' Ze was eigenlijk wel geïnteresseerd naar hoe Bloodclanners met liefde omgingen. Het zagen er nou niet echt de katten uit die een stelletje vormden en samen gezellig een rustig leven gingen leven. Ze kon het natuurlijk fout hebben, maar toch ergens zou dat vooroordeel blijven. Het was niet omdat 1 kat iemand leuk vond en omgekeerd dat het direct met alle Bloodclankatten zo was hè! Ze zou gewoon haar mening over BC-katten een beetje bijdraaien: Niet alle Bloodclankatten zijn gevaarlijk. De meeste wel natuurlijk, maar sommige konden ook aardig zijn. En aardige katten kregen een beloning. Tenminste zo vond zij dat toch. Een partner was voor haar een beloning. Maar hoe zij dat zagen...

De poes voor haar begon licht te blozen en zei, 'Het geeft niet hoor ik deed ook niet al te aardig daarnet. Ik vind iemand heel leuk alleen hij weet het nog niet en ik wil het liever voor mezelf houden als je het niet erg vind.' Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht, 'Tuurlijk, dat maakt mij niet uit. Als je het niet wilt zeggen wil je het niet zeggen. Ik ga je heus niet dwingen.' zei ze grijnzend en keek even naar het hooi. Zou Frost zich nu zorgen maken om haar? Het zou natuurlijk wel kunnen, maar was het ook zo? Hij maakte zich bij het minste geringste zorgen, nu ja, goed, meestal als er iets was deed ze ook vreems, dus was het niet zo gek dat hij bezorgd werd. Waarschijnlijk dacht hij dat ze ergens op het terrein aan het schuilen was voor de regen. Dat zou toch kunnen? Plots werd ze weer uit haar gedachtes geschudt door Fury, "Nou heb je nog meer vragen? Stel ze maar!' Even dacht ze na, had zij nog vragen? Ja zo veel, maar... Nou ja goed dan. 'Ik waarschuw je alvast het zijn er wel veel.' begon ze, 'Nou eehm, als je de kater die jij leuk vind jou nou ook zou leuk vinden, zou je dan kittens met hem willen?' Even stopte ze, maar al snel stelde ze haar volgende vraag, 'Waarom zit je eigenlijk bij de Bloodclan, je lijkt me nou niet zo moorddadig... en heb je broers, zussen, ouders... en zitten die ook allemaal in de BC of niet?' Even haalde ze adem, 'Is het vreemd dat ik de Bloodclan soms vergelijk met vampieren in kattenvorm? Nu ja, soms lijkt het alsof ze gewoon je bloed willen drinken... Sorry als ik je hiermee beledig, dat is echt niet de bedoeling!' Even keek Fluffytail naar de grond en toen weer naar Fury, 'Nou ja, ik denk dat ik zo ongeveer al mijn vragen heb gesteld, als ik er nog een weet zeg ik het wel en eehm... Heb jij nog vragen?' Een lichte glimlach versierde haar gezicht.

Rustig liep hij door het bos, allemaal om hem heen hoorde hij geluiden van vogels de wind en nog veel meer die hem eigenlijk helemaal niet boeide. Hij rustte even in een schaduw van een grote boom, hij snoof de lucht in en rook een lekkere konijn. Hij stapte rustig naar de plek waar hij het konijn had geroken en toen hij het konijn zag ging hij in jachthouding staan. De wind kwam langs voor en streelde zijn zwarte vacht, dat is perfect... dacht hij. Hij sloop dichterbij, heel voorzichtig zodat hij geen enkel geluidje maakte. Het beestje had hem nog steeds niet opgemerkt toen hij klaar stond om te springen. Hij deed een stapje maar onder zijn poot krakte er een klein takje, maar toch sprong Matrix hopend dat het konijn het takje niet had horen breken. Het konijn had het toch gehoord en liep juist op tijd weg en Matrix belandde met zijn poten op de grond. Hij spurtte toen achter het konijntje, Matrix was snel en had veel uithoudingsvermogen. Hij was dichtbij het konijn en pakte een poot van het beestje en toen vertraagde het. Matrix beet in de nek en het konijn viel toen neer op de grond met beetsporen op zijn nek. Matrix lekte het bloed af dat er nog over was in de nek van het miezerige diertje. Hij begroef het konijntje dichtbij een beschaduwd struikje en ging toen weer op jacht. Hij deed zijn bek een beetje open en rook een skyclankat en... Fury!! Hij liep toen naar de plaats waar de twee waren. Hij zei toen tegen Fury: ''Wat doe jij hier? En zeker met die clankat hier!'' Hij keek toen in de ogen van de clankat en zei dreigend: ''Ga nu weg of moet ik je dwingen poesiepoes!'' En liet zijn vlijmscherpe nagels zien.

Ben te lui om van account te veranderen ;D

'Ja ze drinken inderdaad bloed ik doe het ook. Bloed is een soort van deel van onze kracht en ja ze lijken inderdaad op vampieren in kattenvorm maar je beledigt me hier niet mee hoor' antwoorde de poes, even trok Fluffytail een vies gezicht, bloed leek haar niet lekker, maar goed, als zij dat wouden. Toen ze daarna zei dat de kat mocht vragen wat zij wou weten vroeg de zwarte bloodclanner, 'Ja waarom heb je je aangesloten bij de skyclan?' vroeg Fury, een lichte glimlach stond op haar gezicht, 'Nou, ik heb me er niet echt in aangesloten, ik ben er geboren en voelde me er goed. Dus ja, waarom niet hè? Ik ben nou niet zo moorddadig, heb een hekel aan tweebeners en heb altijd al geleerd dat de andere clans een beetje je vijanden zijn in de strijd. Waardoor ik trouw ben gebleven aan de Skyclan en ik ben er gelukkig. Dus heb eigenlijk ook geen zin om er ooit weg te gaan.' antwoorde de witte poes, plots drong de geur van een andere bloodclanner haar neus binnen, ze keek even naar buiten en zag nog een andere kat. Een kater zo te zien. Het was duidelijk dat hij niet erg vrolijk was, zijn gezicht stond haast kwaad. "doe jij hier? En zeker met die clankat hier!'' zei de kater boos tegen Fury, clanleden gaan ook lief met elkaar om in de bloodclan zeg! dacht Fluffytail en keek even van de ene kat naar de andere. Toen begon de kater weer te spreken en kreeg ze door dat het dit keer tegen haar was. ''Ga nu weg of moet ik je dwingen poesiepoes!'' zei hij dreigend. Met haar rustige, vriendelijke ogen keek ze naar de kater. 'Waarom zou ik?' vroeg ze rustig, 'Ik vermaak me hier prima en daar kan jij niks aan doen.' Ze stond op en bekeek hem even, hij zag zijn nagels wel, maar het deed haar even niks. Dit omdat ze wist dat Fury het waarschijnlijk niet zou toelaten of toch niet mee zou doen. Rustig ging ze voor hem zitten en keek de fluffige, witte poes de kater aan. 'Waarom zou je me trouwens iets aan doen? Ik doe jou toch ook niks? En wees blij dat ik Fury niet heb aangevallen, dat zou ik makkelijk hebben kunnen doen. Maar waarom zou ik? Iedereen heeft een goede kant.' Een lichte glimlach stond op haar gezicht terwijl ze de kater met een glimlach en schuin kopje aankeek.

Fury keek naar de poes die antwoorden tegen Matrix: 'Waarom zou je me trouwens iets aan doen? Ik doe jou toch ook niks? En wees blij dat ik Fury niet heb aangevallen, dat zou ik makkelijk hebben kunnen doen. Maar waarom zou ik? Iedereen heeft een goede kant.' Fury stapte uit het hooi en liep rustig naar Matrix. Ze likte aan zijn oor en fluisterde: "Matrix rustig. Deze poes heeft mij van een pijne schok gered. Ze heeft me geholpen!" Fury wist niet waarom de poes zoiets heeft gedaan maar wat kom haar dat nou weer schelen. Fury begon heer vriendje helemaal schoon te likken. Fury wenkte met haar staart dat Matrix haar moest volgen. Ze was nu van het schuurtje weg samen met Matrix zodat de poes niet kon horen wat ze zei. Fury begon: 'Matrix.... ik wilde je het al heel lang geleden zeggen maar.. ik durfde het niet. Ik wil zeggen... Ik hou van je!' Fury deinsde achteruit van wat ze had ge zegt en begon een beetje rood te worden. Haar rode ogen glommen nog meer in de vele zon. Haar vlijm scherpen tanden waren goed zichtbaar en haar roze tong ook. Fury kwam weer naar voren duwde haar neusje in hem flank en zei: 'Matrix I love you!' Ze snorde luid en ze kreeg het warm van binnen. Zou de kater haar ook lief hebben?

Hij stond nog altijd dreigend tegenover die clankat. Misschien heeft die kat gelijk, misschien was ik te bezorgt over Fury... dacht hij. "Matrix rustig. Deze poes heeft mij van een pijne schok gered. Ze heeft me geholpen!" zei Fury kalmerend achter hem. Hij ging al meteen op een minder bedreigende houding staan en zei tegen de Skyclankat; ''Je hebt gelijk kat, sorry dan. Ik heet trouwens Matrix.'' Fury kwam naar hem toe en likte hem schoon, hij kreeg telkens een heerlijk warm gevoel binnenin zich als Fury hem aanraakte. Ze wees met haar staart aan dat hij haar moest volgen en Matrix deed het zonder commentaar te geven. Ze begon toen; ''Matrix.... ik wilde je het al heel lang geleden zeggen maar.. ik durfde het niet. Ik wil zeggen... Ik hou van je!'' Matrix was een beetje geschrokken en deinsde een beetje achteruit. Fury kwam dichterbij hem en ze duwde haar snuit in zijn vacht en ze zei; ''Matrix i love you!'' Hij kreeg een warm gevoel vanbinnen die hij al bij de eerste keer had toen hij Fury zag. ''Ik hou ook van jou Fury, al op het moment dat ik je voor het eerst zag had ik al wat gevoelens voor je.''

[flut & kort]

Fury haar ogen glommen nog helderder dan eerst toen de kater zei:''Ik hou ook van jou Fury, al op het moment dat ik je voor het eerst zag had ik al wat gevoelens voor je.'' Ze liet een triomfantelijke piepje horen en zei toen ook blij: 'Ik vond jou ook leuk! Ook al noemde je mij een beetje raar het geeft niet hoor! Jij bent de aardigste voor mij Matrix!' Ze drukte haar kopje nog een beetje harder in zijn vacht en liet haar bloedrode ogen naar hem rode ogen kijken. Ze waren bijna gelijk maar hij was een kater en Fury een poes dat was alleen het verschil. Fury keek naar de kater en rende richting het schuurtje waar de Skyclanpoes nog was. Ze ging weer in het zachte hooi liggen en riep: "Matrix kom ook hier!' Ze had een warm gevoel van binnen en het hooi kriebelde onder haar buikje. Haar staart zwiepten blij van de ene naar de andere kant. Ze vroeg aan de poes: 'Weet je nu wie ik lief heb?' Toen ze dat vroeg wachten ze tegelijk ook af of de kater wel kwam

{Futje ;p}

Ik ga me hier ook weer tussen proppen ^^

"Matrix rustig. Deze poes heeft mij van een pijne schok gered. Ze heeft me geholpen!" verdedigde Fury haar een beetje, een vrolijke glimlach verscheen op de poes haar gezicht en even keek ze naar de kater die dus Matrix heette, ''Je hebt gelijk kat, sorry dan. Ik heet trouwens Matrix.'' zei hij rustig en het was duidelijk dat de kater ervan genoot dat Fury hem schoon likte. Toen Fury opstond en de Bloodclankater achter haar aanging, bleef Fluf zitten, ze zou straks haar naam wel zeggen. Die twee wouden nu gewoon alleen zijn, ze probeerde op te vangen wat die twee zeiden, maar kon er niks van horen. Even schoten haar gedachtes terug naar het gesprek dat ze hadden gehad. Zou dit misschien de kater zijn die Fury lief had? Ze likte hem wel schoon, wist hem te kalmeren en de kater genoot duidelijk van Fury's aanwezigheid. Het zou kunnen, ze zou het straks wel vragen of misschien te horen krijgen. Wie weet... Een lichte grijns stond op haar geezicht en ze schrok op uit haar gedachtes toen ze geritsel in het hooi hoorde, het was Fury die weer in het hooi kwam liggen. "Matrix kom ook hier!' riep die vrolijk, ze knikte instemmend. Een paar nieuwe vrienden kon geen kwaad, ook niet al waren ze van de Bloodclan. 'Weet je nu wie ik lief heb?' vroeg de poes en een liche grijns verscheen op haar gezicht, 'Ik denk het wel', zei ze rustig, 'Martix toevallig? Het was toch Martix hè? Of heb ik dat nou mis?' Ze keek de kat voor haar met een schuin hoofdje aan, even keek ze naar buiten en plots schoot de naam haar weer te binnen, 'Ow neej, Matrix!' verbeterde ze zchzelf en keek even licht schamend naar de grond, maar al snel keek ze weer op, zette een paar stappen achteruit tot ze Matrix kon zien en riep, 'Kom je nog Matrix? Of wil je daar blijven doorweekt worden?' Een vrolijk glimlach was op haar gezicht te zien en rustig ging ze weer bij Fury in het zachte hooi liggen. Ze was nu blij dat ze toch niet terug naar de Skyclangrond was teruggekeerd daarnet, dan had ze dit allemaal gemist!