Worse territory.

Met haar kop lag ze in de aprentices den. Wat was er met haar aan de hand. Zins ze haar eigen plek had met Wildpaw voelde ze zich anders. Niet door die plek, maar door Wildpaw. Elke keer wanneer die naam of een gedachte door haar kop heen spookte kreeg ze tintelingen in haar mag. Wat was dat? Was dat liefde? Nee toch? Ze waren gewoon vrienden, en vrienden konden toch niet verliefd op elkaar worden? Of had ze dat fout? Lightpaw zuchtte. Maar er was ook iets anders. Zins die dag had ze zich sterker gevoeld. Ze wou meer macht. Maar nu was ze nog een apprentice, en ze moest eerst sterker worden voor dat. Voor meer macht. Lightpaw stapte de den uit en keek naar de plek waar de leader zat te slapen. Ze vond hem maar een softie. Híj kon toch niet de almachtige leader zijn? Hij was te ... soft. Als Lightpaw leader zou zijn zou ze meteen er voor zorgen dat Riverclan territorium groter werd. En stel Wildpaw zou dan ook aan de top komen, dan zouden ze samen een veel sterkere clan vormen. Wel gewoon Riverclan en Shadowclan blijven, maar gewoon samen spannen om nog sterker te worden! Lightpaw huiverde van verlangen. Ze ging recht op zitten en rekte zich uit. De meeste apprentices waren al weg om te trainen. Waar zou Lionclaw zijn? Hij was haar mentor, maar veel deed hij niet met haar. Niet dat dat nodig is, ik kan heus goed voor me zelf zorgen, ging er door haar kop heen. Lightpaw liep naar de Fresh-kill pile en zocht een vis uit. Daar mee liep ze naar de zij kant van de open plek en begon 'm rustig op te eten. Toen ze op was ging ze nog een keer met haar tong over haar vacht heen waarna ze om zich heen keek met versmalde ogen. Ze wist dat de meeste katten haar niet vertrouwde. Maar dat maakte haar niks uit. Zo dra ik leider ben... Lightpaw schudde met haar kop. Nee, dat zou me nooit over komen... Lightpaw haalde haar schouders op. Ondanks dat ze niks met haar leader had, en de deputy, was ze toch wel een beetje loyaal aan haar clan. Het bleef haar familie, en daar mee had ze te dealen. Lightpaw verliet het kamp en begon langzaam te rennen. Haar rode vacht bewoog sierlijk mee met elke beweging dat ze maakte. Lightpaw was een kruising tussen een forest cat en een normale short-hair cat. En dat forest cat stukje liet haar vacht half lang wezen. En dat stond haar goed. Het was licht rood met créme er door heen en juist weer donkerrode strepen. Na een lang stuk gelopen te hebben merkte ze op dat ze bij de Sunningrocks was aangekomen. Een plek die meerdere keren van Riverclan was geweest. Lightpaw keek van uit de andere kant van de rivier. Zou ze? Ja, tuurlijk, ik ben geen watje! Een grinnik verliet haar bek en ze liep door het water heen naar de over kant. Ze klom op de rotsen en ging zitten. De zon hadden de stenen lekker warm gemaakt, en dat beviel haar wel. Ze ging liggen en staarde voor uit, wachtend tot de actie zou aan breken.

Lightpaw haar ogen waren half open terwijl de zon haar rode vacht verlichtte en verwarmde. Waarom had Stormstar er niet over na gedacht. Lightpaw zuchtte. Natuurlijk, hij had geen zin in een gevecht. Naar Lightpaw wel. Een kleine glimlach vormde haar lippen. Lightpaw sloot haar ogen en liet de zon haar rode vacht nog meer verwarmen. Een vogel vloog over haar heen en ze hoorde geknabbel. Lightpaw hees haar kop op en staarde met ronde ogen naar de plek waar het geknabbel weg kwam. Lightpaw grijnsde. Waterrat. Lightpaw sprong overeind en trippelde geruisloos er op af, van af een gepaste afstand zakte ze in een sluip houding. En uiteindelijk sprong ze. Ze sloeg met haar klauw de rat tegen een rots aan en sprong en nog een keer op af waarna ze de rat meteen dood maakte. 'Poor you,' snoof de ze waarna ze weer ging liggen en het dier rustig en langzaam op begon te eten. Echt, de eerste beste Thunderclan kat die er kwam zou meteen kwaad beginnen te doen. Ze grinnikte, ze was wel in voor een gevecht. Toen hoorde ze poot stappen. Hmm, ze had gejaagd op Thunderclan territorium. Lightpaw haar ogen waren op een apprentice gericht. Zes maanden, net als zij. 'Euhm, ben jij van de Riverclan?' De stem van de apprentice was vriendelijk. Lightpaw trok haar wenkbrauwen op.'Wat, niet eens een sis, of een grom, alleen maar vriendelijk vragen of ik van Riverclan ben.' Lightpaw stond op en nam rustig nog een hap van het dode dier. 'Maar je neus zegt het goed, ja, ik ben van Riverclan,' zei ze terwijl ze met haar ogen rolde. Ze boog haar kop en nam nog een hap. 'Thunderclan prooi smaakt lekker trouwens,' zei ze luchtig. Eens zien hoe deze kat zou reageren, ging er door haar kop heen terwijl ze luchtig naar de apprentice keek.