Agustin Spain

~In Spain~

Op een prachtige en zonnige morgen lag Agustin op het balkon in zijn mand te slapen. De warme ochtendzon scheen op zijn grijze vacht. Wat hield hij toch van het prachtige Spanje. Agustin opende zijn ogen en keek rond, de prachtige crème kleurige stenen lichtte mooi op in de hete ochtendzon. Agustin stond op en rekte zich uit, hij keek naar het balkon langs zijn balkon, zijn broer zat daar. Agustin sprong op het muurtje dat ervoor zorgde dat de mensen er minder makkelijk af konden vallen en keek naar zijn broer. "Oye, hermano!" Riep hij naar zijn broer. Hij keek voor zich uit en zag het prachtige uitzicht over het grote dorp. Zijn mensen waren een van de rijkste uit het dorp, het was een groot dorp vergeleken met de mini dorpjes verder weg. Het was bijna een stad. Agustin sprong op het dak voor het balkon. De mensen die daar woonden waren arm, maar wel aardig. Het liefst wilde de kater hen wat kunnen geven zodat ze ook zo'n huis konden betalen zoals hij had. Agustin zuchtte, kon hij maar praten, dan kon hij zijn mensen vertellen dat arme mensen juist aardig zijn. Maar zijn mensen waren racisten, hij zei het liever niet over hen, maar als hij eerlijk moest zijn was het wel zo. Ze waren hartstikke aardig, maar ook hartstikke racistisch. Agustin sprong van het dak af op het stenen paadje dat door de straten liep. Hij keek of de mensen al wakker waren, hij liep naar binnen, maar ze lagen nog te slapen. Een van de kinderen werd wakker en keek naar hem, maar hij ging daarna weer verder met slapen. Agustin verliet het huis en sprong weer op het dak. Hij sprong weer op het muurtje van zijn balkon en keek zijn eigen huis in. Zijn mensen waren aan het sjouwen met spullen en andere dingen. Zouden ze op vakantie gaan? Maar waarom sjouwde ze dan met spiegels en beeldjes? Agustin tuurde naar binnen, de schuifdeur was dicht, dus kon hij niet naar binnen. Hij begon te miauwen tot Miranda hem zag. Ze glimlachte naar hem en schoof de deur open. Miranda was de Amerikaanse vriendin van André, hij had haar ontmoet toen hij op vakantie was in New York. Agustin duwde zijn kop tegen haar been, maar Miranda liep al snel weer weg om spullen te verzamelen in dozen. Hij had hier niet zo'n goed gevoel bij...

~The Travel~

De vorige dag hadden zijn mensen bijna alle spullen in dozen gedaan. Agustin was er al achter gekomen wat er ging gebeuren, ze gingen verhuizen! Hopelijk was het een mooie nieuwe plek in Spanje, maar hij zou wel veel katten en mensen gaan missen. Vooral de arme familie en zijn broer... Agustin had die nacht binnen geslapen op de mat, zijn mand was al ingepakt. Hij liep naar buiten door de schuifdeur die op een kiertje stond, hij zag zijn broer op het muurtje van het balkon zitten. "Oye, hermano. Qué pasará?" Vroeg zijn broer. Natuurlijk wilde zijn broer weten wat er aan de hand was! Agustin sprong naast zijn broer op het muurtje van het balkon. "Me voy a mudar..." Legde hij uit. Zijn broer vroeg hem waarheen, maar Agustin wist dat zelf ook niet. "No lo sé..." Hij zuchtte en nam afscheid van zijn broer. Hij werd geroepen door André. Agustin sprong van het muurtje en liep naar de deur. Hij keek nog even achterom, zijn broer stond met tranen in zijn ogen. Miranda zwaaide naar Agustins broer, Miranda was geen verwend nest, en ook niet racistisch. Miranda was zijn favoriete baasje, ook al droeg André ook zijn achternaam. In het bijzonder was zijn achternaam Spain, vernoemd naar zijn eigen land.

Na nog lang wachten zaten ze eindelijk in de auto, alle dozen moesten nog in de vrachtwagen geladen worden en hij moest binnen blijven. De weg was nog hobbelig, dus ze waren nog in het dorp. Miranda en André waren enthousiast aan het praten, maar Agustin begreep geen mensen taal. De grijze tabby kater lag op de achterbank van de auto, hij had een matje gekregen, maar hij wist niet waarom. Hij dacht er verder niet bij na, hij legde zijn kop op zijn poten en sloot zijn ogen. De auto schoot steeds omhoog door de hobbelige weg. Rustig viel de kater langzaam in slaap...

Agustin opende zijn ogen, de auto reed nog steeds, was het dan zo ver rijden? Hij stond op, hij moest moeite doen om op de achterbank te kunnen blijven staan. Hij keek door het raampje, hij zag groene bergen, begroeit met struiken en bomen. Miranda draaide zich om in haar stoel, ze had duidelijk zijn ontwaking opgemerkt, ze aaide Agustin over zijn kop en keek toen weer naar voren. Agustin keek weg van het raam en ging weer op zijn matje liggen. Hij was benieuwd waar ze gingen wonen...Hij sloot zijn ogen opnieuw, hoe meer hij zou slapen, hoe sneller de reis voorbij was.

~The New House?~

Voor de derde keer die dag opende Agustin zijn ogen, de auto stond stil. Miranda en André zaten niet meer in de auto, blijkbaar waren ze er al. Maar het leek donkerder dan in Spanje... Agustin stond op en keek naar buiten, de wijk zag er anders uit. Niet zoals de meeste Spaanse dorpjes en wijken. Hij zag niet het crème kleurige steen... André kwam uit een huis lopen, Agustin miauwde en André merkte hem op. Hij snelde naar de auto en deed de deur open. Agustin sprong uit de auto en zag een giantisch wit huis voor zich, nee, een gigantische villa! Hij keek naar de villa en stapte eropaf, toen hij bij de voordeur stond werd die open gedaan door een al wat ouder man in een pak. "Agustin Spain." Zei hij en hij zwaaide met zijn hand dat hij binnen moest komen. Agustin stapte naar binnen en keek het huis rond. De man liep voor hem uit, blijkbaar moest Agustin hem volgen. Het was wel wennen, want volgens hem waren ze niet meer in Spanje. Hoe ver zou hij van zijn broer af zitten? De man deed een deur open, het was een houten deur, het hout was donkerbruin. Er hing een gouden plaatje op de deur met 'Agustin Spain' erop. Was deze kamer voor hem? Hij liep de kamer in, de vloer was bedekt met een donkerbruine vloerbedekking. Er stonden vele manden in allerlei vormen en kleuren en allemaal dingen voor katten, allemaal luxe. Iets minder luxe had ook gemogen, maar daar had André mee te maken, hij kon niet bepalen wat hij wilde...