Hello... [Smoketear]

De wonden prikte nog diep van het gevecht met de rogue om Lastbreathe te beschermen. Die rogue zou sterven zo dra hij hem nog een keer zou zien. Maar dat gevecht had wel de klap gemaakt. Hij had gevoelens gekregen voor de prachtige zilveren poes. Ze was knap, lief, en stoer, en ze leek gewoon zo veel op hem, en hij op haar, maar toch ook weer zo verschillend. Gewoon te prachtig voor woorden. Smoketear opende zijn vuur kleurige ogen en stapte de warriors den uit. Hij begon zicht rustig te wassen waarna hij naar de prooi stapel liep. Hij keek naar de prooi en merkte dat hij gewoon geen honger had. Smoketear keek naar het kamp uit gang en liep er naar toe. Hij kon maar beter eerst wat gaan jagen. Dat leek hem het best. Smoketear rende het kamp uit en snoof een eindje veder op de lucht op. De geur van eekhoorn drong zijn neus binnen. Het was nog avond, maar hij voelde zich al fit. De clan zou hem vast wel dank baar zijn als hij met verse prooi binnen kwam. De hele clan lag nog te slapen. Smoektear snoof de lucht op en al snel drong de geur van muis zijn neus binnen. Smoketear zakte in een sluip houding en sloop er geconcentreerd op af. Op een vossen lengte afstand sprong hij en drukte hij zijn nagels door het ruggen graatje heen waar door het muisje meteen dood was. Daarna ging hij veder, met succes van twee muizen en nog een vogel en een eekhoorn. Drie muizen dus, een vogel en een eekhoorn. De clan zou vast blij zijn. Op zijn terug weg naar het kamp wist hij toch nog een konijn te vangen en daarna kwam hij weer terug. Hij gooide de prooi op de prooistapel. Smoketear besloot toch maar wat te eten en mijn zijn muisje ging hij aan de kant zitten. En toen zag hij een vriendin zitten. Tailstorm. Smoketear nam de laatste hap van zijn muis en liep toen naar Tailstorm toe. 'Hey... Is alles wel oké?' vroeg hij zacht terwijl hij zijn vriendin met zijn kalme bezorgde blik aan keek.

Hoe groot en stoer Smoketear ook was, ze vond het maar niks wanneer haar vrienden verdriet hadden. Nee, daar had hij een haat aan. Als het iemands schuld was kon Smoketear zomaar even die gene een paar rake klappen geven. Ja, zo was Smoketear dan ook wel weer. Zo roekeloos als de pest. Althans dat was wat zijn vader zei. Het maakte hem niks uit. Als hij daar mee zijn vrienden, zijn clan, blij mee kon maken, dan zou hij dat doen voor hun. Geen enkel probleem. Smoketear keek naar Tailstorm die er ongelukkig uit zag. En dat beviel hem niet. Maar deze poes had ook al zo veel om mee te dealen gehad. En misschien nog lang niet alles dan dat hij wist. "Eehm, ja hoor..." zei Tailstorm. Smoketear schudde met zijn kop. En toen hij er op wou reageren voegde Tailstorm er al weer wat aan. "Ik was van plan om... Even bij de rivier wat te gaan rondhangen, ik voel me niet zo goed..." zei ze poes. Smoketear knikte. 'Ik ga wel met je mee,' sprak hij kalm waarna hij op stond. Hij keek even naar de poes. 'Je weet dat je alles tegen me kan zeggen. Ik werk net als een dag boek, je kan alles bij me kwijt zonder dat iemand het ook te weten komt,' zei hij vervolgens waarna hij rustig met Tailstorm naast zich uit het kamp begon te lopen. Hij keek naar Tailstorm, afwachtend naar wat ze terug zou zeggen. Ze was een goede vriendin, en hij wist dat ze nu zijn hulp nodig had.

--Ik heb je een soort van bespeeld, niet erg toch?

Samen verlieten de twee warrior's het kamp. Smoketear keek naar de lucht terwijl Tailstorm half naast hem liep. De zon was nog niet op, maar toch zag je het licht van de zon al door de bomen heen schijnen. Smoketear snoof de heerlijke lucht op en merkte op hoe gelukkig hij eigenlijk ook was, ondanks al die ex-partners dat hij had. Toch wist hij dat hij niks verkeerds had gedaan, en dat hij daar gelukkig mee was. Uiteindelijk kwamen de twee katten aan bij de rivier. Smoketear bleef staan en keek naar Tailstorm. "Er is veel gebeurd, en het is een lang verhaal." Begon Tailstorm zacht. Smoketear ging zitten en keek hem aan met zijn betrouwbare kalme ogen. Ogen waar sommigen gewoon in konden verdrinken. "Sinds Spotlight in gevecht zit met Goldenshadow voel ik me schuldig... Goldenshadow is zo geworden omdat ik haar plek in nam bij Spotlight..." Ging Tailstorm veder. Smoketear fronste. 'Tailstorm, dat is niet waar. Het klinkt misschien dom, maar dat van Goldenshadow is pure jaloezie. Niemand kan iemands plek in nemen als die gene echt van de ander houd. Jij hebt gewoon een andere plek in Spotlights hard ingenomen, en dat is de plek van liefde, en dat kan niet tussen Spotlight en Goldenshadow,' zei hij wijs. Het was waar. Niemand kon iemand van de ander afpakken. En dat van Goldenshadow was dus jaloezie. Onnodig. "De dag dat mijn kittens voor het eerst naar buiten mochten werd ik aangevallen door Goldenshadow toen ik ging kijken in de Warrior Den, Spotlight is me komen redden en heeft toen veel littekens opgelopen..." Smoketear schudde met zijn kop als teken dat hij dat van Goldenshadow zwaar afkeurde. "Sinds dat is gebeurd en ik me zo schuldig voel is mijn liefde voor Spotlight verdwenen... Ik wil niet tussen hen zitten..." zei Tailstorm. De schorre stem van verdriet liet hem bedroefd en begrip vol naam haar kijken. Hij had het echt te doen met deze poes. "Ik snap het gewoon niet..." Hoorde hij Tailstorm snikkend zeggen. Smoketear liep naar haar toe en drukte zijn kop vriendschappelijk tegen haar wang aan. 'Tailstorm... Je kán niet tussen hen zitten, niemand kan een broer en zus relatie kapot maken, want jij bent zijn zus niet, jij bent meer dan dat. Ik weet niet precies wat er tussen jullie is. Maar dat van Goldenshadow zit tussen d'r oren.' Hij hoopte dat hij de juiste woorden had gebruikt. Hij hoopte het echt, hij wou het niet nog erger maken.

Smoketear wist ook wel dat woorden niks op konden lossen. Maar je kon wel iets met doe woorden doen. Bijvoorbeeld praten. Zeggen hoe het is. Niet dat Smoketear zo snel zo iets zou doen. "Smoketear... Het zijn wijze woorden... Maar het veranderd niks..." Smoketear schudde met zijn kop. 'Dat klopt...' begon hij waarna hij recht tegen over Tailstorm ging zitten en haar recht in de ogen keek. 'Mijn woorden kunnen niks veranderen, maar de jouwe wel. Ga eens met Spotlight én Goldenshadow praten. Als je wil, ben ik er ook bij, gewoon om je te ondersteunen,' waagde hij. Hij wist dat Tailstorm vast en zeker af zou wijzen. Hij zelf zou ook geweigerd hebben, maar hij wist zeker dat het zou helpen. Tailstorm moest het zelf doen, en Smoketear wou er best wel een pootje bij helpen. Maar hij, of wie dan ook, kon het niet voor haar doen. Alleen zij zelf. Smoketear merkte op dat zijn woorden wel een beetje troost hadden gegeven, want Tailstorm snikte en huilde ook al niet meer. En dat was goed, althans, dat vond hij. Als vrienden van hem verdrietig waren, voelde hij zich er helemaal niet bij op zijn gemak.

--Flut-