No name... [Goldenshadow]

Opgerold lag de grijze kater in zijn nest, niemand lag naast hem. Hij was een vreemde kater die deed wat hij wilde, maar niemand kon hem onderschatten. Hij had alles wat een volmaakte Warrior moest hebben en nog iets meer. De eerste zonnestralen braken door de gaten van de den. Windgust opende zijn ogen en stond op. Hij keek om zich heen en zag nog bijna alle Warriors liggen. De kater rekte zich uit en begon zichzelf te wassen. Toen hij klaar was rekte hij zich nog een keer uit en stond op, een aantal Warriors opende hun ogen ook al. Langzaam ontwaakte het kamp en gingen de meeste al op jacht. Windgust besloot om een dag minder te gaan jagen, hij joeg elke dag al enorm veel. Windgust liep de den uit, zoals gewoonlijk stonden zijn ogen gevoelloos en praatte hij niet veel. Met hem kon je eigenlijk geen goed gesprek voeren...

Windgust had al een ochtendhapje op en was al uit het kamp vertrokken. Hij besloot om naar de waterval te gaan en een beetje te gaan vissen. Bij de waterval kon hij gemakkelijk in de schaduw en in de koelte uitrusten. Het beloofde een hete dag te worden, dus had hij zich goed voorbereid.

De grijze kater had de waterval bereikt, hij had tussendoor nog twee muizen en een eekhoorn gevangen. Hij was even bij het water gaan zitten om zichzelf nog een keer te wassen. Zijn poten zullen straks wel naar vis ruiken...

GOLDENSHADOW

Een goudkleurige schaduw gleed door het bos heen. Ze was al vroeg opgestaan vanmorgen. De laatste paar dagen had ze niet veel uitgevoerd, en ze kreeg het idee dat sommige katten dat haar kwalijk namen. Maar veel maakte het haar niet uit. Ze had altijd al haar eigen pad gevolgd, en dat zou ze nu weer gewoon gaan doen. Haar klauwen groeven zich zachtjes in de grond terwijl ze verder liep. Haar staart tikte zachtjes tegen de boom aan waarnaast ze nu stil stond. Iets had gemaakt dat ze tot stilstand was gekomen. De goudkleurige poes haalde langzaam adem en luisterde naar de geluiden om zich heen. Ze hoorde in de verte het geluid van de waterval en toen wist ze waar ze naartoe moest. Langzaam kwam de goudkleurige schaduw weer in beweging en liep ze verder. Steeds luider hoorde ze het geluid van de waterval. Iets in haar zorgde ervoor dat ze een iets vrolijker gevoel kreeg. Haar poten kwamen zacht op de bodem neer terwijl ze verder liep. Haar staart zwiepte zachtjes heen en weer terwijl ze verder bleef lopen. Ze zag hoe de waterval in haar beeld kwam. Een glimlach gleed over haar gezicht heen, maar verdween daarna weer.

Ze voelde het water wat zachtjes op haar vacht neerkwam, maar dat maakte haar niets uit. Ze vond het wel een lekker gevoel, dat water op haar vacht. Ze schudde zich even uit en liep verder, langs de waterval heen, meer naar boven toe, naar de plekken met de schaduw. Als er iets was waar ze van hield, dan waren het wel de schaduwen terwijl ze naar het natuur geweld luisterde.

Ze lag languit in de schaduw vlak bij de bovenkant van de waterval, ze kon naar beneden kijken en zwiepte zachtjes met haar staart. Ze zag een kater die aan de rand van de waterval zat, blijkbaar bereidde hij zich voor om te gaan vissen. Iets bij die kater trok haar aandacht. De goudkleurige schaduw bleef rustig liggen, afwachtend wat er zou gaan gebeuren.

If you get her heart
know that’s dangerous
She can’t be trusted
If you don’t trust her..

Windgust merkte de Ginger Tabby poes boven aan de waterval niet op. Hij liet zijn nagels uitschieten en liet zijn poot het water in schieten, hij haalde hem weer terug en gooide de vis op de kant. Hij keek alweer naar de volgende vis en liet zijn klauw weer in het water schieten, ditmaal zaten er twee vissen aan. Niemand kon hem onderschatten qua jacht, hij was gewoon goed in jagen...

Het was al een tijdje later, de grijze kater was gestopt met vissen. Er lagen een boel vissen op de kant. Hij lag tegen een boom in de schaduw naar het stromende water te kijken. Hij had de Ginger Tabby poes nog steeds niet opgemerkt, ze lag daar al de hele tijd naar hem te kijken. Windgust keek altijd gevoelloos, maar dat was hij niet, tenminste niet zo erg...

De grijze kater was weer opgestaan, hij was van plan om even te gaan zwemmen, het was namelijk erg warm geworden. Hij liep op de rivier af en liet zich erin glijden. Hij dook even onder en kwam al snel weer boven. Hij zwom rond en liet zich even op zijn rug zakken. Nu zag hij de Ginger Tabby poes. Hij keek haar aan, hoe lang zat ze daar nu al naar hem te kijken. Hij zwom naar de kant en hees zich erop, hij keek naar de poes en ging zitten. Hij begon zichzelf droog te wassen, maar nu wist hij dat die poes daar zat, maar hoe lang nou al?

Ze bleef rustig liggen daar in de schaduwen, heerlijk genietend van het geweld van de waterval. Ze zag hoe de kater die aan het vissen had, geluk had met zijn jacht. Ze zag hoe hij vis na vis uit het water viste, alsof hij een spelletje aan het spelen was. Haar staart tikte zachtjes op de grond terwijl ze naar hem bleef kijken met haar gouden ogen. Iets zorgde ervoor dat ze naar hem bleef kijken, in ieder geval niet zijn uiterlijk. Nee, het maakte haar eigenlijk nooit uit hoe katten er uit zagen, het waren toch allemaal van die softies, maar deze leek niet zo’n softie te zijn.

Ze was gewoon blijven liggen waar ze lag. De zon had wel de strijd om de schaduw gewonnen, en ze lag nu half in de zwakke zon die er scheen. Ze had gezien dat de kater op was gehouden met vissen en ze keek naar de stapel met vissen die op de oever lag. Ze kreeg bijna direct honger als ze er naar keek, maar ze verzette zich tegen haar eigen honger. Haar gouden ogen keken kill voor zich uit, naar de waterval die alles leek te verwoesten wat er in lag.

De goudkleurige poes bleef gewoon liggen waar ze lag. Ze had even haar ogen gesloten, maar ze hoorde geluiden en opende ze weer. Ze zag hoe de kater het water in ging en keek toe. Ze zag hoe hij onderdook, hij leek net zo’n waterrat. alleen was hij niet zo makkelijk op te eten. Ze bleef ongestoord naar hem kijken. Haar staart tikte zachtjes op de grond en haar gouden ogen stonden nog steeds kill, geen gevoel, geen emotie. Ze zag hoe hij de kant op klom en zichzelf begon te wassen. Ze bleef gewoon kijken, maar kwam toen langzaam overeind. Ze keek naar de waterval voor zich en liep er naar toe. Haar staart zwiepte zachtjes heen en weer en ze stopte aan de rand van de waterval. Ze zag de vissen zwemmen en viste er een uit. Eigenlijk zou ze hem eerst naar het kamp terug moeten brengen, maar daar had ze geen zin in. Ze mikte de vis op de oever en liet hem doodgaan door hem daar te laten liggen. Ze keek naar het water wat vlak voor haar stroomde en sprong op een van de stenen die in het bovenstuk lagen. Ze ging liggen op een van de stenen en keek weer naar die kater.

Her claws are covered with blood.
Blood from everybody.
Her scars tells you a story,
if you can see them..

Windgust hield op met wassen, hij was nu wel weer droog. De poes was naar beneden gekomen en had ook een vis gevangen. De grijze kater zei niks, daar hield niet van praten. Hij keek naar de Golden Tabby poes en stond op. Hij liep naar haar toe en begroette haar met een knikje. Hij liep weer naar een beschaduwd plekje en ging er zitten, zijn staart tikte tegen het steen waar hij op zat. Zijn blik was gevestigd op de Golden Tabby poes die op een steen in de rivier was gaan liggen. Haar vacht lichtte op in de zon, Windgust keek even naar de lucht. De zon stond in het midden van de helder blauwe hemel. Windgust wendde zijn blik op het water, het glansde ook in de zon. Windgust' gevoelloze blik gleed weer naar de poes, wat zou haar naam zijn?

Flut D;

Ze zag hoe hij met een knikje begroette, maar bleef gewoon op de steen in het water liggen. Ze voelde de zon om haar rug en spinde zachtjes, meestal hield ze niet van de zon, maar de zon in combinatie met het water wat op haar vacht viel, dat was wel te zoen. Ze had haar ogen gesloten en bleef zo liggen, na een tijdje opende ze haar ogen weer, ze keek even naar die kater, die blijkbaar ook naar haar keek. Haar ogen stonden nog steeds kill en verder emoties kon je er niet in zien. Haar klauw schoot uit en viste een vis uit de waterval. Ze legde de vis voor haar op de steen en beet hem dood. Haar staart zwiepte zachtjes heen en weer terwijl ze daar op de steen bleef liggen. Het bloed van de vis stroomde over haar poten heen het water in, maar dat maakte haar niet uit. Ze likte haar linkerpoot even schoon en legde hem toen weer neer. Haar ogen keken naar het niets.

Her claws covered with blood.
Blood from everybody.
Her heart
full with hate..

Zijn gouden ogen keken even naar de lucht. Hij was onderhand tegen een boom gaan liggen in de schaduw. De grijze kater liet zijn poten omhoog gaan, hij keek weer naar de poes. Rustig liep Windgust stap voor stap naar de poes toe. Toen hij bij het water kwam sprong hij op een rots bij de poes in de buurt. "Windgust." Stelde hij zichzelf voor. Zijn gouden ogen keken in de gouden ogen van de poes. Hij ging zitten, maar geen minuut werd het oogcontact verbroken...

Oh my goodness, enorm inspiloos en flut met een gleufje kortheid xD

De goudkleurige poes bleef rustig zitten, het water in kijkend. Ze hoorde aan de geluiden dat de kater naar boven toe kwam. Ze bleef gewoon liggen, niet van plan om op te kijken. Maar toch, naar nieuwsgierigheid won het van haar vastbereidenheid. Haar ogen vonden die van hem. Haar staart lag om haar poten heen en een rilling liep even over haar rug heen, die ogen, net zo goud als die van haar. 'Windgust' hoorde ze hem zeggen. Ze zag hoe hij ging zitten maar het oogcontact niet verbrak. Ze zweeg even, niet wetend of ze haar naam wel moest zeggen tegen een wild vreemde kater, maar toch, ze rook de geur van de riverclan. 'Some call me the evil one. But a few call me goldenshadow' zei ze alleen maar. Haar gouden ogen bleven verstrikt in zijn gouden ogen. Langzaam kwam de goudkleurige poes overeind, Haar staart ging even door het water heen, haar klauw hield nog steeds de vis vast die leegbloedde.

Her golden eyes
That don't tell you anything.
They only tell you
That she's danger..

De poes vertelde hem dat ze Goldenshadow heette, de grijze kater vroeg zich af waarom. Hij had zijn naam gekregen omdat hij zo snel was, maar waarom luidde haar naam Goldenshadow? De grijze kater sloot zijn gouden ogen en opende ze vrijwel meteen weer. Het was warm, maar hij wist niet precies of dat door de zon kwam... Mijn ogen stonden nietszeggend en gevoelloos, zoals hij altijd al was geweest. Niks deerde hem, niks maakte hem iets uit. Hij had niks om van te houden en niks om te haten, dus waarom zou hij gevoel moeten hebben?

De grijze kater liet een zucht ontsnappen en trok zichzelf omhoog, hier was niks aan. Een beetje naar elkaar staren was niet echt iets om vriendschap mee op te bouwen. Zijn gouden blik gleed even naar rechts waarna hij weer terug op het vaste land sprong en zich uitschudde. Hij bekeek de schaduw van de bomen en liep erheen, misschien zou hij nog wat kunnen gaan vissen bij de rivier...

Zachtjes zwiepte ze met haar staart terwijl ze naar het water keek. Ze had haar blik afgewend toen hij het contact verbrak. Vele gedachten schoten door haar hoofd heen, haar ogen stonden kill, zoals gewoonlijk was voor haar. Geen emoties, gevoelloos. Altijd die kille blik in haar ogen. Alsof haar hart niet meer klopte. Ze zag hem in haar ooghoeken terug op het vaste land springen. Haar staart bleef zachtjes heen en weer zwiepen. Ze zag een vis voorbij zwemmen en rats, ze pakte hem uit het water. Ze zette alleen haar nagels in de vis en liet de vis doodgaan door hem uit de buurt van het water te houden. Ja, dat was haar favoriete manier van jagen geworden. Toen de vis dood was gooide ze hem op het vaste land. Langzaam kwam ze overeind en sprong ze sierlijk ook op het vaste land. Ze pakte de vis op en liep ermee naar de schaduwen toe. Ze dat dit keer even geen zin om eerst alles naar de prooistapel toe te brengen. Ze legde de andere vis bij de andere dode vissen die ze al had gevangen en liep met een vis in dr bek naar de schaduwen toe. Ze ging liggen in de schaduwen en verdween bijna, opgenomen door haar omgeving.

No emotion
No feeling
Just a killing cat
who moves like shadows
with blood on her claws..

Windgust keek naar Goldenshadow. Hij draaide zich om en stapte op haar af. Hij ging voor haar zitten en zweeg. Uiteindelijk moest hij wel iets zeggen, aangezien deze poes nogal saai was, maar hij veroerde zich niet. Het enige wat hij deed was opstaan en op een steen springen. Hij ging erop liggen en keek naar het water. Vele vissen kronkelde door het water als glibberige slangen.

>.<

Haar ogen opende zich weer toen ze zag dat de grijze kater zich bewoog. Ze begon zich af te vragen wat de kater nou eigenlijk wou, en waarom die nog steeds hier was. De meesten gingen er altijd vandoor als ze haar zagen. Ze kwam langzaam overeind en liep op de kater af. Haar staart zwiepte langzaam heen en weer. Haar gouden ogen keken naar de kater. Ze liep verder naar hem toe, het water spatte op haar poten, maar dat boeide haar niet. Ze stopte vlak bij de kater en keek naar hem 'waarom ben je hier eigenlijk nog steeds?' vroeg ze, niet echt gemeen, maar ook niet al te vriendelijk. Ze besefte zich dat zij hier eigenlijk als laatste aan was gekomen, maar dat maakte haar niet uit. Ze bleef naast hem zitten, wachtend op wat de grijze kater naast haar zou gaan zeggen

full with hate
Revenge in her heart
A piece of nice
That you will never see it